شعر نو

[شبگرد23]

کمی صبر کن

آفتاب خواهد رفت

شب های زیبای کویر

پاداش شقایقی زیستن است !! ...



رحمانی شاهد

 

[mani24]

باد بی قراری

این بوی غربت است
که می آید
بوی برادران غریبم
شاید
بوی غریب پیرهنی پاره
در باد
نه !
این بوی زخم گرگ نباید باشد
من بوی بی پناهی را
از دور می شناسم :
بوی پلنگ زخمی را
در متن مه گرفته ی جنگل
بوی طنین شیهه ی اسبان را
در صخره های ساکت کوهستان
بوی کتان سوخته را
در مشام ماه
بوی پر کبود کبوتر را
در چاه
این باد بی قراری
وقتی که می وزد
دلهای سر نهاده ی ما
بوی بهانه های قدیمی
می گیرد
و زخمهای کهنه ی ما باز
در انتظار حادثه ای تازه
خمیازه می کشند
انگار
بوی رفتن
می آید

قیصر امین پور

 

[MaC_MaC]

بی تو
نه بوی خاک نجاتم داد
نه شمارش ستاره ها
تسکینم؛
چرا صدایم کردی....چرا؟!!

(روحش شاد:حسین پناهی)

 

[naghmeirani]

قصه ای بــــگو ...

که وقتی به آخر رسید ..

کلاغ هم به خانه اش برسد !!

خسته ام از انتظار کلاغ نشسته در آشیان !

(ناصر رعیت نواز)
​

 

[آشنای شیمی21]

یاد من باشد فردا

یاد من باشد فردا

یاد من باشد فردا
به دل کوزه ی آب، که بدان سنگ شکست
بستی از روی محبت بزنم
تا اگر آب در آن سینه ی پاکش ریزند آبرویش نرود
رخ آیینه به آهی شویم
تا که من را بنشاند در خویش
من در آن آیینه خواهم خندید
خاطر آیینه از اخم به تنگ آمده است

​

​

​

یاد من باشد از فردا صبح
جور دیگر باشم
بد نگویم به هوا آب زمین
مهربان باشم با مردم شهر
و فراموش کنم هر چه گذشت
خانه ی دل بتکانم ازغم
و به دستمالی از جنس گذشت
بزدایم دیگر تاری گرد کدورت از دل
مشت را باز کنم تا که دستی گردد
و به لبخندی خوش
​

دست در دست زمان بگذارم

​

​

یاد من باشد فردا دم صبح
به نسیم از سر صدق سلامی بدهم
و به انگشت نخی خواهم بست
تا فراموش نگردد فردا
زندگی شیرین است زندگی باید کرد
گرچه دیر است ولی
کاسه ای آب به پشت سر لبخند بریزم ،شاید
به سلامت از سفر برگردد
بذر امید بکارم در دل
لحظه را در یابم
من با بازار محبت بروم فردا صبح
مهربانی خودم عرضه کنم
​

یک بغل عشق از آنجا بخرم
​

​

یاد من باشد فردا حتما
به سلامی دل همسایه ی خود شاد کنم
بگذرم از سر تقصیر رفیق ، بنشینم دم در
چشم بر کوچه بدوزم با شوق
تا که شاید برسد همسفری ، ببرد این دل مارا با خود
​

و بدانم دیگر قهر هم چیز بدی است

​

​

یاد من باشد فردا حتما ​

باور این را بکنم که دگر فرصت نیست
و بدانم که اگر دیر کنم مهلتی نیست مرا
و بدانم که شبی خواهم رفت
​

و شبی هست مرا که نباشد پس از آن فردایی

​

​

یاد من باشد​

باز اگر فردا غفلت کردم
آخرین لحظه ی فردا شب ، باز
​

من به خود باز بگویم این را

​

​

یاد من باشد فرداحتما ​

دو رکعت راز بگویم با او
صبح بر نور سلامی بکنم
پرده از پنجره ها بردارم
آه ای غفلت هر روزه ی من
من به هر سال که بر من بگذشت
غرق اندیشه ی آن فردایی
که نخواهد آمد
می نشانم به جامه عمرم ،سیصد و شصت و پنج غفلت را​

​

​

 

[mani24]

-چرا گرفته دلت مثل آنکه تنهایی؟
-چقدر هم تنها...
-خیال می کنم دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستی.....
-دچار یعنی..
-...عاشق!
-و فکر کن که چه تنهاست اگر که ماهی کوچک دچار آبی دریای بی کران باشد!
-چه فکر نازک غمناکی!
-و غم تبسم پوشیده ی نگاه گیاه است و غم اشاره ی محوی به رد وحدت اشیاست!
-خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند
و دست منبسط نور روی شانه ی آنهاست!
-نه
وصل ممکن نیست!
همیشه فاصله ای هست
اگر چه منحنی آب بالش خوبیست برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر
همیشه فاصله ای هست.........
مسافر-سهراب سپهری

 

[mani24]

خوابت آشفته مباد
خوش ترین هذیان ها
خزه ی سبز لطیفی
که در برکه ی آرامش تو می روید
خوابت آشفته مباد
آن سوی پنجره ی ساکت و پرخنده ی تو
کاروانهایی
از خون و جنون می گذرد !
کاروان هایی از آتش و برق و باروت
سخن از صاعقه و دود چه زیبایی دارد ...
هر چه در جدول تن دیدی و
تنهایی
همه را پر کن تا دختر همسایه ی تو
شعرهایت را دردفتر خویش
با گل و با پر طاووس بخواباند.......
تا شام ابد
خواب شان خرم باد !
لای لای خوشت ارزانی سالنهایی
که بهاران را نیز
از گل کاغذی آذین دارند ........
از شفیعی کدکنی

 

[azadefarahi]

یاد آود های خوبی بود کاش هرگز فراموشی به سراغمان نیاید کاش.

 

[mahsa711]

گفتمش
شيرين ترين آواز چيست ؟
چشم غمكينش به رويم خيره ماند
قطره قطره اشكش از مژگان چكيد
لرزه افتادش به گيسوي بلند
زير لب غمناك خواند
ناله زنجيرها بر دست من
گفتمش
آنگه كه از هم بگسلند
خنده تلخي به لب آورد و گفت
آرزويي دلكش است اما دريغ
بخت شورم ره برين اميد بست
و آن طلايي زورق خورشيد را
صخره هاي ساحل مغرب شكست
من به خود لرزيدن از دردي كه تلخ
در دل من با دل او مي گريست
گفتمش
بنگر در اين درياي كور
چشم هر اختر چراغ زورقي ست
سر به سوي آسمان برداشت گفت
چشم هر اختر چراغ زورقي ست
ليكن اين شب نيز دريا يي ست ژرف
اي دريغا ش يروان !‌ كز نيمه راه
مي كشد افسون شب در خواب شان
گفتمش
فانوس ماه
مي دهد از چشم بيداري نشان
گفت
اما در شبي اين گونه گنگ
هيچ آوايي نمي آيد به گوش
گفتمش
اما دل من مي تپد
گوش كن اينك صداي پاي دوست
گفت
اي افسوس در اين دام مرگ
باز صيد تازه اي را مي برند
اين صداي پاي اوست
گريه اي افتاد در من بي امان
در ميان اشك ها پرسيدمش
خوش ترين لبخند چيست ؟
شعله اي در چشم تاركش شكفت
جوش خونن در گونهاش آتش فشاند
گفت
لبخندي كه عشق سربلند
وقت مردن بر لب مردان نشاند
من ز جا برخاستم
بوسيدمش

 

[maryam_22]

وقتی که تو نیستی
دنیا
چیزی کم دارد
من فکر می کنم در غیاب تو
... همه ی خانه های جهان خالی ست
همه ی پنجره ها بسته است
اصلا کسی
حوصله آمدن به ایوان عصر جمعه را ندارد

سيد علي صالحي

 

[*** s.mahdi ***]

بر شانه های تو ...

وقتی که شانه هایم
در زیر بار حادثه میخواست بشکند
یک لحظه

از خیال پریشان من گذشت
​

((بر شانه های تو...))

....
​

بر شانه های تو
میشد اگر سری بگذارم.
وین بغض درد را
از تنگنای سینه برآرم

به های های
​

آن جان پناه مهر
شاید که میتوانست
از بار این مصیبت سنگین
آسوده ام کند.

( فریدون مشیری) ....

 

[naghmeirani]

شاعر شدن
دست ِ هیچکس نبود
من به لبخندت شک دارم

--------------
ذبیح بهمن

 

[شبگرد23]

کهن ترین احساس من به تو
هر چند چروکیده و سالخورده شده
اما
خیال مرگ ندارد

 

[mani24]

گر بدينسان زيست بايد پست
من چه بي شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوائي نياويزم
بر بلند کاج خشک کوچهء بن بست
گر بدينسان زيست بايد پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ايمان خود چون کوه
يادگاري جاودانه بر , تراز بي بقاي خاک

احمد شاملو

 

[naghmeirani]

می چکد شبنم احساس قشنگ از قلمم
دل من می‌گوید
می‌شود در دل تلخی عسل ناب چشید
می‌شود زیبا دید
می‌شود زیبا خواند
می‌شود زیبا گفت
شرط،آن است که زیبایی را
بنشانیم پس پنجره‌ی دیده‌ی خویش
وبگوییم به زاغ
گرچه رنگ تو سیاه
لیک پَرهای قشنگی داری
وبگوییم به بُلبُل
که نوایت زیباست
وبگوییم به پروانه نماد ایثار
گرمی عشق زسوز پَر توست
وبگوییم به نخل
راست قامت ، رُطَبَت شیرین است
وبگوییم به سَرو
روح آزادگی و آزادی
عُمرسبز تو دراز
ُصبحدم سوی گلستان برویم
شبنم ازچهره‌ی گل با لب خود پاک کنیم
نوش جان جُرعه‌ای از خون دل تاک کنیم
در تماشای گل سوری باغ
دست افشان بشویم
در لب چشمه سپاریم تن خویش به آب
وبه مهتاب بگوییم بتاب
بَررُخ زُهره زدور
بوسه‌ی عشق زنیم
شب یلدای دراز
فال حافظ گیریم
گره از گیسوی شب باز کنیم
وببینیم سِپیدی سَحر
بگشاییم درو پنجره را
وبه هر رهگذری
کز سر کوچه‌ی ما می‌گذرد
بفرستیم به لبخند دُرود

وبگوییم سلام


رحیم سینایی

 

[mani24]

بازآمدم از چشمه خواب

مرغانی می خواندند

نیلوفر وا میشد

کوزه تر بشکستم

در بستم

و در ایوان تماشای تو بنشستم




سهراب سپهری - 1340​

 

[naghmeirani]

هـر انـسـانـي يـک بـار ..

بـراي رسـيـدن بـه يـک نـفـر ،

ديـر مـي کـنـد ؛

و پـس از آن ،

بـراي رسـيـدن بـه کَـسـان ديـگـر ،

عـجـلـه اي نـمـي کـنـد . . . !


ياشار کمال

 

[mani24]

صدای تیشه می آمد


کسی انگار با کوه جنون در جنگ ممتد بود !


و شاید سوزو سرما بود برجان و تن عاشق


ولی گویی کسی در خویشتن گم بود


و شاید او همان دیوانه ی تنهای این برزن !


که از موج جنون برخاسته با عشق می آمد


نمی دانم ولی آن لحظه دیدار تو


لبریز از احساس برتر بود


همان احساس لبریز از گل و ریحان


همان احساس لبریز از دل و عرفان


و شاید گوشه ی گرم اتاق عشق


سطور خاطراتم را رقم می زد


چه زیبا بود روزی که من و تو


با نگاهی عاشقانه


با زبانی بی کنایه


خانه ی شور و امید و زندگی را ساختیم


و من هم با نگاهی پاک و زیبا


با زبانی گرم و شیوا


با دلی لبریز رویا


بر سطور دفتر شعرم نوشتم


نازنینم !


دستهایم را بگیر و تا خدا همراهیم کن


سخت محتاجم


سخت محتاجم


فرهاد مرادی​

 

[شبگرد23]

غبار

گذشته
کافه ای ویران است
اسب سفید مرده
تپانچه ای زنگ زده
آینه ای شکسته
گانگستری پیر از شعرم می گذرد.

 

[دختر شرقی]

حرف كه می‌زنی
من از هراس طوفان
زل می‌زنم به میز
به زیرسیگاری
به خودكار
...تا باد مرا نبرد به آسمان.
لبخند كه می‌زنی
من
ـ عین هالوها ـ
زل می‌زنم به دست‌هات
به ساعت مچی طلایی‌ات
به آستین پیراهن ا‌ت
تا فرو نروم در زمین.
دیشب مادرم گفت تو از دیروز فرورفته‌ای
در كلمه‌ای انگار
در عین
در شین
درقاف
در نقطه‌ها

مصطفی مستور

 

[naghmeirani]

...
هفت دفتر شعر از عشق
کم می اورد
جلوی عکسی از تو
که بر پیشانی دیوار می رقصد ..

----------------
بهمن فاطمی

 

[succulent]

دلم آسمان می‌خواهد. آبی. گسترده. بی‌انتها.

دلم خاک می‌خواهد؛ نَرم. رَوَنده. ماسه‌ای.

دلم رودخانه می‌خواهد؛ جاری. خروشان. رو به‌راه.


رضا کاظمی

 

[succulent]

هرکجا بروی

دوباره بازمی‌گردی

مثل نامه‌ای که هر دو رووش

نشانی من است

 

[دختر شرقی]

کار دیگری نداریم
من و خورشید
برای دوست داشتنت بیدار می شویم
هر صبح.
- احمد شاملو

 

[شبگرد23]

.

به هم رسیدن
به هم نرسیدن
یا هر چه که باشد
بیا بیاندازیم گردن
کهکشان و
سرنوشت و
خدا
تا کمتر گریه مان بگیرد...



" مهدیه لطیفی "

 

[دختر شرقی]

به پرواز
شک کرده بودم
به هنگامی که شانه هایم
از توان سنگین بال
خمیده
بود...

شاملو

 

[شبگرد23]

.

از مهتابی خانهُ من
تا آفتابی خانهُ تو
یک دست فاصله ست.
دستت را
دراز کن
تا
مهتابی
آفتابی شود.

شهیار قنبری

 

[naghmeirani]

نیستی
چون درختی خشک ایستاده ام در باد
می آیی
نگاه می کنی
برگ برگِ تنم
می شود




دوستت دارم...!

-------------
ایرج تمجیدی

 

[*** s.mahdi ***]

در منی و اينهمه زمن جدا
با منی و ديده ات بسوی غير
بهر من نمانده راه گفتگو
تو نشسته گرم گفتگوی غير

غرق غم دلم بسينه می طپد
با تو بی قرار و بی تو بی قرار
وای از آن دمی كه بی خبر زمن
بركشی تو رخت خويش ازين ديار

 

[شبگرد23]

نگــران مــن نبــاش! آن دورهــا کــه ايستــاده‌اي،
مــن روز بــه روز
فيلســوف‌تــر مــي‌شــوم!


مثــلا گــريــه،
ميعــان روح اســت!


خــودم کشــف کــرده‌ام . . .

"مهدیه لطیفی"