مشاعرۀ سنّتی

[sisah]

دیر آمدی‌ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست

بر آتش عشقت آب تدبیر
چندان که زدیم بازننشست

 

[mahroo]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

 

[mahroo]

خودم بدیشو مینویسم
در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

 

[sisah]

دنیا به چه کار آید و فردوس چه باشد
از بارخدا به ز تو حاجت نتوان خواست

فریاد من از دست غمت عیب نباشد
کاین درد نپندارم از آن من تنهاست

 

[محـسن ز]

در همه دیر مغان نیست چومن شیدایی
خرقه جای گرو باده ودفتر جایی

 

[sisah]

یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود
کو را به سر کشته هجران گذری بود

آن دوست که ما را به ارادت نظری هست
با او مگر او را به عنایت نظری بود

 

[mmg11]

نظر خدای بینان طلب هوا نباشد

سفر نیازمندان قدم خطا نباشد

 

[محـسن ز]

درگذرازنام و بنگر در صفات
تا صفاتت ره نماید سوی ذات

 

[sisah]

تا مست نباشی نبری بار غم یار
آری شتر مست کشد بار گران را

ای روی تو آرام دل خلق جهانی
بی روی تو شاید که نبینند جهان را

 

[valkano سبز]

انچه او ريخت به پيمتنه ما نوشيديم
اگر از خمر بهشت است و گر از باده مست

 

[russell]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست / دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

 

[valkano سبز]

تو كز سراي طبيعت نميروي بيرون
كجا به كوي طريقت گذر تواني كرد

 

[russell]

دل من در هوس روی تو ای مونس جان / خاک راهیست که در دست نسیم افتادست

 

[sisah]

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان‌ها

تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستان‌ها

 

[محـسن ز]

تو بدری وخورشید ترا بنده شدست
تا بنده تو شدست تابنده شدست

 

[محـسن ز]

هنگام تنگ دستی در عیش کوش ومستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

 

[sisah]

از درون سوزناک و چشم تر
نیمه‌ای در آتشم نیمی در آب

هر که بازآید ز در پندارم اوست
تشنه مسکین آب پندارد سراب

(سلام،مشاعرتون بر چه اساسیه؟؟)

 

[بشارت]

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ,ولی افتاد مشکلها

 

[محـسن ز]

از درون سوزناک و چشم تر
نیمه‌ای در آتشم نیمی در آب

هر که بازآید ز در پندارم اوست
تشنه مسکین آب پندارد سراب

(سلام،مشاعرتون بر چه اساسیه؟؟)

بسکه سودای سر زلف تو پختم بخیال
عاقبت چون سر زلف تو شدم شیدایی
یکی جواب شماو یکی جواب راسل

 

[sisah]

بسکه سودای سر زلف تو پختم بخیال
عاقبت چون سر زلف تو شدم شیدایی
یکی جواب شماو یکی جواب راسل

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست
خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت

(اونجوری هم در نظر گرفتم ولی نشد،برای شعر من باید الف میدادید)

 

[russell]

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد / خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

 

[محـسن ز]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست
خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت

(اونجوری هم در نظر گرفتم ولی نشد،برای شعر من باید الف میدادید)

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بودو حاصل تسبیح ملک
درخلوص منت ار هست شکی تجربه کن
کس عیار زر خالص نشناسد چو محک
شما درست میگویید من اشتباه کردم

 

[sisah]

کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد
یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد

از لعل تو گر یابم انگشتری زنهار
صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد

 

[russell]

دل دادمش به مژده و خجلت همی برم / زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست

 

[محـسن ز]

توبه کردم که نبوسم لب ساقی وکنون
میگزم لب که چرا گوش به نادان کردم

 

[russell]

ماییم و آستانه عشق و سر نیاز / تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست

 

[atish_baran]

تمام گنجشگان که در نبودن تو
مرا به باد ملامت گرفته اند ​

تو را به نام صدا می کنند

 

[russell]

درد عشق ار چه دل از خلق نهان می دارد / حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست

 

[cute]

تا غصه می رسد همه فریاد می زنند

اما کسی صبور و شکیبا نمی شود...

...
شب خوش

 

[hekayatevafa]

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست
و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد
گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم
گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد