maryam.nazy

• 

  sarang saman

• May 27, 2012

ﭼﻪ ﺗﺮﺍﮊﺩﯼ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﻋﺸﻖ.
ﺷﺮﻭﻉ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ ...

ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ...

ﻭ ﺳﯿﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﻮﻥ ...

ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ...

ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺑﺪﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ ...

ﻭ ﻣﻮﺝ ﮔﯿﺴﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ...

         ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ...

ﭼﻪ ﺗﺮﺍﮊﺩﯼ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ...

ﺑﺎ ﻓﻮﺝ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ...

              ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺪﺍﺩ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ...

ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺍﻟﮕﻮﺭﯾﺘﻤﯽ...

           ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﯾﻦ ﺣﻤﺎﻗﺖ ...

ﻭ ﺗﻨﻔﺮ...

     ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ...

             ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻥ ﺍﻡ  ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ....

       

• 

  sarang saman

• May 27, 2012

ﺟﺎﺫﺑﻪ ﮐﻪ ﮐﺸﻒ ﺷﺪ
   ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ

            ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻫﻤﻪ

                     ﺗﻮﺍﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ...

• 

  sarang saman

• May 27, 2012

 

ﺩﯾﺮﮔﺎﻫﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

ﻗﺼﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﺻﺤﺮﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

ﻭﺳﻌﺖ ﺩﺭﺩ ﻓﻘﻂ ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﻏﻢ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

ﺩﮔﺮ ﺍﯾﯿﻨﻪ ﺯ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ

ﻫﻤﺪﻡ ﺳﺮﺩﯼ ﯾﺨﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

ﮐﺎﺵ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺧﺎﮎ ﮐﻨﯿﺪ

ﮐﻪ ﻧﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

• 

  sarang saman

• May 27, 2012

ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺪﺍﻥ

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻬﺎﺭﯾﺴﺖ

ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯿﺮﺑﻮﺩ

ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ

ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ

ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﻼ‌ﻣﯽ

ﻣﻦ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ

ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻣﺖ ﻧﺤﯿﻒ

ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻓﻘﻂ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻬﺎﺭﯼ

ﯾﻌﻨﯽ

        ﺍﺑﺮ

           ﺑﺎﺭﺍﻥ

                  ﺭﻋﺪﻭ ﺑﺮﻕ

                               ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ

 

ﻭ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻧﺪﻥ

ﻭ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ

• 

  sarang saman

• May 27, 2012

ﭘﺮﺩﻩ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ

ﺑﺒﯿﻦ ﺩﻧﯿﺎﺭﺍ

ﺩﯾﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ

ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﺍﺳﺖ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻬﻠﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ

ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺶ ﻣﻀﺤﮑﻪ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ

ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺷﺪﻥ ﯾﮏ ﺩﻝ ﭼﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺩﺍﺭﺩ؟

ﭘﺸﺖ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺟﺰ ﻫﯿﭻ ﺑﺰﺭﮒ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﯿﺴﺖ

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﻧﺎﺯﯼ : ﺑﯿﺎ ﺯﯾﺮ ﭼﺘﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺧﯿﺴﺖ ﻧﮑﻨﻪ
ﻣﯽ ﮔﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺁﺗﯿﺸﻮ ﮐﺸﻒ ﺑﮑﻨﻪ
 ﻭ ﻗﺸﻨﮕﺘﺮ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ
 ﯾﺎﺩﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻮﺟﻪ ﺭﺍ
 ﺗﻮ ﺗﺎﺑﻪ ﻫﺎ ﺳﺮﺥ ﮐﻨﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺨﻮﺭﻩ
ﺭﺍﺳﯽ ﺭﺍﺳﯽ ؟ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ
 ﺍﮔﻪ ﮔﻮﺟﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪﺍﻧﺸﻪ
 ﺍﻭﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺸﺮ ﭼﮑﺎﺭ ﮐﻨﻪ ؟
 ﻣﻦ : ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺎﺯﯼ
ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍ ﺗﺰ ﻣﯽ ﺩﻥ ﺗﺎ ﺗﺎﺑﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ
 ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻫﻨﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺑﺸﻪ
 ﺍﻭﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺸﺮ
ﻟﺒﺎﺳﺎﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻠﻬﻠﻪ
ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺁﺗﯿﺶ ﻣﯽ ﭘﺮﻩ
ﻧﺎﺯﯼ : ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﻟﻮﺑﯿﺘﻞ ﻣﻬﺮﯾﻪ ﻣﻮ
ﺍﮔﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ
 ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻭﺗﻮ
 ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺛﺒﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ
 ﻣﻦ : ﻋﺸﻖ ﻣﻦ
ﺁﺏ ﻫﺎ ﻟﻨﺰ ﻣﻮﺭﺏ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺁﺩﻣﻮ ﻭﺍﺭﻭﻭﻧﻪ ﺛﺒﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﻋﮑﺴﻤﻮﻥ ﺗﻮ ﺁﺏ ﺑﺮﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ
ﻧﺎﺯﯼ : ﺭﻧﮕﯽ ﯾﺎ ﺳﯿﺎﻩ ﺳﻔﯿﺪ ؟
ﻣﻦ : ﻣﻦ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺗﻮ ﺳﻔﯿﺪ
 ﻧﺎﺯﯼ : ﺁﺗﯿﺶ ﭼﯽ ؟ ﺗﻮ ﺁﺑﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﺁﺗﯿﺸﺎ
ﻣﻦ : ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﻭﺍﻟﻠﻪ
ﭼﺘﺮ ﺭﻭ ﺑﺪﺵ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﻧﺎﺯﯼ : ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﺘﺮ ﺭﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ
ﻣﻦ : ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰ ﺩﻝ ﻣﻦ ‚ ﺁﺩﻡ ﺑﻮﺩ

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻡ
 ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
 ﺩﺭ ﺩﻭ ﻇﺎﻗﭽﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﺷﺶ ﺩﺳﺘﻪ ﺧﻮﺷﻪ ﺯﺭﺩ ﮔﻨﺪﻡ ﭼﯿﺪﻩ ﺍﻡ
ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﯿﺲ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﺸﺎﻥ
ﮐﺎﺵ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻡ
ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺪ ؟
ﮐﺎﺵ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ
 ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ
 ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ؟
 ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭼﺮﺥ ﻓﻠﮏ ﺳﻮﺍﺭﻡ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﯼ ﺷﯿﺐ ﺑﺮﻑ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﮑﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻭ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ
ﻭﻟﯽ ﺁﺧﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ؟
ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯼ ؟

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ
ﺑﺎ ﮐﯿﻒ
ﻭ ﺑﺎ ﮐﻼ‌ﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻮﺍ ﺑﻮﺩ
«ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺯﺩﯾﺪﯼ؟»
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ...
«ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎﺯ؟»
ﭘﺪﺭﺵ ﮔﻔﺖ...
ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﮐﯿﻔﺶ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ
ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺩﯾﺪ
ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﻨﺪﺳﻪ ﺍﺵ
ﻭ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ... !!

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

 ﻭ ﻧﺎﮔﻬـــــــــــــــﺎﻥ ﺭﻭﺯﻱ
ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪ

ﺁﻩ ...! ﺍﻱ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺭﻓﺘﻪ 

ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻦ ﭘﺮﻡ

ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﺩﺍﻫﺎﻱ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻡ

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺯﻫﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ،
ﮐﻪ ﻧﺎﻣﯽ ﺧﻮﺵ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺖ ﻧﺪﺍﻧﻢ.
ﻭﮔﺮ-ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ-ﺭﻧﮕﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﯿﺮﯼ،
ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺯﻫﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﺖ ﻧﺨﻮﺍﻧﻢ.

ﺗﻮ ﺯﻫﺮﯼ،ﺯﻫﺮ ﮔﺮﻡ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﻮﺯﯼ،
ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ،ﮐﻪ ﺷﻮﺭ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ.
ﺵ.ﺭ.ﺍ.ﺏ ﺟﺎﻡ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ، ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ
ﻧﺸﺎﻁ ﺍﺯ ﺗﻮ، ﻏﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ، ﻡ..ﺱ.ﺕ.ﯼ ﺍﺯ ﺗﻮﺳﺖ.

ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ، ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺭﺑﻮﺩﯼ
ﺩﺭﻭﻥ ﮐﻮﺭﮤ ﻏﻢ ﺁﺯﻣﻮﺩﯼ
ﺩﻟﺖ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﯿﻢ ﺳﻮﺧﺖ
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﮔﺸﻮﺩﯼ.

ﺑﺴﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ:« ﺩﻝ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﮔﯿﺮ!
ﮐﻪ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﺩﻭﺳﺖ!»
ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺩﯾﺪﯾﻢ
ﮐﻪ ﺍﻭ ﺯﻫﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ... ﻧﻮﺷﺪﺍﺭﻭﺳﺖ!

ﭼﻪ ﻏﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻫﺮ ﺗﺐ ﺁﻟﻮﺩ،
ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺪﺍﺋﯽ ﻣﯽ ﮔﺪﺍﺯﺩ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﮥ ﺩﺭﺩ،
ﻏﻤﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ.

ﺍﮔﺮ ﻣﺮﮔﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﻧﮕﯿﺮﺩ:
ﻣﺮﺍ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﺳﺖ.
ﻭ ﮔﺮ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﺳﺮﺁﯾﺪ؛
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ، ﮐﻪ ﻣﺮﮔﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺳﺖ

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﺑﺎﺭ ﺁﺧﺮ ، ﻣﻦ ﻭﺭﻕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻟﻢ ﺑﻮﺭ ﻣﯿﺰﻧﻢ !


ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﮑﻢ ﮐﻦ !


ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﯽ ﺩﻝ !


ﺑﺎ ﺩﻟﺖ ، ﺩﻝ ﺣﮑﻢ ﮐﻦ !


ﺣﮑﻢ ﺩﻝ :


ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭﺳﻂ !


ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﻟﻬﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭ ﮐﻨﯿﻢ !


ﺩﻝ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﻝ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ، ﻋﺸﻖ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ !


ﭘﺲ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ !


ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﻦ !


ﺭﻭ ﺑﮑﻦ ﺣﺎﻻ‌ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ . . .!


ﺩﻝ ﻧﺪﺍﺭﯼ ؟


ﺑﻮﺭ ﺑﺰﻥ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ . . . !


ﺣﮑﻢ ﻻ‌ﺯﻡ !


ﺩﻝ ﮔﺮﻓﺘﻦ ، ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻥ ، ﻫﺮ ﺩﻭ ﻻ‌ﺯﻡ !


ﻋﺸﻖ ﻻ‌ﺯﻡ !!!

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﻫﺮﻗﺪﺭ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺑﮑﻨﻢ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯼ / ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﮑﻨﻢ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯼ / ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ / ﺻﺪﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﮑﻨﻢ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯼ
---------------

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑـﺎﻧﺘـﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ....

 

ﺑﯿـــــﺪﺍﺭﯼ ﺳﺘــــــﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﭼـــــﺸـــــــﻢ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻥ

 

ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻧﮕـــﺎﻫﺖ ﭘـــﯿﻮﻧﺪ ﺻــﺒــــﺢ ﻭ ﺳـــــــﺎﺣﻞ ....

 

ﻟﺒﺨـﻨﺪ ﮔــﺎﻫﮕــﺎﻫﺖ ﺻــــﺒــــﺢ ﺳـﺘـــــﺎﺭﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ

 

ﺑــﺂﺯﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫــﻮﺍﯾﺖ ﺧــــﺎﻣـــــﻮﺷﯽ ﺟﻨـــــﻮﻧﻢ ....

 

ﻓﺮﯾـــــﺎﺩﻫــﺎ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿــﺨﺖ ﺍﺯ ﺳﻨــﮓ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭﺍﻥ

 

ﺍﯼ ﺟﻮﯾـﺒﺎﺭ ﺟــﺎﺭﯼ ، ﺯﯾﻦ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺮﮒ ﻣﮕﺮﯾﺰ ....

 

ﮐﺎﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺯ ﮐﻒ ، ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭﺍﻥ

 

ﮔﻔﺘﯽ : ((ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﻬﺮﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ)) ﮔﻔﺘﻢ ....

 

ﺑﯿـﺮﻭﻥ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ (( ﺣﺘﯽ )) ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ

 

ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺯ ﺣـﺪ ﺭﻓــﺖ ﺍﯼ‌ ﺁﺷـﻨـــﺎ ﻣﭙــﺮﻫﯿﺰ ....

 

ﺯﯾــﻦ ﻋــﺎﺷﻖ ﭘﺸﯿﻤــﺎﻥ ، ﺳﺮﺧﯿـﻞ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﺍﻥ

 

ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻣـﻦ ﻭ ﺗـﻮ ﺑﺴﯿﺎﺭ،ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻨﺪ ....

 

ﺩﯾــــﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﺭﺍ ، ﺯﯾـــﻦ ﮔـﻮﻧﻪ ﯾــﺎﺩﮔﺎﺭﺍﻥ

 

ﻭﯾﻦ ﻧﻐﻤـﻪ ﻣﺤـﺒﺖ ، ﺑﻌــﺪ ﺍﺯ ﻣـﻦ ﻭ ﺗـﻮ ﻣـﺎﻧﺪ ....

 

ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣــــﺎﻧﻪ ﺑـــــﺎﻗــﯽ ﺍﺳﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭﯾﻠﯿﺎﻡ ﺷﮑﺴﭙﯿﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ: « ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ، ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﮔﺸﺖ، ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻢ
ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻩ
 

• 

  sarang saman

• May 26, 2012

ﺧﺪﺍﯾﺎ ،

ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﯾﺴﺘﻨﯽ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ،

ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﮒ ،

ﺑﺮ ﺑﯽ ﺛﻤﺮﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﯾﺴﺘﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،

ﺣﺴﺮﺕ ﻧﺨﻮﺭﻡ .

ﻭ ﻣﺮﺩﻧﯽ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ،

ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﯿﻬﻮﺩﮔﯽ ﺍﺵ ، ﺳﻮﮔﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﻢ .

ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻦ ، ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻢ ،

ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ .

« ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﯾﺴﺘﻦ » ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ،

« ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﺩﻥ » ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﻮﺧﺖ !

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

تنها نشسته بودم/بر دیوار رویاهای شیشه ای/جایی نزدیک به قلب آبی آسمان/و موسیقی پنهان باران را/میان لرزش لحظه های غریب بی کسی/در امتداد مبهم ردپای جاده/دنبال می کردم/در گوشه ای از آسمان/و در آرامش یک خواب بلند/عشق را از خدا پرسیدم/روبروی قاب عکس خالی نگاهم/و در میان چشمان خیس پری دریایی
لبخندی از چهره تو را دیدم/در میان پرواز چلچله های مسافر/فریاد زدم با صدایی به عمق دریا/بزرگترین آرزوی من اینست/که کوچکترین آرزوی تو باشم/تو را از میان رقص نقره ای مهتاب/بر روی شیشه های پنجره خواندم/از میان سکوت قطره های باران/بر گلبرگ های سرخ شمعدانی/در زیر نور طلایی چراغهای این شهر /تو را خواندم

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

خواهش می کنم اختیار دارید.

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

سلام ممنون اما ف ی ل ت ر بود

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

ﺩﯾﺸﺐ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﺖ ﮔﺸﺘﻢ
ﻻ‌ﺑﻪ ﻻ‌ﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ...
ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺑﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ  ﻭﺭﻕ ﺯﺩﻡ...
ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ...
ﺭﺩ ﭘﺎﯾﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ...
ﺍﻣﺎ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ
ﻧﺒﻮﺩ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ...!!!
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻧﺒﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ......ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻧﺒﻮﺩﺕ!!!
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺳﺮﺍﻏﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ...!
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ!

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

ﮐﺎﺵ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺒﺴﻤﯽ ﺗﻠﺦ ﺑﺮﻟﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ

 

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ....

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﯾﻢ....

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺑﺒﯿﻨﻢ...

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﻭ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ...

ﺷﻌﺮ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ...ﺍﺳﯿﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺷﺪﻡ ﻣﻦ...

ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ...

ﮐﺎﺵ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﻠﻮﻍ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ...

ﺍﻣﺎ..ﻏﺼﻪ ﺍﯼ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩ...ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺫﺧﯿﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ...

ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﺣﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ...

ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﯼ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ...

 

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

در کوچه های تنهایی هزار بار قدم زدم/فکر کردم/به خودم گفتم باز/از او فرشته ای بساز/اما نشد/پاکی می خواستم/زلالی می خواستم/یکرنگی می خواستم/تا بسازم/آنچه او نداشت/او راه را در بیراهه های شهر شلوغ گم کرده بود/گمشده ای که به همه راه نشان می داد/دیو گونه/شیشه ی عمر خود را غرور می دانست/که شکستنش برای او مرگ بود/او دیواری ساخته بود از دروغ/و سقفی از ریا/و پنجره ای رو به تاریکی/غافل از روزی که این سقف بر سرش خراب می شود/و آن روز مرگ نیز ناجی نیست/او از هر قبیله ایست که با هر لبخند/در ذهن خود/طناب دار تو را می بافند/و از سادگیت نقاب می سازند/تا در قلب تو/خدای گونه بنشینند/و عاشقانه/مرگ را به تو تقدیم کنند/آن روز که فلک مرا به دار می کشید/پرنده ای دیدم/ که اوج پروازش شکستن بود...

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

امروز دلم دوباره شکست...!
از همان جای قبلی...!
کاش می شد آخر اسمت نقطه گذاشت تا دیگر شروع نشوی...
کاش می شد فریاد بزنم...پایان!!!!!!
دلم خیلی گرفته!...
اینجا نمی توان به کسی نزدیک شد!!!!!!آدمها از دور
دوست داشتنی ترند!!

• 

  sarang saman

• May 25, 2012

من صبورم اما...
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبایی تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم
من صبورم اما...
چقدر با همه ی عاشقیم محزونم!
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم.
من صبورم اما...
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را،از شب متروک دلم دور کند...می ترسم
من صبورم اما...
آه...این بغض گران صبر نمی داند چیست.!!!!!

• 

  sarang saman

• May 23, 2012

سلام متن زیبایی بود ممنون

M

• M

  mehdipesse

• May 23, 2012

بازیگر هالیوودی در نقش «ابوعلي سينا»

• 

  maryam.nazy

• May 23, 2012

• 

  sarang saman

• May 23, 2012

باز باران ،با ترانه
میخورد بر بام خانه
خانه ام کو?خانه ات کو?
آن دل دیوانت کو?
روزهای کودکی کو?
فصل خوب سادگی کو?
یادت آید روز باران
گردش یک روز دیرین?
پس چه شد دیگر،کجا رفت?
خاطرات خوب و شیرین
کچه ها شد ، کوی بن بست
در دل تو،آرزو هست?
کودک خوشحال دیروز
غرق در غمهای امروز
یاد باران رفته از یاد
آرزوها رفته بر باد
باز باران،باز باران
میخورد بر بام خانه
بی ترانه،بی بهانه
شایدم گم کرده خانه...

• 

  sarang saman

• May 23, 2012

ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﮐﺎﺵ ﻓﻨﺠﺎﻧﯽ ﻧﺴﺎﺯﺩ ﮐﻮﺯﻩ ﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻣﻦ
ﺗﺎ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻓﺎﻝ ﺳﯿﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻇﻠﻤﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺷﺪ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺁﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﮔﻠﻬﺎ ﭼﯿﺪﻥ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ
ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺩﻟﺒﺨﻮﺍﻩ ﻫﯿﭽﮑﺲ
ﺁﺧﺮﺵ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺳﺮ ﻣﯿﺒﺮﺩ
ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﺯﺟﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﻗﺮﺹ ﻧﺎﻧﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﻣﺎﻩ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻗﺮﺹ ﻣﺎﻩ ﻫﯿﭽﮑﺲ

• 

  sarang saman

• May 23, 2012

اولین روز بارانی را به خاطر داری?
غافلگیر شدیم
چتر نداشتیم
خندیدیم
دویدیم
و به شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم
دومین روز بارانی چطور?
پیش بینی اش را کرده بودی
چتر آورده بودی
من غافلگیر شدم
سعی می کردی من خیس نشوم
و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود
سومین روز چطور?
گفتی سرت درد می کند
حوصله نداشتی سرما بخوری
چتر را کاملا بالای سر خودت گرفتی
و شانه راست من کاملا خیس شد
و چند روز پیش را چطور?
بخاطر داری
که با یک چتر اضافه آمدی
و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود
دو قدم از هم دورتر برویم
فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم
تنها برو!!!!!!!!!!!!!!