عمری در پی علم کودکانه دویدم ودر آن هیچ ندیدم جز :
نادانی بی امان خود را و دانایی بی انتهای پروردگار خود را
از نادانی خود به تنگ آمدم و بر آن گریستم
از دانایی او به وجد آمدم و شادمانه خندیدم
و تمام امیدم به این بود که او این دویدن ها را دوست دارد ورنه تمام زندگیم به بازی کودکی می ماند که در...