دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟ / چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است
دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟ / بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است
دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟ / شرمنده زلعل لب عطشان حسین است
دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش / یعنی که خدا هم عزادار حسین است . . .
از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا ؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا ؟
بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا
عالم همه محو گل رخسار حسين است ، ذرات جهان درعجب از كار حسين است .
داني كه چرا خانه ي حق گشته سيه پوش ، يعني كه خداي تو عزادار حسين است