نتایح جستجو

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالودهام به بد دیدن به می پرستی از ان نقش خود بر اب زدم که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ که دست زهد فروشان خطاست بوسیدن

یا رب این اتش که بر جان من است سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

با اجازتون این بیت مال حافظ بود نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر هر انچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر ز وصل روی جوانان تمتعی بردار که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر

می روی و مژگانت خون خلق می ریزد تیز می روی جانا ترسمت فرو مانی

دوش می امد و رخساره بر افروخته بود تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود گر چه می گفت که زارت بکشم می دیدم که نهانی نظرش با من دلسوخته بود

می روی و مژگانت خون خلق می ریزد تیز می روی جانا ترسمت فرو مانی

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست که نیست معصیت و زهد بی مشیت او

تاب بنفشه می دهد طره ی مشگسای تو پرده ی غنچه می درد خنده ی دل گشای تو

اگر شراب خوری جرعه ای فشان بر خاک از ان گناه که نفعی رسد به غیر چه باک

ترا که هر چه مراد است در جهان داری چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

دوش اگهی ز یار سفر کرده داد باد من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد

THANK u