خیلی وقت است کسی را به جز خودمان ندیده ایم.شاید حتی به خودمان هم توی آینه نگاه نکرده ایم.مدت هاست از ته دل نخندیده ایم و دیر هنگامی است دست یکدیگر را به گرمی نفشرده ایم.....
و حالا دوباره روزگار فرصتی به ما داد ,سفره ای سپید و آینه ای روشن و جامی بلورین که بوی زندگی می دهد و تلالو درخشان کلماتی که خبر از تحول و دگرگونی می دهد.کلماتی معجزه آسا که تنمان را می لرزاند و یادمان می اندازد که این لحظه,این سفره , این عشق و این با هم بوذن هدیه خداوند است.فرصتی دوباره,فرصتی که شاید هرگز تکرار نشود.
به امید اینکه همیشه ((باهم)) دور اینَ سفره باشیم.پیشاپیش سال نو مبارک