نتایح جستجو

کاش می شد همه ی سکوت ام را برایت بنویسم ... تا ببینی این مثنوی ِ نانوشته ... چه قدر حرف ... برای ِ گفتن دارد

کاش می شد همه ی سکوت ام را برایت بنویسم ... تا ببینی این مثنوی ِ نانوشته ... چه قدر حرف ... برای ِ گفتن دارد

وآنگاه که کلام دوستت می دارم را تو گویی روان و پیکر خاکیم سرشار ز عشق می شود.

تلخ ماندم ، تلخ مثل زهری که چکیده از شب ظلمانی شهر مثل اندوه تو مثل گلسرخی که به دست طوفان پرپر شد تلخ ماندم ، تلخ مثل عصری غمگین که تو را بر حاشیه اش پیدا کردم و زمین را... توپ گردان پرت کردم به دل ظلمت تلخ ماندم ، تلخ دیوار از پنجره سر بیرون کرد از دهانش بوی خون می آمد

مست شد... خواست که ساغر شکند! عهد شکست... فرق پیمانه و پیمان ز کجا داند، مست...

واژه ها سکوت میکنند چشمهای ما نگاه وقت عاشقی واژه ها غریبه اند چشمهای ما همیشه آشنا

تلخ ماندم ، تلخ مثل زهری که چکیده از شب ظلمانی شهر مثل اندوه تو مثل گلسرخی که به دست طوفان پرپر شد تلخ ماندم ، تلخ مثل عصری غمگین که تو را بر حاشیه اش پیدا کردم و زمین را... توپ گردان پرت کردم به دل ظلمت تلخ ماندم ، تلخ دیوار از پنجره سر بیرون کرد از دهانش بوی خون می آمد

پشت پنجره ام را کوبید گفتم که هستی ؟ گفت : آفتاب بی اعتنا طناب را آماده کردم پشت پنجره ام را کوبید گفتم که هستی ؟ گفت : ماه بی اعتنا طناب را آماده کردم پشت پنجره ام را کوبیدند گفتم که هستید ؟... گفتند همه ی ستارگان دنیا بی اعتنا طناب را آماده کردم پشت پنجره ام را کوبید...

دنیای به این بزرگی واسه من وقتی نیستی مثل زندون می مونه وقتی نیستی گلا ماتم می گیرن بهارم مثل زمستون می مونه وقتی نیستی من هوای موندنم نیست دیگه اینجا بی تو جای موندنم نیست وقتی رفتی اینه چین خورد و شکست باغبون درهای گلخونه رو بست عروس سفید پوشت تا دم مرگ لباس سیاه به تن...

من ندیدم خوش‌تر از جادوی تو، ای سکوت ای مادر فریادها گم شدم در این هیاهو گم شدم، تو کجایی تا بگیری داد من؟ گر سکوت خویش را می‌داشتم، زندگی پر بود از فریاد من! تو مرا بردی به شهر یادها

من ندیدم خوش‌تر از جادوی تو، ای سکوت ای مادر فریادها گم شدم در این هیاهو گم شدم، تو کجایی تا بگیری داد من؟ گر سکوت خویش را می‌داشتم، زندگی پر بود از فریاد من! تو مرا بردی به شهر یادها

من ندیدم خوش‌تر از جادوی تو، ای سکوت ای مادر فریادها گم شدم در این هیاهو گم شدم، تو کجایی تا بگیری داد من؟ گر سکوت خویش را می‌داشتم، زندگی پر بود از فریاد من! تو مرا بردی به شهر یادها

هی فلانی! دیگر هوای برگرداندنت را ندارم… هرجا که دلت میخواهد برو… فقط آرزو میکنم وقتی دوباره هوای من به سرت زد، آنقدر آسمان دلت بگیرد که با هزار شب گریه چشمانت، باز هم آرام نگیری… و اما من… بر نمیگردم که هیچ! عطر تنم را هم از کوچه های پشت سرم جمع میکنم، که نتوانی لم دهی روی مبل های...

ـ تو کجايي؟ در گستره‌ی بي‌مرز ِ اين جهان تو کجايي؟ ــ من در دوردست‌ترين جای جهان ايستاده‌ام: کنار ِ تو. □ ــ تو کجايي؟ در گستره ناپاک ِ اين جهان تو کجايي؟ ــ من در پاک‌ترين مقام ِ جهان ايستاده‌ام: بر سبزه‌شور ِ اين رود ِ بزرگ که مي‌سُرايد برای تو.

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا، دلم تنگ شده‌ها را، عاشقتم‌ها را… این‌ جمله‌ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی‌کنی! باید آدمش پیدا شود!

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا، دلم تنگ شده‌ها را، عاشقتم‌ها را… این‌ جمله‌ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی‌کنی! باید آدمش پیدا شود! باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا، از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد! سِنت که بالا می‌رود کلی دوستت دارم پیشت مانده، کلی...

در اين جهان لا يتناهي، آيا، به بيگناهي ماهي، - ( بغضم نمي گذارد، تا حرف خويش را از تنگناي سينه بر آرم ! ) گر اين تپنده در قفس پنجه هاي تو، اين قلب بر جهنده، آه، اين هنوز زنده لرزنده، اينجا، كنار تابه ! در كام تان گواراست ؛ حرفي دگر ندارم ! ...

لبخند او، بر آمدن آفتاب را در پهنه طلائي دريا از مهر، مي ستود . در چشم من، وليكن ... لبخند او بر آمدن آفتاب بود !

باران، قصيده واري، - غمناك - آغاز كرده بود. مي خواند و باز مي خواند، بغض هزار ساله ي درونش را انگار مي گشود اندوه زاست زاري خاموش! ناگفتني است... اين همه غم؟! ناشنيدني است! *** پرسيدم اين نواي حزين در عزاي كيست؟ گفتند: اگر تو نيز، از اوج بنگري خواهي هزار بار از اوج تلخ تر گريست!

سر از دريا برون آورد خورشيد چو گل، بر سينه دريا، درخشيد شراري داشت، بر شعر من آويخت فروغي داشت، بر روي تو بخشيد