نتایح جستجو

وقتی که نیستی بادیدن هر صحنه عاشقانه ای احساس یک پرانتز را دارم که همه ی اتفاقات خوب خارج از آن می افتد [IMG]

گاهی از خیال من گذر می کنی … بعد اشک می شوی … رد پاهایت خط می شود روی گونه ی من … [IMG]

دنیایت را با دنیایم عوض میکنی؟ فقط برای چند ساعت میخواهم بدانم تو که همه دنیای منی , من در دنیایت چگونه ام ؟ [IMG]

خــــــدایـا . . . به گمانـم لیسـت آدم هایـت اشتبـاه شــده اسـت . . . اسـم مــن ایـوب نیسـت . . . [IMG]

نه دست هایت توى جیبم است نه سرت روى سینه ام در این گرانى شب هایى که باران تمامِ ستاره ها را از آسمان شسته است نمى شود دِل به آسمان زد و براى آرزوهایت شهاب چید! کمى برایم آغوش قرض مى دهى!؟ مى خواهم ناز ات را بخرم اما دل و جیب ام عجیب خالى ست! [IMG]

چقــــدر بـده ازشـــــ خبـــر نداشتهــــ باشیـــــ sms بـدیــــ جوابتـــو نـــده ســآعتهـــا نگرانشـــــ باشیــــ بعد بآ یه خطــ دیگهـــ بهشــــ زنگـــــ بزنیــــــ با دومینــــــ بوق گوشیـــــ رو بردآرهـــــ اونــــ وقتـــهـ کهـــ میفهمـیــــ تنهاییـــــــ اونــــ وقتـــهـ کهـــ میفهمـیــــ...

پسرانه بگویم کمی عشق می خواهم کمی عاشقانه کمی آغوش آغوشی نه از جنسِ آغوشِ یک زن نه از جنسِ خواستن نه از جنسِ شهوت آغوشی از جنسِ گرمِ محبت آغوشی که همه ی دلتنگی ها و خستگی هایم را، توی آن جا بگذارم [IMG]

" خداحافظی ات " عجب خرابه ای به بار آورده است ! نگاه کن ...مدت ها در تلاش اند مرا از زیر آوار تنهایی هایم بیرون کشند ...

[IMG]

نه اغوشت را میخواهم نه نوازش های عاشقانه ات را نه بوسه های شیرینت را تو فقط بیااااااااا میخواهم تا سحر به چشمان زیبایت خیره بمانم همین برای آرامش قلبم کافیست

[IMG]

[IMG]

استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى كه خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌كنند و سر هم داد می‌كشند؟ شاگردان فكرى كردند و یكى از آنها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم. استاد پرسید: این كه آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است...

سپس استاد پرسید: هنگامى كه دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها سر هم داد نمی‌زنند بلكه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌كنند. چرا؟ چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیك است. فاصله قلب‌هاشان بسیار كم است. استاد ادامه داد: هنگامى كه عشقشان به یكدیگر بیشتر شد، چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها حتى...

دوستت دارم چگونه می‌خواهی اثبات کنم وجودت را در جهان مثل وجود آب مثل وجود درخت تو آفتابگردانی و نخلستان و نغمه‌ای که از جان برمی‌خیزد... بگذار با سکوت بگویمت وقتی که واژه‌ها توان گفتن ندارند و گفتار دسیسه‌ای‌ست که هم‌دستش می‌شوم و شعر به صخره‌ای سخت بدل می‌گردد بگذار تو را با خود در میان بگذارم...

[IMG]