ﺣﯿﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﺷﺎﺧﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺍﺯ ﺭﻓﯿﻘﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ؟ ﭘﯿﺸﺘﺮﻫﺎ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺯﻭﺩ ﭘﺲ ﺩﺍﺩﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺨﺎﻭﺗﻢ ﺭﻭﺯﯼ، ﺑﻪ ﭘﺸﯿﺰﯼ ﺧﺮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﮐﺮﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻦ ﺧﺸﮑﻢ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺧﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﻟﻮﻟﻨﺪ
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺳﺒﺰ، ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺟﻮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﺧﺸﮑﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻫﺎﯾﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﻧﺪ
ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ، ﺭﮒ ﺑﻪ ﺭﮒ ﺧﻮﻥ ﻣﮑﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ
ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﺋﯽ ﺧﺮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﻣﺤﻮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺭﺩ ﭘﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﺠﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻡ
ﺑﻌﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ، ﺳﻤﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻭﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺟﻮﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻭﺍﯼ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ