از همه دوست داشتن ها خسته ام...
دلم خودت را میخاهد...
که بیایی در کنارم بنشینی و برایم از روزی بگویی که متولد شدم،
از لحظه های فراق !
از همان روزهایی که گریه میکردم و میگفتم دوست دارم پیش خودت باشم،
و تو گفتی باید بروی تا خودت برگردی...
براستی این نشانه عشق است...
که کسی را برانی و بازگردد...
که گم نشود،
و خیانت نکند،
اگر گمت کردم،اگر دل در گرو مهر دیگری بستم،تو خودت به یادم آور...
نگذار طعم عشقت را از دست دهم.بگذار عاشق بمانم،همانطور که تو عاشقی کردی...