آی مردم! چرا چنین شده ایم؟
برکت رفته، خوشه چین شده ایم!
ما که از آسمان خبر داریم
پس چرا عاشق زمین شده ایم؟
دستمان از ترانه ها خالی
باز گلدان خانه ها خالی
از غم و درد سینه ها لبریز
جای سر روی شانه ها خالی
صحبت از دردهای مردم نیست
صحبت از بوی نان گندم نیست
نسبت عشق با هوس چند است؟
شک ندارم که یک هزارم نیست