نتایح جستجو

  1. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    دلم جاده ای می خواهد که ببرد مرا و برنگرداند هرگز.... و برنگرداند هــرگز...
  2. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    لعنتـــــــــــ به بغـــــــــــــــض خندیدن؛ خوب است، قهقهه؛ عالی است !!! گریه آدم را آرام می کند… اما …… لعنتـــــــــــ به بغـــــــــــــــض … !!!
  3. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    لــبــخــنــد بـــزن…! عـــکــاس مـــدام ایــن جــمـــلــه را تــکـــرار مـــی کــنـــد… اصـــلا بــرایـــش مـــهـــم نــیـــســـت،کـــه در وجـــودتــ… حــتـــی یـــک بــهــانــه بــرای لــبــخــنـــد نــیـــســـتــــ…
  4. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    ﻧﺨﺴﺖ ﺛﺎﻧﯿﻪﻫﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪﻫﺎ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ ﺭﻭﺯﻫﺎ … ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻪ ﻣﯽﺁﯾﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﺳﺎﻝﻫﺎﺳﺖ ﺩﺭﺩ ﻣﯽﮐﺸﯽ ﻭُ ﭼﯿﺰﯼ ﺣﺲ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ
  5. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    دلت را هنـــگــامــی غم مـی گیــرد که نــگــاهــت به دستـــانِ گـــره خورده ی دو آدم، خیـــره مـــی مـــاند!
  6. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    به خـــــــدا ” دل ” آلزایمــــــــر نمی گیرد ! بفهمیــد آدم ها . . .
  7. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    برف ده سالگی بخاطر آدم برفی هایش برف چهارده سالگی بخاطر اخبار و تعطیلی هایش برف هجده سالگی را درست یادم نیست در میان افکار یخ زده بودم برف بیست سالگی قدم زدن های عاشقانه و رد پاهایم برف بیست و پنج سالگی به بعد فقط سرد بود و سرد بود و سرد....
  8. ت

    مرسی برشما هم مبارک

    مرسی برشما هم مبارک
  9. ت

    معماری با مصالحی از جنس دل

    مدت هاست کارم شده دنبال باد دویدن تا شاید آرزوهای بر باد رفته ام را پس بگیرم
  10. ت

    خلوتی با خدا

    خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا کجای این دنیاتم کم آوردم به خودت قسم کم آوردم دستمو بگیر
  11. ت

    درد اینجاست که درد را نمیتوان به کسی حالی کرد. 《 محمود دولت آبادی》

    درد اینجاست که درد را نمیتوان به کسی حالی کرد. 《 محمود دولت آبادی》
بالا