نتایح جستجو

نام تو که عشق ناب دارد عباس خاصیت آفتاب دارد عباس ماتشنه یک جرعه سخاوت هستیم مشک تو هنوز آب دارد عباس ؟

در بحر حسين کاش ماهي باشیم پاکيزه و طاهر از تباهي باشیم يک عمر اسير نفس بوديم ولي اين ماه بيا "حر رياحي" باشیم

خورشید نشست وشهر را گرم نکرد معصومیت گلو دلی نرم نکرد آن روز خدای عشق خود شاهد باش تیری زگلوی کودکی شرم نکرد *** مردی که کتاب عشق را میداند دستی که حساب عشق را میداند این مشک که سقای محرم دارد انگار که آب عشق را میداند *** نام تو که عشق ناب دارد عباس خاصیت آفتاب...

چند رباعی قدیمی به حرمت ماه عشق و شهادت چند رباعی قدیمی به حرمت ماه عشق و شهادت آنجا که وداع خواهری دیدن داشت یک لحظه درنگ هم پرستیدن داشت آنجا که گلو حسین و لب زینب بود حقا که رگ بریده بوسیدن داشت

ایول دادا خوشحال شدم که شروع کردی به ساز زدن ولی من تار و سه تار و پیشنهاد می کنم گیتار هجوم فرهنگیه و صدای تار واقا" خیلی قشنگ تر از گیتاره به هر حال برات ارزوی موفقیت و پیروزی می کنم شاد باشی و سربلند

سلام کامران جان خوبی ؟ دادا تو ساز کار می کنی ؟ عکس اواتارت استاد مشکاتیان نیست ؟

مرسی اسمانی عزیز نظر لطف شماست تاپیک کامل شعرش رو زدم ولی خدم این شعرش رو خیلی دوست دارم مخصوصا 3 بیت اخرش رو http://www.www.www.iran-eng.ir/showpost.php?p=603736&postcount=6586

به پاس همه ی نگاه ها دلتنگی ها و رنجش های تو و دیوانگی های من با هر بهانه و هوسی عاشقت شدست فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شدست چیزی ز ماه بودن تو کم نمی شود گیرم که برکه ایی نفسی عاشقت شدست ای سیب سرخ غلتزنان در مسیر رود یک شهر تا به من برسی عاشقت شدست پر می کشی و وای به حال پرنده ایی...

کودکان دیوانه ام خوانند و پیران ساحرم من تفرجگاه ارواح پریشان خاطرم خانه متروکم از اشباح سرگردان پر است آسمانی ناگریز از ابرهای عابرم چون صدف در سینه مروارید پنهان کرده ام دردل خود مومنم ،در چشم مردم کافرم گرچه یک لحظه ست از ظاهر به باطن رفتنم چند صد سال است راه از با طنم تا ظاهرم خلق می...

به طعنه گفت به من: روزگار جانکاه است به من! که هر نفسم آه در بی آه است در آسمان خبری از ستاره من نيست که هر چه بخت بلند است عمر کوتاه است به جای سرزنش من به او نگاه کنيد دليل سر به هوا بودن زمين ماه است شب مشاهده چشم آن کمان ابروست! کمين کنيد که امشب سر بزنگاه است شرار شوق و تب شرم و...

مثلا تازه شود .... غزلی از اقليت... من چه در وهم وجودم چه عدم دلتنگم از عدم تا به وجود آمده ام دلتنگم روح از افلاک و تن از خاک، در اين ساغر پاک از در آميختن آميختن شادي و غم دلتنگم خوشه اي از ملکوت تو مرا دور انداخت من هنوز ازسفر باغ ارم دلتنگم اي نبخشوده گناه پدرم آدم را به گناهان...

زيارت مستي نه از پياله نه از خم شروع شد از جادة سه‌شنبه شب قم شروع شد آيينه خيره شد به من و من به‌ آيينه آن قدر خيره شد كه تبسم شروع شد خورشيد ذره‌بين به تماشاي من گرفت آنگاه آتش از دل هيزم شروع شد وقتي نسيم آه من از شيشه‌ها گذشت بي‌تابي مزارع گندم شروع شد موج عذاب يا شب گرداب؟! هيچ يك دريا دلش...

تفاوت پس شاخه‌هاي ياس و مريم فرق دارند آري! اگر بسيار اگر كم فرق دارند شادم تصور مي‌كني وقتي نداني لبخندهاي شادي و غم فرق دارند برعكس مي‌گردم طواف خانه‌ات را ديوانه‌ها آدم به آدم فرق دارند من با يقين كافر، جهان با شك مسلمان با اين حساب اهل جهنم فرق دارند بر من به چشم كشتة عشقت نظر كن پروانه‌هاي...

جواهرخانه كبرياي توبه را بشكن پشيماني بس است از جواهرخانه خالي نگهباني بس است ترس جاي عشق جولان داد و شك جاي يقين آبروداري كن اي زاهد مسلماني بس است خلق دلسنگ‌اند و من آيينه با خود مي‌برم بشكنيدم دوستان دشنام پنهاني بس است يوسف از تعبير خواب مصريان دلسرد شد هفتصد سال است مي‌بارد! فراواني بس است...

آهنگ از صلح مي‌گويند يا از جنگ مي‌خوانند؟! ديوانه‌ها آواز بي‌آهنگ مي‌خوانند گاهي قناريها اگر در باغ هم باشند مانند مرغان قفس دلتنگ مي‌خوانند كنج قفس مي‌ميرم و اين خلق بازرگان چون قصه‌ها مرگ مرا نيرنگ مي‌دانند سنگم به بدنامي زنند اكنون ولي روزي نام مرا با اشك روي سنگ مي‌خوانند اين ماهي افتاده در...

طلسم در گذر از عاشقان رسيد به فالم دست مرا خواند و گريه كرد به حالم روز ازل هم گريست آن ملك مست نامه تقدير را كه بست به بالم مثل اناري كه از درخت بيفتد در هيجان رسيدن به كمالم هر رگ من رد يك ترك به تنم شد منتظر يك اشاره است سفالم بيشه شيران شرزه بود دو چشمش كاش به سويش نرفته بود غزالم هر كه...

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست صخره ام هر قدر بی مهری کنی می ایستم تا نگویی اشک های شمع ازکم طاقتی است در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود بی سبب خود را شکستم تا بیننم کیستم زندگی در...

من خودم این شعر رو خیلی دوست دارم از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند پوشانده‌اند "صبح" تو را "ابرهای تار تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند ای گل گمان مبر به شب جشن می‌روی شاید...

بعد از این بگذار قلب بیقراری بشکند گل نمی روید.چه غم گر شاخساری بشکند باید این آیینه را برق نگاهی می شکست پیش از آن ساعت که از بار غباری بشکند گر بخواهم گل بروید بعد از این از سینه ام صبر باید کرد تا سنگ مزاری بشکند شانه هایم تاب زلفت را ندارد پس مخواه تخته سنگی زیر پای آبشاری بشکند...

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد هر کسی در دل من جای خودش را دارد جانشین تو در این سینه خداوند نشد خواستند از تو بگویند شبی...