توچه ساده ای ومن چه سخت
تو پرنده اي و من درخت
آسمان هميشه مال توست
ابر زير بال توست
من ولي هميشه گير كرده ام
تو به موقع مي رسي و من
سال هاست دير كرده ام
خوش به حال تو كه مي پري
راستي چرا
دوست قديمي ات – درخت را–
با خودت نمي بري؟
فكر مي كنم توي آسمان تو
جا براي يك درخت هست...