نتایح جستجو

کاش میشد درون قلب ادما رو دید...اگه میشد خیلی از جداییها و سوتفاهما پیش نمی یومد...حروم پیش قضاوت کردن ادماست

بی حیایی یعنی دل کسی رو بشکونی بعد دوباره برگردی بگی عشق من سلام

چهار پنج متری دورتر چون شبا کم میخوابم سه بار هم تنظیمش میکنم که صبح زود به هر زور اجباریه بیدارم کنه

حق داری... من نظرم اینه که هر اتفاقی در زندگی خواست خداست و دیگران وسیله و مسبب جاری و ساری شدنش هستن اگر خدا رو عادل و با انصاف بدونی و دست خدا رو در جریان مسایل دخیل... راحت می بخشی هر اتفاقی حکمتی داره درسی داره پیامی داره مراقب باش به بیراهه نری

بهترین تنبیه برای کسی که دلت رو شکونده اینکه خودتو برای همیشه ازش بگیری... باور کن

نتیجه اینکه : در هر محیط تاریکی لااقل می‌شود یک نقطه روشن پیدا کرد. اگر عادت کنید، می‌توانید همیشه و در هر محیط تاریکی با دیدن آن نقطه، روشن و دلگرم باشید. این طوری، روحیه‌تان شاداب‌تر می‌شود و انگیزه‌تان برای تلاش، بیشتر. سعی کنید منفی‌ها را گذرا و ناپایدار ببینید و مثبت‌ها را پایدار و ماندنی...

● تقویت اراده: فرد با اراده کسی است که وقتی در مورد کاری به خوبی تأمل می کند، تصمیم به انجام آن می گیرد و با فعالیت وثبات قدم آن را به اجرا در میآورد. پس پا فشاری بر یک تصمیم غلط یا داشتن میلی قهرمانانه ثبات قدم نخواهد بود. در برابر فردی که دارای اراده ضعیف است با کمترین مشکلی از انجام کار دلسرد...

اعتماد به نفس از بیرون به درون نمی‌آید. این حس، یک حس کاملا درونی است که البته آثار و برکاتش در بیرون از وجودتان هم ظاهر می شود. وقتی می خواهید کاری انجام بدهید یا به هدف خاصی برسید، همیشه از انتها شروع کنید. مثلا امروز یا فردا می‌خواهید چه کار کنید؟ کجا بروید؟ به چه هدفی برسید؟ چطور باشید؟...

اعتماد به نفس یعنی باور نمودن خود، تکیه بر استعدادها و توانایی های خویش، شاید این مثال را شما هم شنیده باشید که : خواستن، توانستن است، یعنی این که اگر کسی علاقمند به انجام کاری باشد در مقابل سختی ها و مشقت های آن مقاومت می کند، تا درنهایت به خواسته خود برسد. پس گویا ازهمین الان به مقصد و مقصودش...

پروفسور حسین باهر در گفت وگو با مجله «زندگی ایده آل» به این سوالات پاسخ داده است که در ادامه بخشی از آن را می خوانید.بخشش یعنی چه؟ ۲نوع بخشش داریم؛ نوع اول این است که انسان از حقی که دارد می گذرد و فراموش می کند، مثلا اگر کسی به ما بدهکار باشد و پول مان را ندهد ما از حق خود می گذریم و حتی اگر...

اخمهایت درهم است اوقاتت تلخ در قلبت در فکرت دیگر فقط خدا می داند چه می گذرد گاهی بی محلم میکنی گاهی تشر میزنی گاهی هم اشکهای مرا که میبینی فقط نگاهم میکنی ساکتم توجیهی ندارم اما من پیراهنت را از پشت گرفته ام برای نرفتنت معجزه میخواهم معجزه...

هروقت خرابم دلم میخواد اسمونو نگاه کنم رد پای ابرهارو دنبال کنم یادم بره چی بودم و الان کی ام

حالم خرابه...

خدا... میدونی این روزا همش ازش گلایه میکنم فقط جوابی که از گلایم تو مغزم موج برگشت می زنه اینه... قسمت نبود تقدیر نبود نمی خواست اما به چه قیمتی؟ کاش لااقل ابروداری منو جلوی تو کرده بود...

نمیدونم چطوری روم شده برگشتم!!! میدونی چی بهم جسارت برگشت داده؟ نه تنهایی نه هوس نه احساس گناه فقط احساس واقعی که در قلبمه باور کن غرورم دیگه برام مهم نیست چون خیلی واقعیتا رو فهمیدم فهمیدم رفتن چند سال پیشت شرف داشتن به موندن بعضی ها...

من بد نبودم و نیستم اما چرا با تو اینکارو کردم باتویی که حقیقتا و عمیقا عاشقت بودم؟ چرا؟

یه جای این ماجرا امیدوارکننده است که باید به پای سادگیم بذاریش...

بله...خدا دوست داره اما مطمئن باش اون کسی هم که برگشته هم هنوز دوست داره اری ارامش من تماشای قدم زدنت میان جمعیت است قدم بزن

من حداقل یه ساعتی هم هستم یه ساعت میخوای زرگری حرف بزنی ...بزن

میدونی هربار که ترکم میکردی دلم میخواست بارون بباره برم زیر بارون گریه کنم غرورم جریحه دار می شد اشکامو روزگار ببینه امشب دلم بارون نمیخواد دیگه غروری ندارم بذار روزگار شکستنمو ببینه شاید دست از این جنگ نابرابر برداره نمیدونم چند دست دیگه باید بهش ببازم... انگار رو پیشونیم نوشته بازنده