نتایح جستجو

تو همچون گل ز خندیدن لبت باهم نمی آید روا داری که من بلبل چو بوتیمار بنشینم

درود بر دوستان تو گمان مبر که سعدی ز جفا ملول گردد که گرش تو بی جنایت بکشی جفا نباشد

درود بر مدلر عزیز به نشانی که گذاشته بودی رفتم و به بیتی رسیدم که هزاران آفرین گفتم ! هم به تو و هم به دوستی که این کارگاه شعر را می چرخاند ... البته من انتظار چنین بیت و فراتر از آن را از شما دارم چرا که از برخی نشانه ها می توان دریافت که پایه ی صاحب سخن چگونه است . بیت به لحاظ وزن تندرست و در...

با پوزش بسیار... من از خطوط نگاهت نشانه ای دیدم که تا قیام قیامت دمی نیاسایم اگر به خون من آن غنچه می شود خندان بگو چگونه بگویم که : من نمی آیم ؟!

همی یادم آید ز عهد صغر که عیدی برون آمدم با پدر به بازیچه مشغول مردم شدم در آشوب خلق از پدر گم شدم برآوردم از بی قراری خروش پدر ناگهانم بمالید گوش که ای شوخ چشم آخرت چندبار بگفتم که دستم ز دامن مدار به تنها نداند شدن طفل خرد که مشکل توان راه نادیده برد تو هم طفل راهی به سعی ای فقیر...

تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستی مرا برآتش عشقت نشاندی و ننشستی

شنیدم که وقتی سحرگاه عید ز گرماوه آمد برون بایزید یکی طشت خاکسترش بی حبر فرو ریختند از سرایی به سر همی گفت شولیده دستار و موی کف دست شکرانه مالان به روی که ای نفس من در خور آتشم ! به خاکستری روی درهم کشم ؟ بوستان سعدی

حافظ منشین بی می و معشوق زمانی کایام گل و یاسمن و عید صیامست

آب حیوان نتوان گفت که در عالم هست گر چنانست که در چاه زنخدان تو نیست:gol:

سعدی سعدی توکجا نالی ازین خار که در پای منست یا چه غم داری از این درد که بر جان تو نیست سعدی از بند تو هرگز به در آید ؟ هیهات ! زآنکه حیف است برآن کس که به زندان تو نیست :gol:

درود بر مریم نازنین عیدتان فرخباد و همیشه ی روزگار پایدار . سپاس از مهربانی تان در مشاعره با شعر سعدی ...

درود دوست نازنینم آره !!! ممنونم شما که پیش از من یافتید و حسابی هم به زحمت افتادید ! سپاسگزارم

یوسف به بندگیت کمر بسته برمیان بودش یقین که ملک ملاحت از آن توست گفتند میهمانی عشاق می کنی سعدی به بوسه ای ز لبت میهمان توست

دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگست ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگست برادران طریقت نصیحتم مکنید که توبه در ره عشق آبگینه بر سنگست ملامت از دل سعدی فرو نشوید عشق سیاهی از حبشی چون رود که خودرنگست

تو به هرجا که فرود آمدی و خیمه زدی کس دیگر نتواند که بگیرد جایت سلامی غرق شرجی

ز دوردست امیدم کمی نمی کاهی عیار فاصله ها را شکسته می خواهی همیشه خاطره هایت نیاز پروازند به آسمان خیالت نمی برم راهی بیا به بام نسیم و جهان معطر کن بخوان ترانه ی مهرت به گوش من گاهی صدای زنگی زهره در آسمان پیچید به موی بسته نگارت نمی زنی راهی ؟ شود که زخمه ی زخمی به عود دل بزنی ز...

در خمارستان خاموشان خروش می کجاست ازجدایی فتنه ها برخاست شور نی کجاست شوکت جمشید در آفاق ملک کی کجاست «آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد» حسین مهرآذین

ای که مهجوری عشاق روا می داری عاشقان را ز بر خویش جدا می داری تشنه ی بادیه را هم به زلالی دریاب به امیدی که در این ره به خدا می داری ساغر ما که حریفان دگر می نوشند ما تحمل نکنیم ار تو روا می داری

لایق سعدی نبود این خرقه ی تقوا و زهد ساقیا جامی بده وین جامه از سر برکنش

دیده ام می جست گفتندم نبینی روی دوست عاقبت معلوم کردم کاندرو سیماب داشت