نتایح جستجو

در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟ مثل آرامش بعد از یک غم ، مثل پیدا شدن یک لبخند مثل بوی نم بعد از باران ، در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟ من به آن محتاجم !

وقتی که تنهایی میاد ، حس می کنم که بی کسم ثانیه ها نمی گذرن ، هیچ موقع فردا نمیآد دلم دیگه زندگی رو با اینهمه درد نمیخواد

چقدر دورتر از احساسم ایستاده ای!! آنجا که تو ایستادی صدای مرا هم نمیشنوی… چه برسد به دلتنگی!!!

خدایا این دلتنگی های ما را هیچ بارانی آرام نمیکند فکری کن اشک ما طعنه میزند به باران رحمتت

تـو چـه مـیفـهـمـی از روزگـارم .... از دلـتـنـگـی ام ... گـاهـی بـه خـدا الـتـمـاس مـیـکـنـم ... خـوابـت را بـبـیـنـم ... مـیـفـهـمـی ؟!! فـــــقــــــط خـــوابــــــت را !!!

ديــر بـــاريدى بـــاران... ديـــر..! من مدتـــ هاستــ در حجــم نبــودن کسى خشکيـــده ام...!

سکوت نشانه رضایت نیست.... شاید یکی داردخفه میشود پشت یک بغض!!!

چقــدر دلم تمام شدن می خواهـد ... از آن تــمام شدن هایــی که بشــود نقــطه سرِ خط ... و آنگـــاه دیکــته تمــام شـود ! و من دیگــر آغـــاز نشــــوم ...

دلم به کما رفته برای مردنش دست به دعا شوید...

خدایا!! برای خاموشی شب های انتظارم فقط یک "فوووت" کافیست.. خاموشم کن... خسته ام ...

برای خــودم . . . مـَـردی شـُـده ام بــی صــداگــریــه مــیــکــنــم ایــن روزهــا در ســکــوتِ ســرســخــتِ دنــیــا مـُـواظــبــم بــاش . . . قــَـلــبـَـم . . . هـَـنــوز زنــانــه مــی تــپــد ...

همه این حرفها بزرگترین دروغ دنیاست بی تو اصلا نمیشود زندگی کرد...:cry:

بايد کمک کنی کمرم را شکسته اند بالم نمی دهند - پرم را شکسته اند نه راه پيش مانده برايم نه راه پس پلهای امن پشت سرم را شکسته اند هم ریشه های پیر مرا خشک کرده اند هم شاخ های تازه ترم را شکسته اند حتی مرا نشان خودم هم نمی دهند آیینه های دوروبرم را شکسته اند گلهای قاصدک خبرم...

شاید برای نوشتن وشعر گفتن خیلی دیر باشد یا شاید من دیگر پیر مرد شعر هایم نیستم می خواهم یه اجی مجی کنم وبرای همیشه غیب شوم دنیایتان کاش بوی لجن نمی داد بوی خاک میداد تنها جمله روبرویم ایستاده بدرود است دم در بدرود تا افرینشی دیگر :gol:

بال های خیسم را در کجای این آسمان پر دهم !! من که از تبار سیاه چاله های کهکشان های ناشناخته این عصرم

http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/258616-%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D8%B5%D8%A7%D9%84%D8%AD%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AC%D9%86%D8%B3-%D8%AF%D9%84/page1013

ماه بالای سر آبادی است اهل ابادی در خواب است باغ همسایه چراغش روشن، من چراغم خاموش ماه تابیده به بشقاب خیار، به لب كوزه آب غوك ها می خوانند مرغ حق هم گاهی كوه نزدیك است، پشت افراها، سنجد ها و بیابان پیداست سنگ ها پیدا نیست، گلچهه ها پیدا نیست سایه ها یی از دور، مثل تنهایی آب، مثل آواز...

سکوت کوچه های تار جانم، گریه می خواهد تمام بند بند استخوانم گریه می خواهد بیا ای ابر باران زا، میان شعرهای من که بغض آشنای ابر گریه می خواهد بهاری کن مرا جانا، که من پابند پاییزیم و آهنگ غزلهای جوانم گریه می خواهد چنان دق کرده احساسم میان شعر تنهایی که حتی گریه های بی امانم، گریه می خواهد

[IMG]

نمی دانــم که یـــاری خواهــد آمــد؟ در این سرما بهاری خواهد آمـد گلي خوش بو، با قلبـي پر از عشق به اين گلـدان خالي خواهد آمـد يكـــي از شوق گفتــــا، مژده، مژده بگو مجنون كه ليلي خواهد آمـد نگين روشنـي بخشـي چو خورشيد به شبهاي سياهي خواهد آمـد