نتایح جستجو

نی قصه ی آن شمع چو گل بتوان گفت نی حال دل سوخته دل بتوان گفت غم در دل تنگ من از آن است که نیست یک دوست که با او غم دل بتوان گفت ..

تو را من دوست می‌دارم خلاف هر که در عالم اگر طعنه است در عقلم اگر رخنه است در دینم و گر شمشیر برگیری سپر پیشت بیندازم که بی شمشیر خود کشتی به ساعدهای سیمینم

ای کاش میتوانستند از آفتاب یاد بگیرند که بی دریغ باشند در دردها و شادیهایشان حتی با نان خشکشان و کاردهایشان را جز از برایِ قسمت کردن بیرون نیاورند ... " احمد شاملو "

ای یار قلندر دل دلتنگ چرایی تو ؟ از جغد چه اندیشی چون جان همایی تو بخرام چنین نازان در حلقۀ جانبازان ای رفته برون از جا آخر به کجایی تو ؟ داده‌ست ز کان تو لعل تو نشانی‌ها آن گوهر جانی را آخر ننمایی تو بس خوب و لطیفی تو بس چست و ظریفی تو بس ماه لقایی تو آخر چه بلایی تو ای از فر و زیبایی و ز خوبی...

در حوالی آلزایمر در حوالی آلزایمر نامم را به خاطر ندارم و نمی‌دانم لب که باز کنم به کدام زبان سخن خواهم گفت، به کدام زبان دعا خواهم خواند، به کدام زبان دشنام خواهم داد... تختِ بیمارستانی را می‌مانم که به خاطر نمی‌آورد بیماران مرده‌اش را... رنگِ چشمان مادرم را به یاد ندارم و نمی‌دانم که پدر...

یک لحظه داغم می کشی یک دم به باغم می کشی پیش چراغم می کشی تا وا شود چشمان من " حضرم مولانا"

دلم از صحبت شیراز به کلی بگرفت وقت آنست که پُرسی خبر از بغدادم هیچ شک نیست که فریاد من آن جا برسد عجب ار صاحب دیوان نرسد فریادم

دنیا جای خوبی برای شاعر شدن نیست این بار که برگردم درخت می‌شوم ! "ناهید عرجونی"

بگذار برایت چای بریزم امروز به ‌شکل غریبی خوبی صدایت نقشی زیباست بر جامه‌ای مغربی و گلوبندت چون کودکی بازی می‌کند زیر آیینه‌ها… و جرعه‌ای آب از لب گلدان می‌نوشد بگذار برایت چای بیاورم، راستی گفتم که دوستت دارم؟ گفتم که از آمدنت چقدر خوشحالم؟ حضورت شادی‌بخش است مثل حضور شعر و حضور قایق‌ها و...

صبح بخیر بنفش تو، از آن سوی گوشیِ تلفن جنگلی را در من رویاند! "نزار قبانی"

در خیابان های شب دیگر جایی برای قدم هایم نمانده است زیرا که چشمانت گستره ی شب را ربوده است. "نزار قبانی"

آن‌ هنگام‌ که‌ مکان زند‌گی مان‌ را به‌ کارگاه هنری‌ بدل‌ می‌کنی‌ دوستت‌ می‌دارم‌ آن ‌هنگام‌ که‌ نگرانی‌ها و زمان‌ را از یاد می بری‌ دوستت‌ می‌دارم‌ وقتی‌ نامه‌ها و روزنامه‌ها بر سرتاسرِ خانه‌ پخش‌ شده‌اند دوستت‌ می‌دارم‌ پذیرش‌ ، آزادی‌ می‌بخشد عشق‌ حقیقت‌ را در آغوش‌ می‌کشد از...

ای باد سحر، تو از سر نیکوئی شاید که حکایتم به آن مَه گوئینی، نی غلطم گرت بدو ره بودی پس گرد جهان دگر که را می‌جوئی. "مولانا"

من از رعد و برق نمی ترسم اما میان بازوان تو امنیتی هست که ترس را زیبا می کند. از: لیلا کردبچه

... من سردم است و تمام رنگ های گرم دنیا را زنان دیگری شال گردن بافته اند من سردم است و زمستان تنها نام زنی عریان است که هر شب هوس می کند با فندک یک مرد بسوزد! "لیلا کردبچه" از مجموعه: حرفی بزرگتر از دهان پنجره

دلم تنگ است مثل لباس سال‌های دبستانم مثل سال‌های مأموریت‌های طولانیِ پدر که نمی‌فهمیدم وقتی می‌گویند کسی دورَست ... یعنی چقدر دورَست "لیلا کردبچه"

سنگ شده‌ام و برای تراشیدنِ شاعری از سنگ هم مردِ میدان نیستی سنگ شده‌ام و کلاغ‌ها هر بلایی که خواستند، تکه‌تکه بر سرم بیاورند اگر قلب این مجسمه یک‌بارِ دیگر بتپد. "لیلا کردبچه" از مجموعه: حرفی بزرگتر از دهان پنجره

فراموش کردن کسی که دوستش داری، مثلِ به خاطر آوردن کسی است که هرگز او را ندیده ای ... "برتولت برشت"

مردهای خوب هرگز نصیب زن های خوب نمی شوند. چرا که زن ها عاشق مردهای بد می شوند، و با مردهای خوب درد و دل می کنند.. " ویکتور هوگو "