اي آنکه رحم ميکني بر کساني که بندگانت به آنها ترحم نمي کنند،
و اي آنکه مي پذيري بنده اي را که هيچ شهري او را نمي پذيرد؛
و حاجتمندان به درگاهت راخوار نمي سازي،
و اصرار کنندگان را نا اميد نمي کني،
و گستاخان را از آستانت نمي راني؛
و تحفه هاي ناچيز بندگان و کارهاي نيک ولي کوچک آنها را رد نکرده و جزاي آن را مي پردازي ،
و اي آنکه نه تنها از عمل کم تشکر مي کني بلکه پاداش بزرگي بر آن در نظرمي گيري ؛
اي آنکه به هرکه به تو نزديک شود نزديک گردي،
و هرکه را به تو پشت کند به سوي خود مي خواني ...
و اي خدائي که نعمتت راتغيير نمي دهي و در عذاب ما شتاب نمي نمايي ،
و درخت نيکي را به ثمر مي رساني تا در ثواب بيفزايي،
و از گناهان ميگذري تا محو شود.
آرزوها هنوز به انتهاي کرمت نرسيده،برآورده شده برگشتند،
و ظرف هاي درخواست ها از منبع بخششِ تو لبريز شدند،
و صفت ها به حقيقت تو نرسيده،از هم گسيخته اند؛
پس بالاترينِ برتري ها و با شکوه ترين همه ي عظمت ها بي ترديد از آن توست ...
صحيفه ي سجاديه - نیایش چهل و ششم بخش 1