ببخشید که بچه تهرانم !

همیشه پایدار باشی و سرافراز !
هیچکی درد دل مایَه نمیدانه کَسِم
زیر ئی چترِ سیا وَختَه بگیره نَفَسِم
نِمِ بارانی زد و هم دل تنگِ مَه گرفت
عشق خانَش برُمه،زاغِ بدی داده دَسِم
باغ و گل مال مَه نی وختی اسیر قفسَم
اَگه اَ سیمِ طِلا و نقرَه بسازن قفسِم
ای خدا کاری بُکُو هیچکه به فکر کسی نیس
کس و کار مه تونی ، بی تو کیه کار و کَسِم
اگه ئی جوری بگردانه پیاله ی چشِشَه
دیه طاقت نمیارَه دلِ بی داد رَسِم
حریفا زود دُزیدن قاپشَه «تندر»من شیت
چشِ بد دور، تازه باخَوَر میشَه شَسِم