نتایح جستجو

ای سهی سرو روان آخر نگاهی باز کن / تا به خدمت عرضه دارم افتقار خویش را دوستان گویند سعدی دل چرا دادی به عشق / تا میان خلق کم کردی وقار خویش را ما صلاح خویشتن در بی‌نوایی دیده‌ایم / هر کسی گو مصلحت بینند کار خویش را

تا صبا شد دسته بند سنبل گلپوش او / کار او جز عنبر افشانی و عطاری که دید گفتمش بینم ترا مست و مرا ساغر بدست / گفت سلطانرا حریف رند بازاری که دید

دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

ملک وجود را برسلطان عشق او / بردیم و التفات بدان مختصر نکرد شد کاروان و خون دل بیقرار ما / رفت از قفای محمل و ما را خبرنکرد

تیغی نه به مرحمت کشیده ست / وز ما صله رحم بریده ست

عباس کدخدایی؟ نه داداش چوپون بودم از بچگی!!! توهین به شورای نگهبان!

یکی دل داشتم پر خون شد آن هم از کفم بیرون / کجا افتاد آن مجنون، درین دوران؟ نمی‌دانم دلم سرگشته می‌دارد سر زلف پریشانت / چه می‌خواهد ازین مسکین سرگردان؟ نمی‌دانم

انصاف نبود آن رخ دلبند نهان کرد / زیرا که نه روییست کز او صبر توان کرد امروز یقین شد که تو محبوب خدایی / کز عالم جان این همه دل با تو روان کرد

آتش خشم تو برد آب من خاک آلود / بعد از این باد به گوش تو رساند خبرم هر نوردی که ز طومار غمم باز کنی / حرف‌ها بینی آلوده به خون جگرم

تا مگر دیده ز روی تو بیابد اثری / هر زمان صد رهت اندر سر و پا می‌نگرم تو به حال من مسکین به جفا می‌نگری / من به خاک کف پایت به وفا می‌نگرم

دلم از پختن سودای وصال تو بسوخت / تو من خام طمع بین که چه سودا دارم عقل مسکین به چه اندیشه فرا دست کنم / دل شیدا به چه تدبیر شکیبا دارم

یک دم نمی‌رود که نه در خاطری ولیک / بسیار فرق باشد از اندیشه تا وصول

ملامتگوی بی‌حاصل ترنج از دست نشناسد / در آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنمایی

داروی دل نمی‌کنم کان که مریض عشق شد هیچ دوا نیاورد باز به استقامتش هر که فدا نمی‌کند دنیی و دین و مال و سر گو غم نیکوان مخور تا نخوری ندامتش

دهلزن گو دو نوبت زن بشارت که دوشم قدر بود امروز نوروز مهست این یا ملک یا آدمیزاد پری یا آفتاب عالم افروز

در من این عیب قدیمست و به در می‌نرود که مرا بی می و معشوق به سر می‌نرود صبرم از دوست مفرمای و تعنت بگذار کاین بلاییست که از طبع بشر می‌نرود

یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود کاو را به سر کشته هجران گذری بود آن دوست که ما را به ارادت نظری هست با او مگر او را به عنایت نظری بود

http://www.www.iran-eng.ir/showthread.php/11261-%D9%85%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1%DB%80-%D8%B3%D9%86%D9%91%D8%AA%DB%8C/page7092?p=8561764#post8561764 شرکت کنین حوصلمون سر رفتتت

دعایی گر نمی‌گویی به دشنامی عزیزم کن / که گر تلخ است شیرین است از آن لب هر چه فرمایی

یار با ما بی‌وفایی می‌کند / بی‌گناه از من جدایی می‌کند شمع جانم را بکشت آن بی‌وفا / جای دیگر روشنایی می‌کند