نتایح جستجو

به خدا ای صیادم مکن از دام آزادم چو به دامت افتادم تن به بلا دادم من بی پروا صیدی عاشق صیادم ای آنکه نمی روی از یاد من خبرت از یادم جانا تو اگر ندهی داد من که دهد دادم دور از تو دگر دل رسوای خود به که بسپارم گر شد به فنا ز تو بنیان من زتو دل شادم مگر از خود شراب گل دهی چو فریادم پر زدم چون...

آره یه سوتی کوچکو دادم اما یاد گرفتم دسته گلت درد نکنه

[IMG]

سلام خوبم شکر شما خوبی؟؟ شرمنده من بلد نیستم عکس بذارم

شهر خاموش من آن روح بهارانت کو؟ شور و شیدایی انبوه هزارانت کو؟

سلام خوبم شکر شما خوبی ممنون بابت درخواست دوستی

اشک من هویدا شد ، دیده ام چو دریا شد در میان اشک من ، سایه تو پیدا شد موج آتشی از غم ، زان میانه برپا شد تو برفتی وفا نکرده ، نگهی سوی ما نکرده نکند ای امید جانم ، که نیایی خدا نکرده به یاری ِ شکستگان چرا نیایی ؟ چه بی وفا ، چه بی وفا ، چه بی وفایی تو که گفتی اگر به آتشم کِشی، و گر ز غصه ام...

در میان توفان بر موج غم نشسته منم در زورق شکسته منم ای ناخدای عالم

نیست تردید که این زمستان گذرد وز پیش پیک بهار با هزاران گل سرخ بیگمان می آید

من بی دل و دستارم در خانه خمارم یک سینه سخن دارم این شرح دهم یا نه

منم خوبم شکر همه چی آرومه همه چی مرتبه شب عید است و کار عقب مونده فراوون

سلام خوبی اوضا خوبه خانوم دستیار مدیر چطورن؟

نيمه شبان تنها در دل اين صحرا گمشده خود را مي جويم رفت و نواي غم ز طنين ترانه من نشنود رفت و كلامي هم دل من دگر از غم او نسرود شد سپري عمري, خبر از مَه رفته من نرسيد بين به پيامي هم گره از دل خسته من نگشود نيمه شبان تنها در دل اين صحرا گمشده خود را مي جويم من كه هم آوازم با سخن سازم راز جداييها...

آن دوست که عهد دوست‌داران بشکست میرفت و منش گرفته دامان در دست میگفت: که بعد از این به خوابم بینی پنداشت که بعداز او مرا خوابی هست

آن دوست که عهد دوست‌داران بشکست میرفت و منش گرفته دامان در دست میگفت: که بعد از این به خوابم بینی پنداشت که بعداز او مرا خوابی هست

http://spotmetering.com/IMGP7706-600.jpg

در شبان غم تنهایی خویش عابد چشم سخنگوی توام من در این تاریکی من در این تیره شب جان فرسا زائر ظلمت گیسوی توام گیسوان تو پریشان‌تر از اندیشه‌ی من گیسوان تو شب بی پایان جنگل عطرآلود شکن گیسوی تو موج دریای خیال کاش با زورق اندیشه شبی از شط گیسوی مواج تو من بوسه زن بر سر هر موج گذر می‌کردم کاش بر این...

هرگز به خود نشو غره برگها وقتی میزند که طلایی شده اند

دلم برای كسی تنگ است كه آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به بادها می داد و دستهای سپیدش را به آب می بخشید دلم برای كسی تنگ است … حمید مصدق

تو رفتی و اما غمت با من ماند الحق که غمت از تو وفادار تر بود