Recent content by fa-na

دامن شادی چو غم آسان نمی آید به دست پسته را خون می شود دل تا لبی خندان کند

دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم با کافران چه کارت گر بت نمیپرستی

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

ای دل مباش یک دم خالی زعشق و مستی وان گه برو که رستی از نیستی و هستی

تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم از که می نالی و فریاد چرا می داری...؟

در اگر برتو ببندند مرو و صبر کن آن جا ز پس صبر تو را او به سر صدر نشاند

تا از تو جداشدست آغوش مرا از گریه کسی ندیده خاموش مرا در جان و دل و دید فراموش نه ای از بهر خدا مکن فراموش مرا

هر چه بگویم ای صنم نیست جدا ز نیک و بد هم تو بگو ز لطف خود بی تو به سر نمیشود

با من بگو تا کیستی؟ مهری؟ بگو... ماهی؟ بگو... خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی؟ بگو... آهی؟ بگو... راندم چو از مهرت سخن، گفتی بسوز و دم مزن دیگر بگو از جان من، جانا چه می‌خواهی؟ بگو گیرم نمی‌گیری دگر، زآشفته‌ی عشقت خبر بر حال من گاهی نگر، با من سخن گاهی بگو ای گل پی هر خس مرو، در خلوت هر کس مرو...

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد که این عجوز عروس هزاردامادست بیا! که قصر اَمَل سخت سُست بنیادست بیار باده! که بُنیاد عمر بر بادست غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست؟ که: «ای بلندنظر! شاهباز...

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم مثل فرمانروای بی لشکر تازه دیدم شکست یعنی چه! عاشقش هستم و نمیفهمم دیگر او رفته است یعنی چه! مثل تمثیل ماهی و دریاست نسبت و حس ما به یکدیگر حال جان می دهم که می فهمم دیگر او رفته است یعنی چه!

ما می توانستیم زیباتر بمانیم ما می توانستیم عاشق تر بخوانیم ما می توانستیم بی شک...روزی...اما امروز هم آیا دوباره می توانیم؟ یک دست آوازی ندارد نازنینم ما خامشان این دست های بی دهانیم افسانه ها،میدان عشاق بزرگند ما عاشقان کوچک بی داستانیم

ای رفیق من! غنیمت دان دمی گر صحبت جانان تو را میسور می افتد اندر آن خلوت دلی گر محرم و همدرد می یابی نوبت صحبت به هیچ آلوده یی مفروش

صورتت شعر است و هر یک تار زلفت مصرعی شعر را یک مصرع بیچیده زیبا میکند ‍‍‍‍‍‍‍‍