نتایح جستجو

چنین یگانه که خواهد زیست چنین یگانه که خواهد زیست ؟ چنین یگانه که باید بود چنین یگانه که من بودم ای مهربان که خواهد زیست ؟ چنین یگانه و ناخرسند و این چنین خشنود به شادمانی دوست اینچنین مهربان که منم که می تواند زیست؟

من بیم داشتم مثل پرنده یی که در شور مردنست مثل شکوفه یی که در شور ریختن مثل همین پرنده ی خاموش کاغذی انجا نشسته بود نگاهش پرنده وار و پشت او به باران باران پشت پنجره بارید و ایستاد من بیم داشتم که بگویم شکوفه ها از کاغذند من بیم داشتم که بگویم...

نامه من از آسمان سخت نومیدم ای دوست نومید نومید میدانی ؟ اینجا نباریده دیریست باران نتابیده خورشید نروییده دیگر نهالی زمین پوک و خالیست نه از بوته ی خشک خاری پناهی نه بر کشتزاری گواه از شیاری من از آسمان سخت نومیدم آری بر این دشت خاموش...

گل باغ آشنایی گل من پرنده یی باش و به باغ باد بگذر مه من شکوفه یی باش و به دشت آب بنشین گل باغ آشنایی گل من کجا شکفتی که نه سرو می شناسد نه چمن سراغ دارد ؟ نه کبوتری که پیغام تو آورد به بامی نه به دست باد مستی گل آتشین جامی نه بنفشه یی نه جویی نه نسیم...

بی تو خاکسترم بی تو خاکسترم بی تو ای دوست بی تو تنها و خاموش مهری افسرده را بسترم بی تو در آسمان اخترانند دیدگان شررخیز دیوان بی تو نیلوفران آذرانند بی تو خاکسترم بی تو ای دوست بی تو این چشمه سار شب آرام چشم گریزنده ی آهوانست بی تو...

گلهای یاد چشمهای تو گلهای یادند در زمستان خاموش بیداد وه چه تاریک و افسانه زادند خون نیلوفران بهارند با رگ شاخساران بی برگ چشمه سارند و ایینه وارند آن شکوه گریزان اندوه ای دو چشم هراسان شمایید در زمستان خاموش بیداد یاد را برترین پادشایید

تو اینه سپید بخت منی قلب تو پناه مهر پاک منست وین سینه پناه مهربانی تو ای شاخه ی سبز مهر خسته مباد گلهای سپید شدمانی تو از بوی بنفشگان گیسوی تو پرواز پرستوان سرکش یاد پروای شکیب آهوان گریز سرشاری تک و میگساری باد تو اینه ی سپید بخت منی مهر تو گواه...

من گیاهی ریشه در خویشم من گیاهی ریشه در خویشم من سکون آبشاران بلورین زمستانم من شکوه پرنیان روشن دریای خاموشم من سرود تشنه ی بیمار خیزان بهارانم مهر دوزختاب افسونسوز شبکوشم مرغ زرین بال دریا راز مهتابم چشمه سار نیلی خوابم چنگ خشم آهنگ پاییزم بانگ پنهان...

سخت سر بر این سبز خاموش افسانه وش بر این نیل پیچان فریادگر سرشک ار فشانم روا باد و باد به یاد من افسانه ی سخت سر گل افشانده گویی به دامان رود جهان آفرین با نخستین بهار و با ز آسمان آوریده فراز بهشتی به آغوش دریا کنار

نیلوفر گل انگیز شب بین و شبزاد گل درون سایه پرورد و آذر برون نتابیده تابیده اش خشم مهر به گیسوی بیتاب شب بازگون برانگیخته برقش از چشم سرخ شهابست و تاراب و نازنده باد فروبیخته عطر و سایه بهم فسون دد و جادوی شبنهاد ره آورد سحرست و مهر آفرین گل باد...

ایینه ها تهی است عروسک ها را در شب تاراج کرده اند در شهر چهره یی نیست در شهر دکه ها باز باز و خالی و تارکیست سوداگران سودایی از باد از باران وز سیل خیل بیکاران شکوه می کنند سوداگران سودایی خسته می گویند : باران ؟ چه بارانی بیمانند ؟ می...

آناهیتا باران کن خفته بر بستر مینویی آتشکده اردیسور آناهیتا ساقه اندامش می سوزد طرح بارانی گیسویش در سایه فرو می ریزد و در ایینه ی تاریک فصول به زمین می نگرد ای آناهیتا کولی گمشده و سرگردان کولیانی که در آغاز فصول ازفصولی دیگر به تماشای...

دیار شب چنگ اگر بود سرودی بود جام اگر بود شرابی بود کوی اگر بود نگاری بود می اگر بود خرابی بود چنگ در چنگل اهریمن جام در خیمه عیاران کوی جولانگه شبگردان باده در بزم تبهکاران دیده بی خوابیست چنگ خاموشیست رنگ بیرنگیست عقل مدهوشیست مهر...

سحر در کویر کبود آتشها خار هر شعله خیره مانده براه اختران کورمانده در پس ابر بردگان قوز کرده در بن چاه می چکد از گلوی محکومان قطره قطره سرود دهشت و درد می رمد آهویی به دامن دشت تا برانگیزد از سیاهی گرد لیک اینجا سرد گویانند دل به دریا سپرده موج آسا...

حماسه مه پرواز کنان آمده ام نرم زی بام جهان آمده ام باده در جام سحر ریخته ام مست آن رطل گران آمده ام پای بر فرق شبان کوفته ام تا ز خورشید نشان آمده ام موج آتشکده سبز نیاز موج رقص کنان آمده ام دشت خنیاگر خورشید سرود دشت را چنگ و چغان آمده ام...

باران ای دیر سفر پنجره بگشای و تماشا کن این شب زده مهتاب گل آسا را این راه غبار آلود این زنگی شب فرسود وین شام هراس آور یلدا را این پنجره بگشای که مرغ شب می خواند شادمانه دریا را

دوباره درسهایم را دوباره خواهم خواند و مشقهایم را ،‌ دوباره خواهم نوشت شاید اشتباهی شده است و من دوباره آغاز خواهم کرد و از حالا تکنون فاصله زیادی است این مسافت را ، هرگز نتوانستم طی کنم شبی سخت بود شب رفتن و حبابی را می ماند زندگی و خالی شدن از...

عبوری نا مطمئن عبوری نا مطمئن بود به تو پیوستن برق چشمانت را در ورای انتظار خواهم دید تو را جستجو می کنم گر چه نیست نشانی و از خود می پرسم کیست که این چنین رویای مرا رنگین کرده است طنین صوت ذره ذره می شکافد وهم را عبوری نامطمئن بود به تو پیوستن

عبور افق مرا می خواند من می خواندم هیبت هستی را اگر چه شعرم کلمه ای بیش نبود زندگی را عبور از وهم وحیرت می خواستم به سادگی نه نمی توانستم بیان کنم...

عبور افق مرا می خواند من می خواندم هیبت هستی را اگر چه شعرم کلمه ای بیش نبود زندگی را عبور از وهم وحیرت می خواستم به سادگی نه نمی توانستم بیان کنم یقینا ، ساده نبود عبور من