نتایح جستجو

سرو بلند من که به دادم نمی‌رسی دستم اگر رسد به خدا می‌رسانمت

تا شدم خوار تو رشگم به عزیزان آید بارالها که عزیزی نشود خوار کسی

دوش در خواب من آن لاله عذار آمده بود شاهد عشق و شبابم به کنار آمده بود

من سراپا همه شرمم تو سراپا همه عفت عاشق پا به فرارم تو که این درد ندانی

نالدم پای که چند از پی یارم بدوانی من بدو میرسم اما تو که دیدن نتوانی

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست

روح من نیز به دنبال تو گیرد پرواز دگر از صحبت این دلشده سیر آمده است

تو ترک آبخورد محبت نمی‌کنی اینقدر بی‌حقوق هم ای دل ندانمت

دل گرچه مدامم هوس خط تو دارد لیک از تو خوشم با کرم گاه به گاهی

دل چون شکسته سازم ز گذشته‌های شیرین چه ترانه‌های‌محزون که به یادگار دارد

ره ماتم‌سرای ما ندانم از که می‌پرسد زمستانی که نشناسد در دولت سرایان را

تو که آتشکده‌ی عشق و محبت بودی چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی

تا زهره و مه در آسمان گشت پديد بهتر ز می ناب کسی هيچ نديد من در عجبم ز ميفروشان کايشان به زانکه فروشند چه خواهند خريد

اي دل چو زمانه می کند غمناکت ناگه برود ز تن روان پاکت بر سبزه نشين و خوش بزی روزی چند زان پيش که سبزه بردمد از خاکت

هر کس به خیالیست هم‌آغوش و کسی نیست ای گل به خیال تو هم آغوشتر از من

دهانت را می بویند مبا دا که گفته باشی دوستت می دارم دلت را می بویند روزگار غریبی است نازنین

خوب چيكا كنم ل كم داريم:razz::D اين از شهرياره هر وقت مي خونم داغونم ميكنه:cry: شراب ارغوانی چاره‌ی رخسار زردم نیست بنازم سیلی گردون که چهرم ارغوانی کرد

لبخند کن معاوضه با جان شهریار تا من به شوق این دهم و آن ستانمت

دلکش آن چهره، که چون لاله بر افروخته از شرم بار دیگر به سراغ من خونین جگر آید

تیر از غمزه‌ی ساقی سپر از جام شراب با کماندار فلک جنگ وجدالی کردیم