نتایح جستجو

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود تسبیح شیخ و خرقه ی رند شراب خوار حافظ چو رفت روزه و گل نیز می رود ناچار باده نوش که از دست رفت کار

یاد باد انکه ز ما وقت سفر یاد نکرد به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد

گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک از فروغ تو به خورشید رسد صد پرتو این هم "گ" ویدا جان

در راه زندگی با این همه تلاش و تمنا وتشنگی با این که ناله می کشم از دل که: اب... اب...! دیگر فریب هم به سرابم نمی برد! پر کن پیاله را....

یا رب کجاست محرم رازی که یک زمان/دل شرح ان دهد که چه گفت و چه ها شنید اینش سزا نبود دل حق گزار من/ کز غمگسار خود سخن ناسزا شنید

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

دوستت دارم را من دلاویز ترین شعر جهان یافته ام! دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق که بری خانه دشمن که نشانی بر دوست راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست!

تشنه ی این چشمه ام چه سود خدا را شبنم جان مرا نه تاب نگاهت!

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

زیر بارند درختان که تعلق دارند ای خوشا سرو که از بار غم ازاد امد

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی ارزد به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی ارزد

یکدم کنار دوست نشستن گناه نیست بنشین مرو حکایت "وقت دگر" مگو شاید نماند فرصت دیدار دیگری...

یک گل بهار نیست صد گل بهار نیست حتی هزار باغ پر از گل بهار نیست وقتی: پرنده ها همه خونین بال وقتی ترانه ها همه اشک الود وقتی ستاره ها همه خاموشند!

تو ارزوی بلندی و دست من کوتاه تو دوردست امیدی و پای من خسته ست. همه وجود تو مهر است و جان من محروم چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته ست

در دل تاریک این شبهای سرد ای امید ناامیدی های من! برق چشمان تو همچون افتاب می درخشد بر رخ فردای من

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است! راه دل خود را نتوانم که نپویم هر صبح در ایینه ی جادویی خورشید چون می نگرم او همه من من همه اویم!

ماهی همیشه تشنه ام ای زلال تابناک! یک نفس اگر مرا به حال خود رها کنی ماهی تو جان سپرده روی خاک!

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست انچه سلطان ازل گفت بکن ان کردم