[IMG]
-
[IMG]
به نام خدای بهار آفرین
بهار آفرین را هزار آفرین
به جمشید و آیین پاکش درود
که نوروز از او مانده در یادبود
نوروز یادگار آریایی ها فرخنده بادهمه میگن خرابتم ولی من اوراقتم ، (غیر قابل تعمیر ) !!!
ﺑﺪﺟﻮﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮔﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﺕ
ﺑﺮﻗﺎﺏ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺳﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﺕ
ﻧﺸﮑﻦ ﺩﻟﻢ-ﺍﯾﻦ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺭﺍ-
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﺕ
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻟﻌﻨﺘﯽ
ﺧﻂ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻦ ﻣﺮﺍ
ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ
ﻫﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻏﻠﻂ ، ﺯﻧﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ،
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ
ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﻛﻨﺪ.
ﺩﯾﺮﻭﺯ ﯾﻚ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:
ﺗﻮ ﮔﻮﺷﯽ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺯﻧﮓ
ﺁﺧﺮ ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺩﯼ
ﭼﺮﺍ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ؟!
ﯾﺎﺩﺵ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ
ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺫﻫﻦ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻦ ﺭﺍ
ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﺳﯿﻢ ﻫﺎ
ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ.
×××
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﮕﯿﺮ ، ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺣﺘﯽ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ
ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﻟﻄﻔﺎ ﭘﯿﺎﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ
ﺭﻭﯼ ﭘﯿﺎﻡ ﮔﯿﺮ ﺩﻟﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﺷﻨﺎ
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﺠﺎ
ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ؟
ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻓﺮﻭﻍ
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎﻏﭽﻪ
ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﮐﺎﺷﺘﯽ؟
ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺩ:
ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺗﻮ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺁﺏ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ
ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺁﺑﺮﻭ ﺑﺪﻩ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺗﻮ ﻗﻮﻝ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ:
ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺏ
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ!
ﺑﺨﻨﺪﺍﺯﺩﻝ ﺗﻨﮕﻢ ﻏﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﻭﺩﺭﺩﺍﺯﺗﻦ ﻭﺍﺯﻣﻐﺰﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﻢ ﺑﮑﺸﺎﻥ ﺁﻓﺘﺎﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻓﺼﻞ ﺳﺮﺩﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯﻋﻤﻖ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﮑﻔﺪ ﺍﺯﻣﯿﺎﻥ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﺕ
ﺑﺨﻨﺪﻟﺮﺯﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺧﺰﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯﺍﺗﺎﻗﻤﺎﻥ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ
ﺷﺒﯿﻪ ﺻﺒﺢ ﺷﻮﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﮐﻨﺎﺭﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺗﻮ ﭼﺎﯼ ﻃﻌﻢ ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﺴﺖ
ﺑﺨﻨﺪﺗﻠﺨﯽ ﺍﺯﺍﻋﻤﺎﻕ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺳﺎﮐﺖ ﻭﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ
ﺑﺨﻨﺪ ﭘﺮ ﺑﮑﺸﺪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
"ﺑﯿﺎﻭﺑﺎﺯﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻏﺰﻝ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻣﻦ"
ﺑﺨﻨﺪﺍﯾﻦ ﻏﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺫﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ
ﭼﻘﺪﺭﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯿﺴﺖ
ﺑﺨﻨﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ...
ﺩﻟﻢ ﺷﺒﯿﻪ ﻗﻔﺲ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺑﺨﻨﺪﺍﺯﺩﻝ ﺗﻨﮕﻢ ﻏﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ...
ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ، ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﻪ!
ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ، ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﻫﻮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮ، ﺍﻣﺎ
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﻪ.
ﭼﻪ ﻧﺎ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻨﮓ ِ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ
ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ ﻭ ﺗﯿﻎ ﻋﺸﻖ ﺁﻭﺭﺩﯼ
ﺣﺴﺎﺏ ﻧﮑﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻫﯿﭻ ﻧﺪﺍﺭﻡ ؟
ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ... ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ
ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ِ ﺳﻔﺮ ﺑﺴﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﺮﯾﺪﻩ ، ﺗﻮ ﭘﺎ ﻫﻢ ﺑﺒﺮّﯼ ﺍﺵ
ﭼﻮﻥ ﻃﻔﻠﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﺍﻩ ِ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ ، ﮐﻤﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺑﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ ، ﭘﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺲ
ﭘﻞ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﻦ ِ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﻫﻢ ﺭﯾﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺍ ﺧﺸﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﻫﻢ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺗﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺣﺘﯽ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ
ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺧﺒﺮﻡ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﻧﺪ
ﭘﺎﻫﺎﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯼ ﺳﻔﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﺩﻫﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻫﺮﺯﻩ ﮔﻮ
ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ِ ﺣﺮﻑ ِ ﻣُﻔﺖ ، ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ
پروردگارا:
من در اثبات خلیفه الهی خویش
گذشتم ازتمام کسانی که بر آنها صاحب حقم...
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﯿﺎﻫﻮ
ﺩﻟﻢ ﮐﻮﯾﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ
ﺁﻏﻮﺵ ِ ﺳﺮﺩ ِ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺁﺗﺸﻢ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻧﺸﺎﻧﺪ.
ﻧﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ،
ﻧﻪ ﺩﺭ،
ﻧﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺮﻭﻧﻢ ﮐﺸﺪ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎﯾﻢ،
ﻧﻪ ﭘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺭﺩﺩ ﻣﺮﺯﻫﺎﯾﻢ،
ﻧﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺳﮑﻮﺗﻢ،
ﻧﻪ ﺫﻫﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﻢ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ،
ﻧﻪ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻪ ﺁﻭﯾﺰﺍﻧﻢ ﺷﻮﺩ.
ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ِ ﮊﺭﻓﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺸﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ !
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺑﺎﻍ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺑﻬﺎﺭ ﻧﺎﺭﻧﺞ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻭ ﺁﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﺩﻟﺶ ﺑﮕﯿﺮﺩ
ﺩﺭﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﮕﻮﯾﺪ
ﮐﻪ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﭘﯿﺶ ﻫﺮ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﻮﺩ ؟
ﻣﺎ ﺯ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﮕﺮﺍﻧﯿﻢ
ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﭼﻪ ﮐﻨﯿﻢ
ﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻧﯿﻢ
ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮐﻨﯿﻢ
ﺗﻮ ﺯ ﻣﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
ﺁﺗﺸﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ
*
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ، ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺍ ﭘﯿﺶ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﮐﺮﺩﻩ
ﺩﻝ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﺮﺍ ﭘﯿﺮ ﺧﻤﻮﺷﯽ ﮐﺮﺩﻩ
ﻫﯿﭻ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﻢ
ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻨﻢ
**
ﻗﺼﺪ ﻣﻦ ﻧﯿﺖ ﺁﺯﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ
ﺟﻨﺲ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ
ﺟﻨﺴﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺧﺎﮐﯽ ﺗﺮ
ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻠﺪﻡ
ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺪﻩ
ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ
ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺟﺎ!
ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﺮﺩ؟
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻠﺪﻡ
ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ!...
سلام قابلت و نداره
فلوکسیتین از خودم بود
ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻬﺎﺭ
ﺧﻨﺪﻩ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ
ﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺪ
ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺮﻧﺪﻩ ؟
ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﮔﻔﺘﻢ
ﺩﺭﻭﻥ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ؟
ﮔﻔﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮔﺰﻧﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ . . .
ﭼﻨﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﻓﻠﻮﮐﺴﯿﺘﯿﻦ 20 ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﻡ ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺖ
ﺭﺅﯾﺎ؟
ﭼﻨﺪ ﭘﺎﮐﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ
ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺩ ﺷﺪﻧﺪ؟
ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﻭﺵ ﺳﺮﺩ
ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﻧﺸﺎﻧﺪﻥ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻢ؟
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺒﺎﺭﺩ ... ﻧﺒﺎﺭﺩ
ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ... ﻧﺒﺎﺷﻢ ... ﻓﺮﻗﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯽ؟ﺍﺻﻼ ﭼﻪ ﺷﻌﺮﯼ؟ﭼﻪ ﻋﺸﻘﯽ؟
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ،ﺩﺍﻏﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﻧﺎﻡ ِﻣﻦ ِﺷﺎﻋﺮﺕ ﺭﺍ
ﺑﻬﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﯿﺎﺭﺩ
ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ
ﻧﻪ ﮐﻮﺯﻩ...ﻧﻪ ﻧﯽ ﻟﺒﮏ، ﻧﻪ! ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺳﺮﺩ ﻣﺰﺍﺭﻡ
ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﻣﺖ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﮑﺎﺭﺩ
ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻋﺮِ ﻗﺮﻥ ﺣﺎﺿﺮ، ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﺭﺍ ﺣﺎﻓﻈﺎﻧﻪ
ﺭﻧﺪﺍﻧﻪ ﺑﺮ ﻟﻮﺡ ِ ﺷﻌﺮﺵ، ﻃﺮﺡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﮕﺎﺭﺩ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺷﺎﻋﺮ ﺗﻮ
ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺸﺎﺭﺩ
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :
ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ؟
ﺑﮕﻮ: ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺟﺰ ﺩﯾﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺑﮕﻮ : ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﺑﮕﻮ : ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮎ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﻭﯼ ﺁﻭﺭﺩﻩ
ﺑﮕﻮ : ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺭﺍﺿﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯼ؟
ﺑﮕﻮ :
ﺁﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﻡ
ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ...
ﮔﻔﺖ : " ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ "
ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ...
ﮔﻔﺖ : " ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ"
ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ...
ﮔﻔﺖ : " ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ "
ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ...
ﮔﻔﺖ: " ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ "
ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ...
ﮔﻔﺖ : " ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ "
...
ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﭘﺲ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﺩﯾﮑﺘﺎﺗﻮﺭﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ،
ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻄﺮﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﮔﻼﺏ ،
ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮐﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺳﻪ ،
ﺳﻨﮓ ﺳﺮﺩ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﺭﺍ
ﻭ
ﭼﻪ ﻧﺎﺳﺰﺍﻭﺍﺭ
ﻋﮑﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ،
ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ،
ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ .
سلام خواهش می کنم.باشه میحرفیم اما اگه میشه تو پیام خصوصی لطف کن یه پیام بده تا بیام من از تبلت استفاده می کنم یه خورده سخته منتظرم
ﮐــﻪ ﺑــﺨــﻮﺍﻫـ ـﻢ ﺑـﮕــﻮﯾـﻤـ ﺩﻭﺳـ ـﺘـﺘـــ ﺩﺍﺭﻣــ ﺧــﯿﻠـﯽ ﺳــ ـﺨﺘـــ ﺍﺳﺘـــ
ﺗــﺒــــــ ﻣــﯽ ﮐﻨــﻤـ، ﻋـﺮﻕ ﻣـﯽ ﮐﻨﻢ، ﻣــــﯽ ﻟﺮﺯﻣـــ
ﺟـــﺎﻥ ﻣــ ـﯽ ﺩﻫـــﻢ ﻫـــ ـﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ
ﻣـــﯽ ﻣــ ـﯿـﺮﻡ ﻭ ﺯﻧــﺪﻫـ ﻣــ ـﯽ ﺷــﻮﻡ ﭘـــﯿﺶ ﭼﺸـــ ـﻤــﻬـﺎﯼ ﺗﻮ
ﺗـﺎ ﺑــ ـﮕـﻮﯾــﻢ ﺩﻭﺳـ ـﺘـﺘـــ ﺩﺍﺭﻣــ
ﺍﻭﻟـﯿـــﻦ ﺑـــ ـﺎﺭ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺩﻭﺳـ ـﺘـﺘـــ ﺩﺍﺭﻣـــ
ﺧـــﯿـﻠﯽ ﺳﺨﺘــ ﺍﺳﺘــــ
ﺍﻣﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑـﺎﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳـﺨـﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺘـــ
ﻭ ﺍﻣـــﺮﻭﺯ ﻣــﯽ ﺧــﻮﺍﻫــﻢ ﺑـﺮﺍﯼ ﺁﺧـﺮﯾـﻦ ﺑــﺎﺭ ﺑــﮕﻮﯾـﻢ ﺩﻭﺳـ ـﺘـﺘـــ ﺩﺍﺭﻣـــ
ﻭ ﺑـﻌﺪ ﺭﺍﻫــﻢ ﺭﺍ ﺑــﮕﯿـﺮﻡ ﻭ ﺑﺮﻭﻣــ
ﭼـﻮﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻣـــ
ﺗــﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻭﺳـ ـﺘـﻢ ﻧـﺪﺍﺷﺘــ ـﯽ
ﭼﻪ ﺷﻐﻞ ﻋﺠﯿﺒﯽ !
ﺷﺮﻭﻉ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ
ﺑﺎﻗﯽ ﻫﻔﺘﻪ
ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ .
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
