نتایح جستجو

memol memol لحظه ي ديدار نزديك است باز من ديوانه ام، مستم باز مي لرزد، دلم، دستم باز گويي در جهان ديگري هستم هاي! نخراشي به غفلت گونه ام را، تيغ هاي، نپريشي صفاي زلفكم را، دست و آبرويم را نريزي، دل اي نخورده مست لحظه‌ي ديدار نزديك است

لحظه گمشده لحظه گمشده مرداب اتاقم كدر شده بود و من زمزمه خون را در رگ‌هايم مي‌شنيدم. زندگي‌ام در تاريكي ژرفي مي‌‌گذشت. اين تاريكي، طرح وجودم را روشن مي‌كرد. زمان در من نمي‌گذشت. شور برهنه‌يي بودم.

به جستجوی تو بر درگاه کوه می گریم ، در آستانه ی دریا و علف به جستجوی تو در معبر بادها می گریم، در چار راه فصول، در چار چوب شکسته پنجره ای که آسمان ابر آلوده را قابی کهنه می گیرد. به انتظار تصویر تو این دفتر خالی تا چند ورق خواهد خورد?

بهائ عشق بهائ عشق برائ خريدن عشق هركه هر چه داشت آورد‎,‎ ديوانه هيچ نداشت گريست ,گمان كردن چون هيچ ندارد مئ گريد اماهيچ كس ندانست بهائ عشق اشك است

روی علف ها چکیده ام. من شبنم خواب آلود یک ستاره ام که روی علف های تاریکی چکیده ام. جایم اینجا نبود. نجوای نمناک علف ها را می شنوم جایم اینجا نبود.

خسرو گلسرخی خسرو گلسرخی بر سر کاج بلند و سبز باغ همسایه ما عطر آزادی خود را می بویند من به آزادی مرغان قفس می اندیشم نه به پرواز و نگاه آنان من به آن لحظه می اندیشم که در آن رخصت پرواز کبوترهاست من به آن هلهله گنجشگان می نگرم که به هنگام غروب چشمها را به افق می دوزم کاش مردی به فراز کوه...

محبت است و زيبائي‌ست محبت است و زيبائي‌ست جنگل ِ آينه‌ها به هم درشکست و رسولاني خسته بر گستره‌ي ِ تاريک فرود آمدند که فرياد ِ درد ِ ايشان به هنگامي که شکنجه بر قالب ِشان پوست مي‌دريد چنين بود: «ــ کتاب ِرسالت ِ ما محبت است و زيبائي‌ست تا بلبل‌هاي ِ بوسه بر شاخ ِ ارغوان بسرايند.

memol memol ميان ِ آفتاب‌هاي ِ هميشه زيبائي‌ي ِ تو لنگري‌ست ــ نگاه‌ات شکست ِ ستم‌گري‌ست ــ و چشمان‌ات با من گفتند که فردا روز ِ ديگري‌ست.

گل‌کو گل‌کو شب ندارد سر ِ خواب. مي‌دود در رگ ِ باغ باد، با آتش ِ تيزاب‌اش، فريادکشان. پنجه مي‌سايد بر شيشه‌ي در شاخ ِ يک پيچک ِ خشک از هراسي که ز جايش نربايد توفان. □ من ندارم سر ِ ياءس با اميدي که مرا حوصله داد. باد بگذار بپيچد با شب بيد بگذار برقصد با باد. گل‌کو مي‌آيد گل‌کو مي‌آيد...

بهار خاموش بهار خاموش بر آن فانوس که‌ش دستي نيفروخت بر آن دوکي که بر رَف بي‌صدا ماند بر آن آيینه‌ي زنگاربسته بر آن گهواره که‌ش دستي نجنباند بر آن حلقه که کس بر در نکوبيد بر آن در که‌ش کسي نگشود ديگر بر آن پله که بر جا مانده خاموش کس‌اش ننهاده ديري پاي بر سر ــ بهار ِ منتظر بي‌مصرف افتاد! به...

من میتونم از دوستانت بشم؟

شبانه شبانه در نيست راه نيست شب نيست ماه نيست نه روز و نه آفتاب، ما بيرون ِ زمان ايستاده‌ايم با دشنه‌ی تلخي در گُرده‌های ِمان. هيچ‌کس با هيچ‌کس سخن نمي‌گويد که خاموشي به هزار زبان در سخن است. در مرده‌گان ِ خويش نظر مي‌بنديم با طرح ِ خنده‌يي، و نوبت...

در میدان در میدان آنچه به ديد مي‌آيد و آنچه به ديده مي‌گذرد. آن‌جا که سپاهيان مشق ِ قتال مي‌کنند گستره‌ی چمني مي‌تواند باشد، و کودکان رنگين‌کماني رقصنده و پُرفرياد. □ اما آن که در برابر ِ فرمان ِ واپسين لبخند مي‌گشايد، تنها مي‌تواند لبخندی باشد

بسه دیگه کمی هم شاعرانه

احمد شاملو احمد شاملو مي‌خواهم خواب ِ اقاقياها را بميرم. خيال‌گونه در نسيمي کوتاه که به ترديد مي‌گذرد خواب ِ اقاقياها را بميرم. □ مي‌خواهم نفس ِ سنگين ِ اطلسي‌ها را پرواز گيرم. در باغچه‌های تابستان، خيس و گرم به نخستين ساعات ِ عصر نفس ِ اطلسي‌ها را پرواز گيرم. □...

خیلی ها تا فقیر نشوند قدر پولشان را نمی دانند ، بقیه با وقتشان چنین اند

تاریخچهٔ شعر کلاسیک فارسی تاریخچهٔ شعر کلاسیک فارسی مرحله بعدی شکل‌گیری و تکامل شعر کهن فارسی در ورارود (ماوراء النهر) و خراسان اتفاق افتاد. علت آن بیش از هر چیز پشتیبانی فرمانروایان ایرانی‌نژاد سامانی از زبان فارسی بود. در این روزگار شاعران بزرگی چون رودکی سمرقندی، شهید بلخی و دقیقی بلخی...

تاریخچهٔ شعر کلاسیک فارسی تاریخچهٔ شعر کلاسیک فارسی نخستین نمونه‌های به دست آمده از شعر در ایران، پیشینه‌شان به روزگار زرتشت پیامبر و سروده‌هایش در گاهان می‌رسد. این سروده‌ها به گویش گاهانی از زبان اوستایی است. همچنین از دوران پهلوانی (اشکانی) منظومه‌هایی - مانند ایاتکار زریران (یادگار زریران)...

شعر نو فارسی شعر نو فارسی شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری بوجود آمد. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. نیما یوشیج را پدید آورنده این نوع شعر در ادبیات فارسی می‌دانند. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با...

شعر کلاسیک فارسی شعر کلاسیک فارسی شعر کلاسیک یا کهن فارسی به صورت کنونی قدمتی بیش از هزار و صد سال دارد. این گونه شعر کاملاً موزون بوده و وزن آن بر پایه ساختاری است که عروض نام دارد. ساختار اوزان عروضی برپایهٔ طول هجاهاست.و هر مصراع به قالب هایی تقسیم می‌شود که هجاها باید در آن قالب ها قرار...