با امید در زندگی پایدار باش:
ماه من غصه چرا؟ آسمان را بنگار،
که هنوز بعد صدها شب و روزمثل آن روز نخست،
گرم و آبی و پر از مهر، به ما مبخندد!
یا زمین را که دلش از سردی شب های خزان،
نه شکست و نه گرفت! بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید،
و در آغاز دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت،
تا بگوید که هنوز، پر از امنیت و احساس خداست.