ا دوسه ار مه موردم سیم نگریوی
سخونیام د قورسو سیت میکنن دی
ار بویی و ارمنی خوم هام و قولت
ار میحای که خو بوم دی درد نمیرم
حاجتی بهونه کو بیا به یینم
ای همه ناله دلم کی د خوشیمه
رنج دیری کشتمه د بی کسیمه
ار و دیریت مایلم سنگ بوم بواره
چی بکم که دس زور سامونی ناره