ميدانم سنگيني سكوتي را
كه در بغض معصوم تو فرو ميريزد
اما نيانديشيدن چاره كار نيست
كه من هميشه به خاطره مي انديشم
كه خاطره گاهي تنها يادگار است
و من قد كشيده ام
و تو قد كشيده اي
به وسعت اين همه آسمان پاك
و به وسعت اين همه احساس سخاوت
كه هديه روزگار يست بخشنده
و اين همان روزگار بي رحم ديروز است...