دیــروز با دوس دخــدرم رفــتـیـم کــــوه
لــبه ی پـرتــگـاه پــاهـاش سُر خــورد دســتاشـــو گــرفتم کـه نــره ...
عـــاقـا ایــنم هی گــریـه میــکرد که امید جوونم : تــورو خــدا ولــم نـکن
یــهویـی یــاد اون جـملــه ی معروف افــتادم که میگـف : عشقتـــــو رها کن اگـه برگشت که مــال تــوئه ... اگــه نــه کـه از اولــــم مـال تـــو نــبوده ...
هــیچی دیــگه : منــم رهاش کردم ولـی الان 24 سـاعـته کـه برنـگشته ...
نــگو کـصافط از اولــم مــال مــن نــبـوده

))