samira.it

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ؟ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩﺕ

ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ

ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﺭﻫﺎ ﮐﻨﯽ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺯﺩﻟﺖ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ

ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﺮﺵ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﺭﻫﺎ ﮐﻨﯽ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺗﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ

ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﮔﻼ‌ﯾﻪ ﺍﯼ ﻧﮑﻨﯽ ﺑﻐﺾ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﯼ

ﮐﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ ﺗﻮ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺸﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ... ﻧﻪ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩ

ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﯾﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﺑﺮﻭﺩ

ﺧﺪﺍ ﮐﻨﻪ ﻓﻘﻂ ﺯﻭﺩ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ...

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺷﺒﻴﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺎﺭﺍﻧﻲ ﮐﻪ ﺁﻫﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﺩﻟﻢ ﻓﺮﻕ ﺭﻓﻴﻖ ﻭ ﻓﺮﻕ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻱ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻣﺮﺩﻣﮏ ﻫﺎﻳﺖ
ﺍﻟﻔﺒﺎﻱ ﺩﻟﺖ ﻣﻌﻨﺎﻱ «ﻧﺸﮑﻦ»! ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻲ «ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ»
ﮐﺴﻲ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﻣﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻋﺸﻘﻢ ، ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺷﻤﺸﻴﺮﻱ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﭼﺮﺍﻍ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﭘﺴﺖ ﮐﻦ ﺩﻳﮕﺮ
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﺩﻟﻢ ﺧﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺣﺪﻱ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ
ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺭﻭﺡ ﺳﺮﺷﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻧﻴﺎﻳﻲ ، ﺷﺒﻴﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ
ﮐﺴﻲ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ، ﮐﺴﻲ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﺪ

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻡ
 ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺭﺍ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
 ﺩﺭ ﺩﻭ ﻇﺎﻗﭽﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﺷﺶ ﺩﺳﺘﻪ ﺧﻮﺷﻪ ﺯﺭﺩ ﮔﻨﺪﻡ ﭼﯿﺪﻩ ﺍﻡ
ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﯿﺲ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﺸﺎﻥ
ﮐﺎﺵ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﻡ
ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺸﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺪ ؟
ﮐﺎﺵ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ
 ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ
 ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ؟
 ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭼﺮﺥ ﻓﻠﮏ ﺳﻮﺍﺭﻡ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﯼ ﺷﯿﺐ ﺑﺮﻑ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﮑﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻭ
ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ
ﻭﻟﯽ ﺁﺧﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺖ ؟
ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯼ ؟

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ
ﺑﺎ ﮐﯿﻒ
ﻭ ﺑﺎ ﮐﻼ‌ﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻮﺍ ﺑﻮﺩ
«ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺯﺩﯾﺪﯼ؟»
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ...
«ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﺎﺯ؟»
ﭘﺪﺭﺵ ﮔﻔﺖ...
ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﮐﯿﻔﺶ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ
ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮔﺶ ﺩﯾﺪ
ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﻨﺪﺳﻪ ﺍﺵ
ﻭ ... ﺧﻨﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ... !!

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

سلام: حالا دیگه یواشی میای یواشی میری باشه باشه

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺑﺎﺭ ﺁﺧﺮ ، ﻣﻦ ﻭﺭﻕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻟﻢ ﺑﻮﺭ ﻣﯿﺰﻧﻢ !


ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﮑﻢ ﮐﻦ !


ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﯽ ﺩﻝ !


ﺑﺎ ﺩﻟﺖ ، ﺩﻝ ﺣﮑﻢ ﮐﻦ !


ﺣﮑﻢ ﺩﻝ :


ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭﺳﻂ !


ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﻟﻬﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭ ﮐﻨﯿﻢ !


ﺩﻝ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﻝ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ، ﻋﺸﻖ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ !


ﭘﺲ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ !


ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﻦ !


ﺭﻭ ﺑﮑﻦ ﺣﺎﻻ‌ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ . . .!


ﺩﻝ ﻧﺪﺍﺭﯼ ؟


ﺑﻮﺭ ﺑﺰﻥ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ . . . !


ﺣﮑﻢ ﻻ‌ﺯﻡ !


ﺩﻝ ﮔﺮﻓﺘﻦ ، ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻥ ، ﻫﺮ ﺩﻭ ﻻ‌ﺯﻡ !


ﻋﺸﻖ ﻻ‌ﺯﻡ !!!

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺧﺪﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺎﻭﻓﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ، ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﻡ

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﻫﺮﻗﺪﺭ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺑﮑﻨﻢ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯼ / ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﮑﻨﻢ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯼ / ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ / ﺻﺪﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﮑﻨﻢ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯼ
---------------

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑـﺎﻧﺘـﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ....

 

ﺑﯿـــــﺪﺍﺭﯼ ﺳﺘــــــﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﭼـــــﺸـــــــﻢ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻥ

 

ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻧﮕـــﺎﻫﺖ ﭘـــﯿﻮﻧﺪ ﺻــﺒــــﺢ ﻭ ﺳـــــــﺎﺣﻞ ....

 

ﻟﺒﺨـﻨﺪ ﮔــﺎﻫﮕــﺎﻫﺖ ﺻــــﺒــــﺢ ﺳـﺘـــــﺎﺭﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ

 

ﺑــﺂﺯﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫــﻮﺍﯾﺖ ﺧــــﺎﻣـــــﻮﺷﯽ ﺟﻨـــــﻮﻧﻢ ....

 

ﻓﺮﯾـــــﺎﺩﻫــﺎ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿــﺨﺖ ﺍﺯ ﺳﻨــﮓ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭﺍﻥ

 

ﺍﯼ ﺟﻮﯾـﺒﺎﺭ ﺟــﺎﺭﯼ ، ﺯﯾﻦ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺮﮒ ﻣﮕﺮﯾﺰ ....

 

ﮐﺎﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺯ ﮐﻒ ، ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭﺍﻥ

 

ﮔﻔﺘﯽ : ((ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﻬﺮﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ)) ﮔﻔﺘﻢ ....

 

ﺑﯿـﺮﻭﻥ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ (( ﺣﺘﯽ )) ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ

 

ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺯ ﺣـﺪ ﺭﻓــﺖ ﺍﯼ‌ ﺁﺷـﻨـــﺎ ﻣﭙــﺮﻫﯿﺰ ....

 

ﺯﯾــﻦ ﻋــﺎﺷﻖ ﭘﺸﯿﻤــﺎﻥ ، ﺳﺮﺧﯿـﻞ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﺍﻥ

 

ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻣـﻦ ﻭ ﺗـﻮ ﺑﺴﯿﺎﺭ،ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻨﺪ ....

 

ﺩﯾــــﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﺭﺍ ، ﺯﯾـــﻦ ﮔـﻮﻧﻪ ﯾــﺎﺩﮔﺎﺭﺍﻥ

 

ﻭﯾﻦ ﻧﻐﻤـﻪ ﻣﺤـﺒﺖ ، ﺑﻌــﺪ ﺍﺯ ﻣـﻦ ﻭ ﺗـﻮ ﻣـﺎﻧﺪ ....

 

ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣــــﺎﻧﻪ ﺑـــــﺎﻗــﯽ ﺍﺳﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

تنها نشسته بودم/بر دیوار رویاهای شیشه ای/جایی نزدیک به قلب آبی آسمان/و موسیقی پنهان باران را/میان لرزش لحظه های غریب بی کسی/در امتداد مبهم ردپای جاده/دنبال می کردم/در گوشه ای از آسمان/و در آرامش یک خواب بلند/عشق را از خدا پرسیدم/روبروی قاب عکس خالی نگاهم/و در میان چشمان خیس پری دریایی
لبخندی از چهره تو را دیدم/در میان پرواز چلچله های مسافر/فریاد زدم با صدایی به عمق دریا/بزرگترین آرزوی من اینست/که کوچکترین آرزوی تو باشم/تو را از میان رقص نقره ای مهتاب/بر روی شیشه های پنجره خواندم/از میان سکوت قطره های باران/بر گلبرگ های سرخ شمعدانی/در زیر نور طلایی چراغهای این شهر /تو را خواندم

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺩﯾﺸﺐ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﺖ ﮔﺸﺘﻢ
ﻻ‌ﺑﻪ ﻻ‌ﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ...
ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺑﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ  ﻭﺭﻕ ﺯﺩﻡ...
ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ...
ﺭﺩ ﭘﺎﯾﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ...
ﺍﻣﺎ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ
ﻧﺒﻮﺩ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ...!!!
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻧﺒﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ......ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻧﺒﻮﺩﺕ!!!
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺳﺮﺍﻏﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﮒ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ...!
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ!

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﮐﺎﺵ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺗﺒﺴﻤﯽ ﺗﻠﺦ ﺑﺮﻟﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ

 

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

  ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ

  ﺭﻫﮕﺬﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﮒ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭﺍﯾﻦ ﺻﺪﺍﯼ:

               ﺧﺶ ﺧﺶ ﺑﺮﮒ ﻫﺎ..............................

  ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻭﺍﺯﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ:

              ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ.....................................

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ....

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﯾﻢ....

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺑﺒﯿﻨﻢ...

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﻭ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ...

ﺷﻌﺮ ﻫﺎﯾﻢ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ...ﺍﺳﯿﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺷﺪﻡ ﻣﻦ...

ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﺪ...

ﮐﺎﺵ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﻠﻮﻍ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ...

ﺍﻣﺎ..ﻏﺼﻪ ﺍﯼ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩ...ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺫﺧﯿﺮﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ...

ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﺣﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ...

ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﯼ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ...

 

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ
ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽ
ﮐﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻢ
ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮔﻔﺘﻢ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ
ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ
ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﯿﺒﺖ ﺗﻮ
ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ...

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

در کوچه های تنهایی هزار بار قدم زدم/فکر کردم/به خودم گفتم باز/از او فرشته ای بساز/اما نشد/پاکی می خواستم/زلالی می خواستم/یکرنگی می خواستم/تا بسازم/آنچه او نداشت/او راه را در بیراهه های شهر شلوغ گم کرده بود/گمشده ای که به همه راه نشان می داد/دیو گونه/شیشه ی عمر خود را غرور می دانست/که شکستنش برای او مرگ بود/او دیواری ساخته بود از دروغ/و سقفی از ریا/و پنجره ای رو به تاریکی/غافل از روزی که این سقف بر سرش خراب می شود/و آن روز مرگ نیز ناجی نیست/او از هر قبیله ایست که با هر لبخند/در ذهن خود/طناب دار تو را می بافند/و از سادگیت نقاب می سازند/تا در قلب تو/خدای گونه بنشینند/و عاشقانه/مرگ را به تو تقدیم کنند/آن روز که فلک مرا به دار می کشید/پرنده ای دیدم/ که اوج پروازش شکستن بود...

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

در کوچه های تنهایی هزار بار قدم زدم/فکر کردم/به خودم گفتم باز/از او فرشته ای بساز/اما نشد/پاکی می خواستم/زلالی می خواستم/یکرنگی می خواستم/تا بسازم/آنچه او نداشت/او راه را در بیراهه های شهر شلوغ گم کرده بود/گمشده ای که به همه راه نشان می داد/دیو گونه/شیشه ی عمر خود را غرور می دانست/که شکستنش برای او مرگ بود/او دیواری ساخته بود از دروغ/و سقفی از ریا/و پنجره ای رو به تاریکی/غافل از روزی که این سقف بر سرش خراب می شود/و آن روز مرگ نیز ناجی نیست/او از هر قبیله ایست که با هر لبخند/در ذهن خود/طناب دار تو را می بافند/و از سادگیت نقاب می سازند/تا در قلب تو/خدای گونه بنشینند/و عاشقانه/مرگ را به تو تقدیم کنند/آن روز که فلک مرا به دار می کشید/پرنده ای دیدم/ که اوج پروازش شکستن بود...

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

امروز دلم دوباره شکست...!
از همان جای قبلی...!
کاش می شد آخر اسمت نقطه گذاشت تا دیگر شروع نشوی...
کاش می شد فریاد بزنم...پایان!!!!!!
دلم خیلی گرفته!...
اینجا نمی توان به کسی نزدیک شد!!!!!!آدمها از دور
دوست داشتنی ترند!!

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

من صبورم اما...
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبایی تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم
من صبورم اما...
چقدر با همه ی عاشقیم محزونم!
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم.
من صبورم اما...
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را،از شب متروک دلم دور کند...می ترسم
من صبورم اما...
آه...این بغض گران صبر نمی داند چیست.!!!!!

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

کف پایم زخمی است
و دلم زخمی تر
لحظه ای صبر نما
تا دلم را که به پایت افتاد،
از زمین بردارم
سهم من از این عشق-چه تفاوت دارد-سهم این عشق کجاست?
تو که ما را به تمنای وصال آزردی،
از چه آخر به دل ما غم هجران دادی?
در دلت چیست?بگو!!!!!!!!!!!
عشق ما یا غم او
درد ما یا تب او
تو ندانی که چه دردیست غم دل به زبان آوردن
ما که دیگر رفتیم
ولی از عشق سخن با دل دیوانه نگو،
که دلت از سنگ است و دل دیوانه از شیشه
او که عاشق بشود،
نکند فهم که سنگ از شیشه چه بدش می آید.
عاقبت سنگ زد وشیشه شکست.
کودکی این را گفت
و دل من بشکست
به خدا من گفتم درد دل از غم تو
و خدا گفت به من،
بنده ی کوچک من،
دل او از سنگ است
پس تو بیهوده نکوش
دل او از سنگ است.

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

باز باران ،با ترانه
میخورد بر بام خانه
خانه ام کو?خانه ات کو?
آن دل دیوانت کو?
روزهای کودکی کو?
فصل خوب سادگی کو?
یادت آید روز باران
گردش یک روز دیرین?
پس چه شد دیگر،کجا رفت?
خاطرات خوب و شیرین
کچه ها شد ، کوی بن بست
در دل تو،آرزو هست?
کودک خوشحال دیروز
غرق در غمهای امروز
یاد باران رفته از یاد
آرزوها رفته بر باد
باز باران،باز باران
میخورد بر بام خانه
بی ترانه،بی بهانه
شایدم گم کرده خانه...

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﮐﺎﺵ ﻓﻨﺠﺎﻧﯽ ﻧﺴﺎﺯﺩ ﮐﻮﺯﻩ ﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻣﻦ
ﺗﺎ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻓﺎﻝ ﺳﯿﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻇﻠﻤﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺷﺪ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺁﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﮔﻠﻬﺎ ﭼﯿﺪﻥ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ
ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺩﻟﺒﺨﻮﺍﻩ ﻫﯿﭽﮑﺲ
ﺁﺧﺮﺵ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺳﺮ ﻣﯿﺒﺮﺩ
ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﺯﺟﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﻗﺮﺹ ﻧﺎﻧﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ
ﻣﺎﻩ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻗﺮﺹ ﻣﺎﻩ ﻫﯿﭽﮑﺲ

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

اولین روز بارانی را به خاطر داری?
غافلگیر شدیم
چتر نداشتیم
خندیدیم
دویدیم
و به شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم
دومین روز بارانی چطور?
پیش بینی اش را کرده بودی
چتر آورده بودی
من غافلگیر شدم
سعی می کردی من خیس نشوم
و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود
سومین روز چطور?
گفتی سرت درد می کند
حوصله نداشتی سرما بخوری
چتر را کاملا بالای سر خودت گرفتی
و شانه راست من کاملا خیس شد
و چند روز پیش را چطور?
بخاطر داری
که با یک چتر اضافه آمدی
و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود
دو قدم از هم دورتر برویم
فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم
تنها برو!!!!!!!!!!!!!!

M

• M

  mehdipesse

• Jan 1, 1970

بازیگر هالیوودی در نقش «ابوعلي سينا»

• 

  دکتر مهدیه

• Jan 1, 1970

وقتی خدا زن را افرید

وادی عشق یا خیانت؟!

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

سلام سمیرا جان فوق العاده بود مرسی

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

کدام یک از ما بد جنس تریم?
من?
که آرزوی کشیدن موهایت یکدم رهایم نمی کند?
یا تو?
که همیشه هوس کندن گوش هایم آزارت می دهد?
بد جنس!!
کدام یک بچه تریم?
من?
که کودکانه بهانه ی چشمهایت را می گیرم?
یا تو?
که بچه گانه شعرم را خط خطی می کنی?
کدام یک عاشق تریم?
من?
که ذره ذره وجودم چون شمع در حسرت نگاهت آب می شود?
یا تو?
که شعله نگاهت هر دم شعله ور نگشته خاکسترم می کند?
کدام یک بازیگوش تریم?
من?
که دلم بازیچه بازی موهایت در نسیم هر لحظه به شوق بوییدن زلفت می تپد?
یا تو?
که با هر کرشمه ات بیچاره دلم را به بازی گرفته ای?
...ها.!...کدامیک...

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

ساده که بودیم
ساده یعنی همان کودک
می نشستم و با ابرها شکل تو را درست می کردم
یادش بخیر
همیشه از چشمهایت شروغ می کردم و
به دستهایت که می رسیدم دستانم می لرزید
بعد
یا باد بد از راه می رسید و
سربه سرم می گذاشت
یا تو گریه می کردی
تو بیقرار بودی
تو همیشه بیقرار بودی و من
می ترسیدم آنقدر گریه کنی که تمام شوی
من آن وقت ها شاعر نبودم که
تازه می فهمم
با ابری که تو بودی
نباید بازی می کردم
خدا سایه ات را از سر شعرم کم نکند
گریه نکن تمام می شوی ها...

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

روی بخار شیشه می نویسی دوستت دارم و بعد
پرده را که می کشی
می روی سراغ درس و کتاب و
این سوی پنجره می مانم من
که تنهایی ام را تا تولد شعری تازه قدم بزنم
باران می آید
تو خواهی خوابید و
شیشه را بخار خواهد گرفت و
دوستت دارم را هم
و صبح که بیدار می شوی
از هول مشقهای نانوشته فراموشم خواهی کرد
کاش فردا جمعه بود
کاش می توانستم مشقهایت را بنویسم.

• 

  sarang saman

• Jan 1, 1970

بیراهه رفته بودم
آن شب
دستم را گرفته بود و می کشید
زین بعد همه عمرم را
بیراهه خواهم رفت...