دنــیــا را وارونــه می خــواهــم ...
آدم هــا را ...
اتـــفــاق هــا را ...
نرســیــدن هــا را ...
نتــوانــســتــن هــا را ...
نخـــواســتن هــا را نــیـــز ! ...
دلـــم مــی خـــواهــد رویـــاهـــا از ســر و کـــول هــم بــالا بــرونــد ...
مردمـــان بخــندنــد از تـــه دل ...
مــی خــواهــم هــر کســی دســت دراز کــند و ستاره خــتودش را بچیـــند از بـــالا ....
مــی خـــواهــم دیـــگــر ســر بـــه تــــن هــیــچ غـــصه ای نــباشـــد ...