نتایح جستجو

می خورد خون دلم مردمک دیده سزاست که چرا دل به جگر گوشه ی مردم دادم

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است شیشه بشکسته را پیوند کردن مشکل است

سلامم را چو پَر دادم به پرواز ز نخلستان شهرم، شهر اهواز در ميان باغ و بستان خيال گردم و پيدا کنم شاخه گلي بدهم هر برگ آن را به کسي اولی را میدهم من با اتی دومی را دهم به آقا نوید به این برادر شاد و پُر امید به پیران هم دهم من سومی را امیدم هست که شاد گردم دلش را من سرودم شعر خود را...

تاتوانی تشنه راسیراب کن درمجالس خدمت اصحاب کن

من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک چرخ برهم زنم ار غیر مرادم گردد

نباید بستن اندر چیز و کس دل که دل برداشتن کاریست مشکل

اگر زندانی غم ها شوم من اگر آواره ی صحرا شوم من اگر از من رود این روح و جانم آتی من تو را چون جان شیرین دوست دارم:) البته این و برا کس دیگه گفته بودم اومدم اینجا این تاپیک و دیدم گفتم منم یه چیزی گفته باشم:))

الهی خدا رحمتشون کنه :(( بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ اهدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ...

ديدي اي حافظ که کنعان دلم بي ماه شد عاقبت اشک غم و کوه اميدم آب شد گفته بودي يوسف گم گشته باز آيد ولي يوسف من تا قيامت همنشين چاه شد

دردم از یار است و درمان نیز هم دل فدای او شده و جان نیز هم

مردم از درد و نمیایی به بالینم هنوز مرگ خود میبینم ورویت نمیبینم هنوز

سلام زهرای خوشگل من خوبی آجی آره دیشب یه مشکلی داشت ولی ظاهرا هنوز مشکل هست من خیلی وقته اینجا عضوم ولی خیلی فعالیت نمیکنم تو رو تاپیک همشهری دیدم قربون چشما خوشگل آجیم

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین آبروداری کن ای زاهد مسلمانی بس است

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

یا گل نورسته شو، یا بلبل شوریده باش یا چراغ خانه، یا آتش به جان پروانه باش

یک جهان بر هم زدم وز جمله بگزیدم تو را من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم تو را

زندگی در کودکی چه زیبا بود اما حال گیر کردیم در بزرگسالی و تجربه یبای عشق که میکنیمش تلخ تر از زهر رنج است بار خاطر و زاری است کار دل این است از جفای فلک، کار و بار من رفت آن زمان، که نغمه طرازان عشق را آتش به جان زدی، غزل آبدار من نشود فاش کسی آنچه میان من و توست تا اشارات نظر نامه رسان...

من شاخه ی خشکم تو بیا برگ و برم ده با زمزمه ی عاطفه هایت ثمرم ده

چقد وجود دخترا تو همه چی موثره الله و اکبر:D

مي يابم از خود حسرتي باز از فراق کيست اين آماده ي صد گريه ام از اشتياق کيست اين [/B][/B][/B][/B]