نتایح جستجو

کرد فارغ گل رویت ز گلستان ما را کفر زلف تو برآورد ز ایمان ما را تا خیال قد و بالای تو در دل بگذشت خاطر آزاد شد از سرو خرامان ما را ما که در عشق تو آشفته و شوریده شدیم می‌کند حلقه‌ی زلف تو پریشان ما را تا به دامان وصالت نرسد دست امید دست کوته نکند اشگ ز دامان ما را در ره کعبه‌ی وصل تو ز پا...

ای شعله‌ای از پرتو رویت خورشید رویم ز غمت زرد شد و موی سفید از وصل تو هر که بود در جمله جهان بر داشت نصیبی و من خسته امید عبید

به سلامت عزیز Bye .......................................

واااااااااای چقدر قشنگ بود مرسی دستخطش واقعا عالی بوده:gol:

زین گونه که این شمع روان می‌سوزد گوئی ز فراق دوستان می‌سوزد

خواهش میشه نگفتید من چی صداتون کنم؟!:w20: اسمتون رو میگم؟!:w12:

دی چشم تو رای سحر مطلق میزد روی تو ره گنبد از رق میزد تا داشتی آفتاب در سایه‌ی زلف جان بر صفت ذره معلق میزد

دوباره سلام خیلی حوشحالم که درخواست دوستی منو قبول کردین باعث افتخار بنده ست من نمیدونم چی باید صداتون کنم ؟!!! در ضمن عکسی رو که گذاشتین اگه راست کلیک کنید متوجه میشید که اسمش مشخصه "لرد جورج گوردون بايرون ببین من یه بار این اشتباه رو کردم میتونی به صفحه 3 یا 4 همین تاپیک بری تا ببینی اینو...

آفرین....;):gol: خودشه!!

ممنونم تو اولین کسی بودی که تو باشگاه بهم تولدمو تبریک گفت موفق باشی.

توبه چکنم که توبه‌ام سایه‌ی تست بار سر توبه جمله سرمایه‌ی توست بدتر گنهی بپیش تو توبه بود کو آن توبه که لایق پایه‌ی تست

سایه جان منم امتیازام تموم شد:( نور رخ تو طلسم خورشید شکست خورشید ز شرم سایه از خلق گسست رخ زرد و خجل گشت و به مغرب پیوست پیرایه سیه کرد و به ماتم بنشست

خوبان جهان صید توان کرد به زر خوش خوش بر از ایشان بتوان خورد به زر نرگس که کله دار جهان است ببین کاو نیز چگونه سر درآورد به زر حافظ

در غروبي ابدي - روز يا شب ؟ - نه ، اي دوست ، غروبي ابديست با عبور دو کبوتر در باد چون دو تابوت سپيد و صداهائي از دور ، از آن دشت غريب ، بي ثبات و سرگردان ، همچون حرکت باد -سخني بايد گفت سخني بايد گفت دل من ميخواهد با ظلمت جفت شود سخني بايد گفت چه فراموشي سنگيني سيبي از شاخه فروميافتد دانه...

میکند سلسله‌ی زلف تو دیوانه مرا میکشد نرگس مست تو به میخانه مرا متحیر شده‌ام تا غم عشقت ناگاه از کجا یافت در این گوشه‌ی ویرانه مرا هوس در بناگوش تو دارد دل من قطره‌ی اشگ از آنست چو دردانه مرا دولتی یابم اگر در نظر شمع رخت کشته و سوخته یابند چو پروانه مرا درد سر میدهد این واعظ و میپندارد...

ای سایه‌ی سنبلت سمن پرورده یاقوت لبت در عدن پرورده همچون لب خود مدام جان می‌پرور زان راح که روحیست به تن پرورده

آره اینجا ارور زیاد داره من بیشتر تو تالار ادبیاتم ........

[IMG]

در صید گهت که جان طرب ساز آید سیمرغ اسیر چنگل بازآید هر جا که صدای طبل باز تو رسد سد مرغ دل از شوق به پرواز آید

این چهره متعلق به یک شاعر معاصر ایرانی است.