دین عبارت است از شناسایی یک قدرت نامریی برتر که بر سرنوشت انسان تسلط دارد و واجب الطاعت است.
این تعریف به تنهایی دین خودکامه را به وجود نمی آورد بلکه آنچه معنا را تمام می کند این اعتقاد است که قدرت مزبور به سبب سلطه ای که اعمال می کند، واجب الطاعت و لازم الاحترام است.
یعنی دلیل پرستش و فرمانبرداری و اطاعت از خدا در چنین ادیانی، خصایص نیکو و کیفیات اخلاقی و عشق و عدالت خدا نیست، بلکه این واقعیت است که قدرت مزبور بر انسان تسلط دارد، یعنی از او قوی تر است.
به علاوه مُبَین این نکته است که قدرت برتر حق دارد انسان را وادار به پرستش خود نماید و عدم احترام و فرمانبرداری، گناه محسوب می شود."
اریک فروم