نتایح جستجو

می میرم و دم نمی زنم، می گریم و چشم از همه می گیرم درد می کشم و به روی نمی آورم، غم می بینم و صدایی بر نمی آرم

دردی میکشم که ناجور نفست را می گیرد زهری میچشم که بدجور، جگرت را می خورد

خوب دنیا رو تکون بده تا بدستش بیاری

من دنیارو تکون میدم... یا خودم رو تکون میدم

شکوفه هه زیبا بود

واقعا قابل تحسین ان راستی یه سوال، مگه خارج از کشور هم بیک پیدا میشه؟

اینا رو یه بچه کوچولو هم میتونه بسازه:biggrin:

من فکر کنم شبهای قدره که قران به سر می گیرن ضمنا، من که به حالش غبطه میخورم با این سنش چه حالی میکنه تو این مجالس دمش گرم

میگم چرا دختر و پسره تو هر مرحله عوض میشن؟ من به حقیقی بودن این موضوع مشکوکم؟ فکر کنم دارن گول سرمون می مالن:biggrin:

ما مخلص آقا شهرام هم هستیم ما دو تامون با دید مثبت به قضیه نگاه میکنیم ولی من از یه جهت آقا شهرام از یه سمت دیگه ..................................................................... این پسره یه بنایِ خوب میشه میگید نه برید از خودش بپرسید ولی اون دختره، هر چی بشه خوبش رو نمیشه

وقتی صنمی دل ربودی..........تو خلق ربوده ای به یکبار

داداش منم وقتی منظره ی زیبایی رو می بینم لذت می برم ولی حرف من یه چیز دیگست اونایی که تو قسمت چپ تصویر هستند، دردهاشون نمی زاره که زیبایی های طرف راست رو ببیننند و با دیدن طرف راست قلبشون به درد میاد بیشتر از قبل ناراحت میشن

داداش من، تو خودت بودی با نگاه کردن به اونطرف لذت می بردی یا ........

مرز شهری معمولا به یک نوع مرز مشخص بین دو منطقه گفته می‌شود که به جدا شدن دو گروه با عقاید سیاسی یا مذهبی کمک می‌کند. اما در منطقه شهر بهشت سن پائولو برزیل، این مرز بین قسمت فقیرنشین و غنی شهر کشیده شده است. گاهی قابل تشخیص نیست این تفاوت‌ها چقدر عمیق هستند اما با دیدن عکس که به صورت هوایی...

منبع عکس: (فقر در ایران) بارالها این تفاوتها چه بی اندازه است… چشم انسانت چه بی حد کوچک است… ارزش همنوع، بی مقدار شد… آنکه هیچش داده ای، با شکر، می خوابد هنوز… خود بدانی، ظاهرا” شکر است اما می دهد بوی خشم و نفرت و حسرت، همانا ای خدا...

زندگی یعنی غوطه ور در تنهایی یعنی تو با دوری از من شادی زندگی یعنی من آرزومه شادی تو می رم تا ببینم تو غوطه وری در شادی

جالب ان;)

خدایِ تنهایان، تنهایم تنها تر از قبل نگزارم بیا و دستی بکش بر سرم بمان و بوسه ای بزن بر لبانم

با اینکه من عضو جدیدالورود هستم و وقت نکردم این پست رو دنبال کنم با اجازتون منم یه بیت به این شعر اضافه میکنم میان بازوی بودن چه ساده پرپر زد هزار وهم نگفته، نیاز پنهانی چه سخت می گذرد در حصار سنگی شهر به شعرهای زمینی، صدای انسانی نه بیشه ای، نه درختی نه بال قاصدکی چقدر خسته ام از آیه های...