نتایح جستجو

اگر آن دخت شیرازی بدست آرد دل ما را خوشا بر حال خوشبختش بدست آورد دنیا را نه جان و روح می بخشم ، نه املاک بخارا را مگر بنگاه املاکم؟ چه معنی دارد این کارا؟

اکنون چشمانت را ببند و برای همه آنهایی که آرزویی دارند از خدای مهربان بخواه تا به خواسته هایشان برسند من برای تو از عمق وجودم دعا میکنم تا هر آنچه بر دلت نشسته به لطف خدا برآورده شود. تو هم دعا کن برای آرزوهای دیگران آنـوقت خواهی دید که چگونه گره زندگی ات گشوده میشود به خدایی که تو را باور...

:/ :| ○|○ °_•

ناز بودی ناز کردی من خریدارت شدم آمدی با جان و دل سر گرم بازارت شدم ای همه زیبایی ات در واژه ها جاری شده شعر بودی شعرگویان محو دیدارت شدم

سلام زوور ممنونم باشم شوکور جنابت باشی؟؟ اختیارت هه یه دوژمنت شرمنده بیت جاران زورتر ده هاتین ولا ئیستا که س نایه هیوادارم له هه ر جگایه کی سه ر که وتوو بی :gol:

در این دریا و تاریکی و صد موج تو اندر کشتی پربار چونی منم بیمار و تو ما را طبیبی بپرس آخر که ای بیمار چونی منت پرسم اگر تو می‌نپرسی که ای شیرین شیرین کار چونی وجودی بین که بی‌چون و چگونه‌ست دلا دیگر مگو بسیار چونی

سلام خوبی؟ من خیلی وقته سربازیم تموم شده چطور؟

دستم نمی رسد به بلندایِ چیدنت باید بسنده کرد به رویایِ دیدنت..!

‎تا که خفتــــیم همه بیدار شدند ‎تا که مردیـــــم همگی یار شدند ‎قدر آن شیـــشه بدانید که هست ‎نه در آن لحظه که افتاد و شکست

من نه آنم که تراوش کند از من گله ای می دهد خون جگر رنگ به بیرون، چه کنم؟ درد ها کم شود از گفتن و دردی که مراست از تهی کردن دل می شود افزون، چه کنم ؟

دردم ز دوست دوا نیز ز اوست که هر چه ز دوست آید نکوست

دلتنگم و با هیچ کسم میل سخن نیست کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست

سلامی دوباره نمیدونم فقط از یه ور چ خبر ؟؟:D نه چطور مگه؟ از چه نظر؟

زادگاه ما! ای زمین مهربان ، ما با تو دوستیم این چنین با ما نکن زین پس شرار قهر به بنیاد ما مزن ، ما را چنانكه رفت اسیر بلا مكن این كلبه ها كه خانه ی امید و آرزوست ، با بی مهری ویرانسرا مكن ویرانه كن عمارت هر قریه را ولی، ما را ز كودكان و عزیزان جدا مكن...

در دیده نیستی ﻭ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﻤﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻻ‌ﺑﻪ ﻻ‌ﯼ ﮐﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﯿﺮ ﺁﻫﻦ ﺩﺭ ﻻ‌ﺑﻪ ﻻ‌ﯼ ﺧﺸﺖ ﺧﺸﺘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ - ﺩﺭ ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎ - ﭼﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻦ   ﺍﻣﺸﺐ ﺯﻣﯿﻦ ﻟﺮﺯﯾﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻟﺮﺯﯾﺪﻡ، ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ﺁﻭﺍﺭ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﯼ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﯾﮏ ﮐﻮﻩ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺷﻮﻗﯽ، ﻫﯿﭻ ﻋﺸﻘﯽ، ﻫﯿﭻ ﺍﻣﯿﺪﯼ   ﺳﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻐﺰ...

ما را هوای نبودت ابری و غم‌انگیز است تو نیستی که ببینی چقدر پاییز است مگر به قهر نگفتی که از تو بیزارم چرا هنوز نگاهت محبت‌آمیز است؟ دلت درخشش یک سرزمین بی فاتح دلم خرابه‌ی بعد از هجوم چنگیز است مرا چگونه فراموش کرده‌ای ای دوست؟ ببین گذشته‌ات از خاطرات لبریز است امید دیدن رویت تمام هستی من...

تو در سطر سطر صفحۀ فالی که می‌بینم همه اش پایان تلخی داری ای آغاز شیرینم تو حالا هرچه می‌خواهی بگو حتی خرافاتی برای من که تآثیری ندارد، هر چه‌ام اینم چنان دشوار می‌دانم شب کوچ نگاهت را که از آغاز، پایان تو را در حال تمرینم برو بگذار شاعر را به حال خویشتن ماند چه فرقی می‌کند بعد از تو شادم یا...

یک جهان باغ سیب و حسرت من چیدن سیب ز باغ یار است هنوز گر چه پاییز موسم سیب است ولی سیب کالِ محبوب مرا بهار است هنوز صبر نتوانم کرد بیش از این دگر دل آشفته ی من دچار است هنوز غزل سرایی در مسلک من باب نیست شعرهایم در فراق تو تب دار است هنوز چشم عالم به خواب شیرین رفته است چشم های فرهادِ تو...

در این سرای بی کسی ، کسی به در نمیزند به دشت پر ملال ما، پرنده سر نمی زند

تو با قلب ویرانه من چه کردی..؟ ببین عشق دیوانه من چه کردی مگر لایق تکیه دادن نبودم؟ تو با حسرت شانه من چه کردی؟ جهان من از گریه ات خیس باران... تو با سقف کاشانه من چه کردی!