نتایح جستجو

خنده هایم شکلاتی شده اند..!!!زیادی خالص....تلخ تلخ!!

گاهي بايد به دور خود يک ديوار تنهايي کشيد،نه براي اينکه ديگران را از خودت دور کني بلکه براي اينکه ببيني چه کساني اهميت داده و به خود زحمت مي دهند که اين ديوار را بشکنند !!!

ما آدم‌ها موجودات عجیبی‌ هستیم وقتی‌ میگوییم تنهایم بگذار یعنی‌ ، بیش از همیشه به وجودت احتیاج دارم . . .

مي آيي عاشق مي كني محو مي شوي تا فراموشت مي كنم!!! دوباره مي آيي تازه مي كني خاطرات را محو مي شوي به راستي كه سراب از تو با ثبات تر است!!!

من که هیچ .. چه رنجـــی میکشند !.. کلماتـــی که .. بار سنگین نبودنت را به دوش میکشند!!

این سه نقطه را برای تو گذاشته ام همیشه اینها نشانه ی سانســــــور نیست هزار حرف و تصویر و خاطره در آن خوابیده مثل من که وقتی نگاهت می کنم سه نقطه بیشتر نمی بینم : تــــــو ، مــــــــن و خــــُـــــدا !!!

در آن هنگام که دستان نسيمي سرد ز روي سنگ فرش هر خيابان مي برد پوسيده برگي زرد در اين انديشه مي مانم اگر روزي بيفتم از دو چشمانت کدامين باد خواهد برد تن زرد و فرو پاشيده ي من را.............................................. ....

دارم خفه میشوم! مگه چقدر می تونم بی هوات نفس بکشم؟

چون خدا تنهایم نه از او تنهاتر خدا در تنهایی خود تنهاست من در ازدحام آدمیان...

هیچ وقت شعار نداده ام که به زور لبخند بزن ... بعضی وقتها باید تا نهایت آرامش گریست ... آنگاه تبسمت زیباتر از رنگین کمان بعد از باران خواهد شد ...

بادی نمی وزد حتی نسیمی ساده چگونه است که من گیسو پریشانم گمان کنم هوای توست....

ای کــــــــاش قلبـــــــــم آنروز اینگــــــــــــــونه نمی لرزید تا مجبـــــــور باشم اکنـــــــــون پس لرزه هایش را به دوش بکشــــــــــم...

سالها می گذرد و من از پنجره ی بیداری کوچه یاد تو را می نگرم و چنان آرامم که کسی فکر نکند زیر خاکستر آرامش من چه هیاهویی ست عاشقی هم دردی ست ومن از لحظه ی دیدار تو می دانستم که به این درد شبی خواهم مرد............

دست وبالم از حرف خالی خالی ست ، هر چه هست ... توئی ...و توحرف نداری !

برای تاختن تا مرز های شک برای بی تو بودن های زجرآور برای لحظه های خیس دلتنگی من و باران و کوچه ، هر سه همدستیم. برای فراموشی یک کابوس وحشت زا برای خنده های تلخ و تکراری برای رفتن تو ، بی تو بودن ها من و باران و کوچه ، هر سه همدستیم و اما من من و دلتنگی و آوار تنهایی من و یک عمر با...

به بند دلت میاویز رخت خاطره ام را گرد باد های فراموشی حرمت نمی شناسند...

زمان کند می گذرد بی تو روغن کاری می خواهد این چرخ قدیمی...

پهلو به پهلوی من آمدی ... با تو نبودم ... سایه ات را گفتم ! خودت با دیگری بودی !!! شب شما هم خوش ...

وصله می زنم تکه پاره های دوستی را و می دانم این پیرهن دیگر بر تنم برازنده نیست...

نه قهوه تلخ نه پیک های پی در پی یک جرعه صدایت برایم کافیست...