نتایح جستجو

ماهیگیر دلش سوخت... این بار ماهی بود که از تنهایی قلاب را رها نمیکرد...

ماهی شده بود باورش تور اگه بندازن سرش میشه عروس ماهیا شاه ماهی میشه یاورش ماهیه باورش نبود تور اگه بندازن سرش نگاه گرم ماهی گیر میشه نگاه آخرش رفت تا تور رو سرش کنه نگاه میکرد به پشت سرش می خواست کسی باهاش نیاد تنها باشه تور رو...

بعضی ها رو از دور که میبینی می درخشند... جلو که میان... میبینی درخششون مال خرده شیشه هاشونه!!!

فرشته از سنگ پرسید: دلت میخواهد انسان باشی؟...

سلام، ببخشید شما چه گرایشی از شیمی هستید؟

سلام، کسی هست که دانشجوی شیمی باهنر باشه ؟ من چندتا سوال دارم؟!

چه رسم جالبیست!!! محبتت را می گذارند پای احتیاجت صداقتت را می گذارند پای سادگیت سکوتت را می گذارند پای نفهمیت نگرانیت را می گذارند پای بیکسیت و آنقدر تکرار می کنند که خودت هم باورت می شود که تنهایی و بیکس و محتاج...

پشتش‌ سنگين‌ بود و جاده‌های دنيا طولانی . میدانست‌ كه‌ هميشه‌ جز اندكی از بسيار را نخواهد رفت. آهسته آهسته‌ میخزيد ، دشوار و كُند ، و دورها هميشه‌ دور بود. سنگ‌پشت‌ تقديرش‌ را دوست‌ نمیداشت‌ و آن‌ را چون‌ اجباری بر دوش‌ میكشيد. پرنده‌ای در آسمان‌ پر زد ، سبك ! و سنگ‌پشت‌ رو به‌ خدا كرد و گفت...

لبخند بزن ... بدون انتظار پاسخی از دنیا ... بدان و باور کن... روزی آنقدر شرمنده خواهد شد... که به جای پاسخ به لبخندهایت... به تمام سازهایت خواهد رقصید...

کلاغ لکه ننگی بود بر دامن آسمان و وصله ناجور بر لباس هستی و صدای ناهموار و ناموزونش خراشی بود بر صورت احساس. با صدایش نه گلی می شکفت و نه لبخندی بر لبی می نشست صدایش اعتراضی بود که در گوش زمین می پیچید. کلاغ خودش را دوست نداشت و بودنش را. کلاغ از کائنات گله داشت. کلاغ فکر می کرد در دایره...

(ساده) که باشی... زود (حل) میشوی... میروند سر (مساله) بعدی!

[IMG]

برای انسان ها همانقدر باش که برای تو هستند... بیشتر که باشی؛ باعث سوء تفاهم میشود...

پرنده ای که رفت، بگذار برود... هوای سرد بهانه است، هوای دیگری به سر دارد...

پرنده بر شانه های انسان نشست . انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی . پرنده گفت : من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم . انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود. پرنده...

در نگاه کسانی که پرواز را نمیفهمند، هرچه بیشتر اوج بگیری... کوچکتر خواهی شد.

قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟ از کجا وز که خبر آوردی ؟ خوش خبر باشی ، اما،‌ اما گرد بام و در من بی ثمر می‌گردی انتظار خبری نیست مرا نه ز یاری نه ز دیّار و دیاری باری برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس برو آنجا که تو را منتظرند قاصدک در دل من همه کورند و کرند دست بردار از این در وطن خویش...

دلتنگی یعنی: روبه روی دریا ایستاده باشی و خاطره ی یک خیابان خفه ات کند...

کیسه ی کوچک چای تمام عمر دلباخته ی لیوان بود، هرگاه حرف دلش را میزد صدایش درآب جوش میسوخت ؛کیسه ی کوچک چای ته لیوان رفت و حرفش را آهسته گفت: لیوان سرخ شد...

گمان میکردم تو همدردی، اما دیدم تو هم، دردی...