زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا كه این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بكنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود كه خواند
چای مادر، كه مرا گرم نمود
نان خواهر، كه به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، كه دریغش كردیم
زندگی زمزمه پاك حیات ست ، میان دو سكوت
زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست
من دلم می خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.
"سهراب سپهری