Recent content by joey

در این سرای بی کسی ، کسی به در نمی زند به دشت پر ملال ما ، پرنده پر نمی زند یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند هوشنگ ابتهاج (سایه)

دل بسی خون بکف آورد ولی دیده بریخت هله هله که تلف کرد و که اندوخته بود

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

مگر تو روی بپوشی و خرقه باز ستانی که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

عالی بود مرسی ... احسنت :gol::gol::gol: هفت سین سهل است من هفتادسین می آورم گر بخواهم ســفره ای از دردهایم آورم از خودم ، در حد و اندازه خودم ...

دامن کشان همی شد در شرب زر کشیده صد ماه رو ز رشکش جیب قصب دریده زنهار تا توانی اهل نظر میازار دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده

در این زمانه بی های و هوی لال پرست خوشا به حال کـلاغان قیل و قال پرست

اندر دل بی وفا غم و ماتم باد آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو

شما نمیگی من "و" از کجا پیدا کنم .... :D واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند چون به خلوت میروند آن کار دیگر می کنند

دل از سنگ باید که از درد عشق ننالد خدایا دلم سنگ نیست مرا عشق او چنگ اندوه ساخت که جز غم در این چنگ آهنگ نیست

تو را نادیدن ما غم نباشد که در خیلت به از ما کم نباشد من از دست تو در عالم نهم روی ولیکن چون تو در عالم نباشد

تو مگو مارا بدان شه بار نیست با کریمان کارها دشوار نیست

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا اگه تو شکیب داری ، دیگر نماند مارا

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود