نتایح جستجو

30ر........

3پید.......

3نجد......

دوستت‌ می‌دارم! چونان‌ بلوطی‌ که‌ زخم‌ یادگارِ عشقی‌ برباد رفته‌ را! ستاره‌ای‌ که‌ شب‌ را برای‌ چشمک‌ زدن! و پرنده‌ای‌ اسیر که‌ پرنده‌ی‌ آزادی‌ را! تا رهایی‌ به‌ بار بنشیند، آن‌ سوی‌ حیرانی‌ِ میله‌های‌ قفس‌!

سراغ گریه‌های شبانه‌ام را از تو می گیرم از تو که روزی صلابتم را به نرمی خریدی از تو که احساس در من نهادی از تو که در من مهربانی دمیدی سراغ شبهای گمشده در تنهایی را با فریاد در کوچه‌های شب از تو می خواهم از تو که بی کران و بی نشان و بی انتهایی، من از صبح می ترسم چرا که از شبهای غرق شده در تو...

باید باور کنیم تنهایی تلخ ترین بلای بودن نیست، چیزهای بدتری هم هست، روزهای خسته‌ای که در خلوت خانه پیر می شوی... و سالهایی که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است. تازه تازه پی می بریم که تنهایی تلخ ترین بلای بودن نیست، چیزهای بدتری هم هست: دیر آمدن! دیر آمدن

جهان برای من با میلاد تو آغاز شده و برگهای تقویم تنها دیوارهایی فرضی است که فاصله را یادآوری می کنند تا باور کنیم بی آغوش عشق افسانه ای بیش نیست اما حالا که دوباره میلاد توست بیا با هم دیوانگی کنیم مثلا من ماه را جای تو می بوسم و تو با قاصدکی برای چشمانم لبخند بفرست بعد با هم به ریش تقویم و...

بند دل من به لبخندهای تو بند است برای دوست داشتنت اما لبخندهایت را نه دلت را لازم دارم! از شعبده باز هم کاری ساخته نیست گیرم طناب بکشد از دل من تا دل تو گیرم با دستهایی به پهلو باز که معلوم نیست برای حفظ تعادل است یا برای بغل کردن تو تمام طناب را راه بروم و نیفتم یا گیرم این لبخند لعنتی ات سوژه...

ای صمیمی، ای دوست گاه و بیگاه لب پنجره خاطره ام می آیی دیدنت... حتی از دور آب بر آتش دل می پاشد آنقدر تشنه دیدار تو ام که به یک جرعه نگاه تو قناعت دارم دل من لک زده است گرمی دست تو را محتاجم و دل من... به نگاهی از دور طفلکی می سازد ای قدیمی، ای خوب تو مرا یاد کنی یا نکنی، من به یادت هستم من،...

2گانگی.........

از عشق نگو دیگر وقتی در بوی موهایت مشغولم حرف کهنه ایست دوست دارمها وقتی میان دستانت دوست دارم بمیرم ! از عشق نپرس دیگر وقتی می روی و من سرزده می میرم …

دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به بادها می داد و دستهای سپیدش را به آب می بخشید دلم برای کسی تنگ است که چشمهای قشنگش را به عمق آبی دریای واژگون می دوخت و شعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند دلم برای کسی تنگ است که همچو کودک معصومی دلش برای دلم...

دست ھایت مال من؟ با دست ھای من بنویس با دست ھای من غذا بخور با دست ھای من موھایت را مرتب کن فقط دست ھایت را از تنم برندار...

دوستت‌ می‌دارم‌! تو به‌ زندگی‌ می‌مانی‌ ! به‌ نوشیدن‌ جرعه‌ای‌ آب‌ در فاصله‌ی‌ دو رؤیا ! به‌ بوییدن‌ عطرِ یکی‌ نامه‌ْ پیش‌ از گشودنش‌ ! به‌ سلام هر سپیده‌دم‌ ! به‌ فرونشاندن‌ عطش‌ اطلسی‌ها ! به‌ زنگ‌ بی‌هنگامِ تلفن‌ ، با خبری‌ گوار یا ناگوار !

در آغوشم بگیر بگذار گرمی دستت را حس کنم و مرا ببوس تا با هر بوسه ات به آسمان پرواز کنم نگاهم کن و التماسم را در چشمانم بخوان قلبم به پایت افتاده است لرزش دستانم و سستی قدمهایم را نظاره کن تنها تو را می خواهم بگذار در نگاهت غرق شوم و بگذار در آغوشت بخواب روم

چنگ می‌زنم به خیالت! مشتم را که باز میکنم غمگین‌تر می‌شوم... عطر دست‌هایت می پرد کدام را نگه دارم؟! خیالت را؟! عطر دست هایت را؟! آن روزهای از دست رفته را؟! یا...؟! هیچکدام … من خواب و خیال نمیخواهم! خودت را کم دارم! یادت که نرفته؟ تو یک آغوش به من بدهکاری...

اگر خود را از قله جهان پرت کنم تا از افیون عشق تو رهایی یابم باز هم مردم مرا افتاده بر دست های تو خواهند دید!

هر روز غرق می‌شوم در این شهر بی دریا و شب خودم را بالا می‌کشم روی تخت خواب با صدف‌هایی در دستم و تکه‌های تور چسبیده به تنم.............

نامه ای در جیبم و گلی در مشتم غصه ای دارم با نی لبکی سر کوهی گر نیست ته چاهی بدهید تا برای دل خود بنوازم... عشق جایش تنگ است!.......

بدون هواپیما........