وقتی خدا داشت بدرقه ام می کرد تا مرا به دنیا بفرستد
گفت :
جایی که می روی مردمی دارد
که می شکنندت !
نکند غصه بخوری , تو تنها نیستی
تو مرا داری
توی کوله بارت ...
عشق می گذارم که بگذری
قلب می گذارم که جا بدهی
اشک می دهم که همراهیت کند
و مرگ
که بدانی بر می گردی
نزد خودم..