گاه می پرسم
چرا آغاز دوست داشتن همیشه همیشه شروع یک نشیب و فراز سخت
در باقی روزهای عمر ماست ؟
و گاه می پرسم
چه سری ست در این دوست داشتن که همه را به زانو در می آورد ؟
و گاه می اندیشم
چگونه این راه پر از هراس را هزار باره می پیماییم بی آنکه از تجربه های
تلخ خود و دیگران عبرت گرفته باشیم ؟
و گاه گاهی به این می اندیشم
که
چرا
چرا
و چرا در آغاز راه
همه
همه
و همه
فکر می کنیم
قصه ی ما زیباترین قصه ها می شود و با تمام قصه های خواستن و
دوست داشتن فرق دارد!!؟؟؟؟؟؟