► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

[S i s i l]

ماهواره مکانیک راهی فضا می‌شود
دوشنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۰:۲۲
یک شرکت فعال در حوزه فضا در حال طراحی نسل جدید ماهواره امدادرسان برای تعمیر و تأمین سوخت ماهواره های سرگردان در مدار زمین است.

به گزارش عرش نیوز به نقل از سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ماهواره های مخابراتی و ارتباطی یا سایر کاوشگرها پس از پایان عمر سه تا پنج ساله یا همزمان با پایان یافتن سوخت، به یک وسیله مستهلک در مدار زمین تبدیل می شوند یا در جو زمین از بین می روند.

در بدترین حالت، این ماهواره های سرگردان به زباله سرگردان فضایی تبدیل می‌شوند که حیات سایر ماهواره ها یا امنیت ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) را به مخاطره می اندازند؛ اما بسیاری از این ماهواره ها تنها بدلیل اتمام سوخت از کار می افتند و احداث یک ایستگاه پمپ فضایی می تواند عمر آنها را به 10 سال افزایش دهد.

محققان شرکت ViviSat‌ در حال طراحی و ساخت ماهواره امدادرسان فضایی هستند که به عنوان مکانیک و پمپ گاز در فضا عمل کرده و می تواند ماهواره های بیمار در مدار زمین را دوباره به حیات بازگرداند.

«برایان مک گوریک» مدیر برنامه ماهواره های امدادرسان فضایی در نمایشگاه و کنفرانس ماهواره 2012 تأکید کرد: ماهواره های MEV با اتصال به ماهواره های تجاری در مدار زمین، باعث افزایش عمر مفید این ماهواره ها می شوند.

این شرکت طرحی برای پرتاب دو ماهواره MEVs در دستور کار دارد و امیدوار است که تعداد مکانیک‌های فضایی را به 10 ماهواره افزایش دهد، اما هنوز زمان دقیقی برای پرتاب نخستین ماهواره اعلام نشده است.

 

[S i s i l]

فضانوردان در مریخ زنده می‌مانند/ مریخ فاقد میدان مغناطیسی
سه شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۴:۱۱
اطلاعات بدست آمده توسط مریخ نورد کنجکاوی نشان می دهد که سطح تشعشع مریخ شبیه همان تشعشعی است که فضانوردان در مدار زمین با آن رو به رو هستند.

به گزارش عرش نیوز به نقل از خبرگزاری مهر،اندازه گیریهای اولیه این مریخ‌نورد که برای اولین بار روی یک سیاره انجام شده ممکن است بارقه های امید را برای کاوشهای انسانی در مریخ روشن کند و از این پس فضانوردان می توانند برای دوره های کوتاهی از زمان در سیاره قرمز به عملیات بررسی و کاوش بپردازند.
دان هاسلر از موسسه تحلیل و پژوهش در بالدر کلورادو اظهار داشت: بی تردید فضانوردان می توانند در این فضا زندگی کنند.
هاسلر محقق اصلی ابزار تشخیص و ارزیابی تشعشع کنجکاوی یا RAD است، این دستگاه با هدف تعیین ویژگهای تشعشع محیط مریخ کار می کند تا هم به ارزیابی دانشمندان درباره گذشته این سیاره کمک کند، پتانسیل کنونی آن را برای حمایت از حیات بررسی کرده و همچنین کمک به کاوشهای انسانی آینده سیاره سرخ را میسر کند.

از آنجا که مریخ‌نورد کنجکاوی در ماه آگوست در مریخ فرود آمد، RAD سطوح تشعشع را به طور گسترده در مقایسه با آنچه که خدمه ایستگاه فضایی بین المللی تجربه می کنند اندازه گیری کرده است. تشعشع در سطح مریخ، نیمی از تشعشعی است که کنجکاوی هنگام سفر 9 ماهه خود در اعماق فضا تجربه کرده است.
این نتایج نشان می دهد علی رغم این که اتمسفر مریخ یک درصد از زمین ضخیم تر است، اما تا حد قابل توجهی از تشعشعهای مخاطره آمیز و ذرات کیهانی که سریع حرکت می کنند جلوگیری می کند. مریخ فاقد میدان مغناطیسی است، وضعیتی که برای سیاره ما یک لایه دیگر از محافظت به همراه دارد.
کنجکاوی 2.5 میلیارد دلاری درحال حاضر بررسی ماهیت این محافظ را هدف گرفته است. ابزار RAD سطح افزایش تشعشع و کاهش آن را از 3 تا 5 درصد طی هر روز اندازه گرفته که این امر همزمان با افزایش و یا کاهش ضخامت اتمسفر مریخ بوده است.
هاسلر تأکید کرد که نتایج RAD درحال حاضر در مرحله اولیه است چرا که کنجکاوی تنها سه ماه است که در مریخ حضور داشته و این نتایج اولیه برای یک مأموریت دوساله تلقی می شود.
قرار است نتیجه سطح تشعشع مریخ طی همایشی در ماه دسامبر به صورت ارقام منتشر شود.
درحال حاضر براساس اظهارات کارشناسان مسئله اصلی برای کاوشهای انسانی تعیین میزان تشعشع است و این امر طی زمان به دست می آید.

 

[S i s i l]

انرژی گم شده زمین
چهارشنبه ۱ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۱۷:۴۸
محققان ناسا موفق شدند پس از بررسی داده های گرمای اقیانوسی و اطلاعات ماهواره ای، انرژی گم شده زمین را در اعماق اقیانوس كشف كنند.

به گزارش عرش نیوز دو سال قبل محققان مركز ملی تحقیقات جوی در بولدر آمریكا، در تحقیق خود مدعی شدند كه تناقضات موجود در اطلاعات ماهواره ای از گرمای زمین و اندازه گیری گرمای اقیانوس، نشانه ای از انرژی گم شده در زمین است. اما آیا واقعا انرژی گم شده ای وجود دارد یا اشتباهی در محاسبه دانشمندان در خصوص انرژی جذب شده از خورشید و بازتابش آن به فضا روی داده است؟ تیمی متشكل از محققان بین المللی حوزه علوم جو و اقیانوس شناسان به سرپرستی "نورمن لوب" از مركز تحقیقات لانگلی وابسته به ناسا و "گریم استفنز" از آزمایشگاه ناسا در پاسادنا مسؤولیت تحقیق در خصوص انرژی گم شده در زمین را برعهده گرفتند. محققان داده های ۱۰ سال اخیر شامل اطلاعات آزمایشگاه لانگلی ناسا و آزمایش انرژی تابشی زمین (CERES) برای محاسبه تعادل تابش در جو زمین را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. محققان مركز تحقیقات ملی جوی، مشاهدات ماهواره ای از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ میلادی را در خصوص تعادل گرمایی زمین و اندازه گیری گرمای اقیانوسی در عمق ۷۰۰ متری مورد بررسی قرار دادند. سپس داده ها با دمای اقیانوسی از ۳ منبع مختلف تلفیق شدند. بررسی داده ها باعث ایجاد تردید در بین محققان شد و برای برطرف شدن تردیدها تجزیه و تحلیل های بسیار دقیقی روی داده ها به عمل آمد و در نتیجه مركز انرژی گم شده زمین كشف شد. بررسی های دقیق نشان داد كه میزان انباشت گرما در اقیانوس نیم وات در متر مربع است كه در داده ها محاسبه نمی شود. این انرژی اضافه به جو بازگشته و باعث افزایش دمای زمین می شود. محققان معتقدند ۹۰ درصد گرمای اضافی كه در ارتباط با گازهای گلخانه ای ایجاد می شوند، در اقیانوس ها انباشت می شوند و با آزاد شدن همین مقدار اندك گرما از اقیانوس (نیم وات در متر مربع) دمای زمین ۰.۳ درجه سانتیگراد افزایش می یابد. این یافته لزوم استفاده از سیستم های اندازه گیری چندگانه را در طول بازه های مختلف زمانی را نشان می دهد. در این پروژه محققان دانشگاه هاوایی، آزمایشگاه محیط دریایی پاسیفیك، دانشگاه ریدینگ انگلیس و دانشگاه میامی حضور داشتند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] «کنجکاوی»، همزمان با جشن تولد مریخی، نامزد چهره سال 2012 شد!

[/h] » سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91090703016
سه‌شنبه ۷ آذر ۱۳۹۱ - ۱۲:۵۸



مریخ‌نورد جدید ناسا، سالگرد تولد خود را در حالی بر سطح سیاره سرخ جشن گرفت که به عنوان یکی از نامزدهای چهره سال 2012 میلادی هم انتخاب شده است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مریخ نورد «کنجکاوی» (Curiosity) در 26 نوامبر 2011 میلادی (پنجم آذر 90) از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال فلوریدا توسط فضاپیمای MSL‌ به فضا پرتاب شد و پس از یک سفر 9 ماهه در تاریخ ششم آگوست 2012 (16 مرداد 91) در نزدیکی دهانه گیل مریخ فرود آمده و مأموریت دو ساله خود را آغاز کرد.
در مدت سه ماه حضور بر سطح سیاره سرخ، بیش از 23 هزار تصویر خام توسط «کنجکاوی» به زمین مخابره شده و با کمک 10 ابزار علمی پیشرفته، داده های منحصر به فردی در اختیار محققان قرار گرفته است.
«کنجکاوی» روز دوشنبه 26 نوامبر (ششم آذر) نخستین جشن تولد خود را بر سطح سیاره سرخ و از فاصله 566 میلیون کیلومتری با زمین در منطقه Point Lake جشن گرفت.
جشن تولد مریخ نورد ناسا با خبر انتخاب «کنجکاوی» به عنوان یکی از نامزدهای چهره برتر سال 2012 همراه شده است.
مجله تایم (TIME) در پایان هر سال میلادی فهرستی از چهره های شاخص در عرصه های مختلف را انتخاب کرده و روی جلد آخرین شماره را به چهره برتر آن سال اختصاص می‌دهد. در فهرست چهره سال 2012 نام مریخ نورد «کنجکاوی» هم دیده می‌شود.
ربات کاوشگر مریخ به دلیل دستاوردهای علمی قابل توجه که منجر به درک بهتر دانشمندان از سیاره مریخ شده، به عنوان یکی از نامزدهای چهره برتر 2012 برگزیده شده است.
البته «کنجکاوی» تنها نامزد غیر انسانی عنوان چهره برتر سال نیست و نام «ذره بوزون هیگز» نیز در رقابتی فشرده و تنگاتنگ در کنار مریخ نورد ناسا قرار گرفته است.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] کهنه‌کاران منتخب برای مأموریت یکساله ایستگاه فضایی بین‌المللی

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91090702950
سه‌شنبه ۷ آذر ۱۳۹۱ - ۱۲:۱۴



روسیه و آمریکا در یک آزمایش برای سنجش مقاومت انسان در سفرهای فضای عمیق، نام دو تن از فضانوردان کهنه‌کار ایستگاه فضایی بین‌المللی را برای یک ماموریت یکساله در این آزمایشگاه مدارگرد معرفی کردند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، سازمان فضایی روسیه در بیانیه‌ روز گذشته اعلام کرد که میخائیل کورنینکوی روسی 52 ساله و اسکات کلی آمریکایی 48 ساله در بهار 2015 بر روی یک فضاپیمای سایوز به ایستگاه فضایی سفر خواهند کرد.
اگرچه این طولانی‌ترین سفر فضایی برای آمریکا است اما والری پولیاکوف روسی پیش از این رکورد طولانی‌ترین حضور در فضا را با اقامت 438 روزه بر روی ایستگاه فضایی میر روسیه در سالهای 1994 و 1995 در اختیار داشته است.
رکورد آمریکایی‌ها نیز در اختیار مایکل لوپز آلگریا برای یک ماموریت 215 روزه بر روی ایستگاه فضایی در سالهای 2006-2007 قرار دارد.
بیشترین اقامت‌ها در این آزمایشگاه مداری 100 میلیارد دلاری که در ارتفاع 400 کیلومتری زمین گردش می‌کند، از شش ماه افزون نبوده است.
پزشکان بیشتر نگران تاثیرات اقامت‌های طولانی‌مدت در فضا بر روی استخوانها، بینایی و سیستم قلبی فضانوردان هستند.
سازمان فضایی روسیه در وب‌سایت خود اعلام کرد: هدف این ماموریت یک ساله بر روی آزمایشگاه مداری، آزمایش واکنش‌های بدن انسان در برابر شرایط سخت فضا و قابلیت سازگاری با آنها است.
به گفته این سازمان، این ماموریت می‌تواند در کاهش خطرات در ماموریت‌های آینده به مدار ماه، سیارکها و در نهایت مریخ موثر باشد.
ولادیمیر پاپووکین، رئیس سازمان فضایی روسیه اظهار کرد: انتخاب حاضران در این ماموریت یک ساله کار سختی بود چرا که نامزدهای ارزشمند زیادی برای آن وجود داشت اما ما مسؤول‌ترین آنها را انتخاب کردیم.
به گفته پاپووکین، کلی و کورنینکو که هر دو در ماموریت‌های جداگانه در سالهای 2010-2011 در ایستگاه فضایی بودند، بطور ایثارگرانه‌ای به کار فضا وفادار بوده‌اند.
با پایان برنامه 30 ساله شاتلهای آمریکا در سال گذشته، ناسا تنها به روسیه برای اعزام فضانوردان خود به ایستگاه فضایی با هزینه 60 میلیون دلار برای هر صندلی، تکیه دارد. این در حالیست که صنعت پیشگام فضایی روسیه نیز از شکست‌های هزینه‌بر و شرم‌آور زیادی در دو سال گذشته برخوردار بوده است.
کلی و کورنینکو از اوایل سال آینده تمرینات دو ساله خود را برای این ماموریت آغاز خواهند کرد.

 

[infrequent]

/ماه در دام نیم‌سایه/خسوف نیم سایه‌یی را از دست ندهید!

/ماه در دام نیم‌سایه/خسوف نیم سایه‌یی را از دست ندهید!

هشتم آذر، ماه وارد نیم‌سایه زمین می‌شود و نوعی از خسوف رخ خواهد داد که با چشم غیرمسلح به‌ زحمت مشاهده‌پذیر است؛ با این حال، ساکنان آسیا، اروپا، استرالیا، افریقا (به‌ جز غرب آن) و امریکای شمالی (به‌ جز شرق آن) می‌توانند شاهد این خسوف باشند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، شامگاه چهارشنبه ۸ آذر ۱۳۹۱، وقتی ماه بدر طبق معمولِ سایر ماه‌های قمری سر از افق برآورد، به‌جای آن‌که با خروج از غبار، رنگش از قرمز به سفید تغییر کند چهره ماه تیره‌تر می‌شود و به خاکستری می‌گراید. این‌ همان رنگِ نیم‌سایهٔ زمین است که بر ماه افتاده است. اگر ناظر زمینی باشید، شاهد ماه‌گرفتگیِ نیم‌سایه‌ای خواهید بود. ولی اگر‌ همان هنگام بر روی ماه قرار داشته باشید، یک کسوف جزیی خواهید دید!

ماه‌گرفتگی نیم‌سایه‌یی چگونه رخ می‌دهد؟

علی ابراهیمی سراجی، محقق و منجم آماتور در توضیح این پدیده در سایت نجوم می نویسد: علت رویداد چنین خسوفی را بایستی در ابعاد خورشید در آسمان زمین جست‌وجو کنیم. خورشید چشمه‌ای نورانی است که در آسمان زمین ابعادِ زاویه‌ییِ بزرگی در حد 0.5 درجه دارد. پس در زمان وقوع خورشیدگرفتگی بر سطح ماه، خورشید رفته‌رفته در پشت زمین پنهان می‌شود. این پدیده مانند وقوع خورشیدگرفتگیِ جزیی روی زمین است؛ با این تفاوت که قطر زمین از ماه بزرگ‌تر است و جوِ زمین نیز بر روی خورشید دیده می‌شود. هرچه منبع نوری بزرگ (یعنی خورشید) پشت زمین پنهان شود، محیطِ اطرافِ ناظرِ فرضی بر روی ماه تاریک‌تر می‌شود. پس ما از روی زمین خواهیم دید که مقداری از شمال یا جنوب ماه تیره‌تر به نظر می‌رسد و ماه به رنگ خاکستری سوخته درمی‌آید.

خسوف در ایران چطور دیده می­‌شود؟

به گفته ابراهیمی، خسوف نیم‌سایه‌یی از ساعت 59: 44: 15 روز چهارشنبه - به زمان رسمی ایران - آغاز می‌شود ولی ماه هنوز در ایران طلوع نکرده است. ساعاتی بعد، ماه در حالی که قسمتی از آن وارد نیم‌سایهٔ زمین شده، در آسمان ایران طلوع می‌کند. در بدوِ ورود به علت غبار موجود در افق، قسمتی از لبهٔ غربی ماه تیره‌تر به نظر می‌رسد و منظرهٔ زیبایی برای عکاسی فراهم می‌کند. خسوف در ساعت 07: 04: 18 به اوج می‌رسد و فاصلهٔ بسیار کمی تا سایهٔ زمین دارد؛ بنابراین قسمتی از ماه آشکارا تیره‌تر به چشم می‌آید. سپس ماه رفته‌رفته از درون نیم‌سایهٔ زمین بیرون می‌آید و در ساعت 59: 20: 20 خسوف پایان می‌یابد. ماه در زمان خسوف در صورت‌فلکی ثور و بین سیارهٔ مشتری و ستارهٔ دبران و خوشهٔ پروین محصور شده و زینت‌بخش آسمان شامگاهی هشتم آذر خواهد بود.

ایسنا

 

[infrequent]

شدیدترین طوفان خورشیدی در راه است؛ تأثیرات فاجعه بار روی شبکه‌های برق

شدیدترین طوفان خورشیدی در راه است؛ تأثیرات فاجعه بار روی شبکه‌های برق

دانشمندان ناسا سطح آمادگی خود را برای ورود به دوره بیشترین فعالیتهای خورشید ظرف ۱۴ ماه آینده افزایش داده اند، چرا که این دوره می تواند تأثیرات فاجعه باری روی شبکه های برق جهانی و سیستمهای ارتباطی بگذارد.

به گزارش علم پرس به نقل از مهر، دوره بیشترین فعالیت خورشید یک دوره عادی از فعالیتهای شدید یا تشدید شده خورشید در یک دوره خورشیدی ۱۱ ساله است. در چنین دوره ای، تعداد بسیاری از لکه های خورشیدی ظاهر می شوند و قدرت خروجی خورشید با افزایش چشمگیر در میزان و قدرت شراره های خورشیدی بیشتر می شود.

یکی از بهترین نمونه های شراره های خورشیدی که بر سیستم ارتباطات زمین تأثیرگذاشت طوفان خورشیدی سال ۱۸۵۹ بود که از آن با عنوان رویداد کارینگتن یاد می کنند، انفجار بزرگ خورشیدی که با چنان قدرتی به زمین اصابت کرد که نورهای شمالی را در نقاط جنوبی در رم، ایتالیا که در ۴۲ درجه شمالی خط استوا قرار دارد قابل مشاهده بود.

در سال ۱۸۵۹، برای نخستین بار بشر با توفان ژئو مغناطیسی مواجه شد، این طوفان خطوط مخابرات را در دو سوی اقیانوس اطلس به طور کامل قطع کرد.

دانشمندان سازمان اقیانوسی و اتمسفری آمریکا اظهار داشتند که آنها برای انفجار عظیم انرژی الکترومغناطیسی از سوی خورشید در سال ۲۰۱۳ آماده هستند که این امر می تواند به شبکه های برق جهان و سیستمهای ارتباطی ما صدمه بزند.

براساس اظهارات دانشمندان، اگر یکی از شراره های بزرگ خورشیدی در دوره بیشترین فعالیت خورشید به زمین اصابت کند قطع برق، عدم کنترل هواپیماها، از کار افتادن ماهواره های نظامی و غیر نظامی از نتایج آن خواهد بود.

تام بودگدان مدیر مرکز پیش بینی وضعیت هوای فضا از سازمان اقیانوسی و اتمسفری آمریکا اظهار داشت که این سازمان به دقت وضعیت را تحت نظارت دارد و ما می دانیم که وضعیت هوای فضا چقدر می تواند قدرتمند باشد و چگونه رویدادهایی که روی سطح خورشید آغاز می شوند می تواند نتایج ویران کننده ای روی زمین داشته باشند.

وی افزود: از این رو پیش بینی وضعیت هوایی فضا به ما کمک می کند که یا از رویدادهای درحال وقوع جلوگیری کرده و یا صدمات را به حداقل برسانیم.

تحقیقات سال ۲۰۰۸ نشان می دهد که هزینه چنین صدماتی در نتیجه برخورد مستقیم یک شراره خورشیدی حدود ۱ تا ۲ تریلیون دلار خواهد بود.

این هزینه های گسترده از این حقیقت ناشی می شود که ما در اوایل قرن بیستم هستیم و زندگی روزمره ما ارتباط نزدیکی به عمکرد مستمر شبکه های الکتریکی و سیستمهای ماهواره ای دارد.

براساس اظهارات دکتر میچیو کاکو عضو انجمن فیزیک آمریکا، شراره های خورشیدی شبیه گلوله هایی است که در فضا شلیک می شوند و به طرف زمین حرکت می کنند، بنابراین ما باید مانع رسیدن این گلوله ها به زمین شویم.

علم پرس

 

[infrequent]

کشف سرنخ شکل‌گیری منظومه شمسی

کشف سرنخ شکل‌گیری منظومه شمسی

نخستین و محبوب‌ترین تئوری، «به هم پیوستگی هسته» لقب گرفته که بخوبی با تشکیل سیارات زمین از قبیل عطارد سازگار است؛ اما در مورد شکل‌گیری سیارات غول‌پیکر پاسخگوی مناسبی نیست.

در حال حاضر دو مدل درباره چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی وجود دارد؛

نظریه «ناپایداری دیسکی» (disk instability) است که می‌توان برای توضیح چگونگی شکل‌گیری سیارات عظیم به آن تکیه کرد.

دانشمندان همواره در تلاش برای آگاهی بیشتر از میزان دقت و صحت این دو نظریه بوده‌اند.

بر اساس مدل نخست، حدود 4.6 میلیارد سال پیش، منظومه شمسی یک ابر متشکل از غبار و گاز موسوم به سحابی خورشیدی بوده است. با شروع این ابر به چرخش، نیروی جاذبه ماده آن را واژگون کرده و در نتیجه این فرایند خورشید در مرکز این سحابی شکل گرفته است.

با ظهور خورشید، ماده باقی مانده شروع به انبوه شدن و تجمع کرده است و طی این فرایند ذرات کوچک به دور هم جمع شده‌اند و با کمک نیروی جاذبه تشکیل ذرات بزرگتر را داده‌اند.

در این میان بادهای خورشیدی عناصر سبک‌تر را از نواحی نزدیک‌تر دور رانده و فقط مواد صخره‌یی و سنگین را جهت خلق سیارات زمینی کوچک‌تر از قبیل عطارد بر جای گذاشته‌اند.

با این حال در فواصل دورتر این بادها اثر کمتری بر عناصر سبک‌تر داشته‌اند و به آن‌ها امکان تبدیل شدن به غول‌های گازی را داده‌اند. بدین ترتیب سیارک‌ها، ستاره‌های دنباله‌دار، سیارات و قمرها شکل گرفتند.

اگرچه این مدل برای تشریح شکل‌گیری سیارات زمینی مناسب است، غول‌های گازی برای رسیدن به جرم قابل توجه گازهای سبک‌ترشان نیاز داشته‌اند که به سرعت تکامل یابند؛اما شبیه‌سازی‌های مبتنی بر مدل نخست قادر به تشریح این شکل‌گیری سریع نیستند.

طبق این شبیه‌سازی‌ها، فرایند مزبور میلیون‌ها سال زمان می‌برد و این مدت طولانی‌تر از زمانی است که طی آن گازهای سبک‌تر در منظومه شمسی ظهور کرده‌اند.

همزمان، مدل به هم پیوستگی هسته‌یی با مبحث مهاجرت روبروست؛ زیرا به نظر می‌رسد سیارات نوزاد در مدت زمان کوتاهی به طور مارپیچ در درون خورشید جای گرفته‌اند.

با این حال مطابق تئوری نسبتاً جدید عدم ثبات دیسکی، مجموعه‌های ابر و گاز در اوایل زندگی منظومه شمسی به دور هم تجمع کرده‌اند و طی زمان این تجمعات به آرامی برای تشکیل یک سیاره عظیم فشرده شده‌اند.

این سیارات عظیم ممکن است از رقبای مدل نخست سریع‌تر شکل گرفته باشند و گاهی در هزاران سال امکان به دام انداختن گازهای سبک‌تر به سرعت غیب شونده را داشته‌اند.

آن‌ها همچنین به یک جرم ثبات دهنده مداری که آن‌ها را از حل شدن مرده‌وار در خورشید نجات داده، دست یافته‌اند.

کنجکاو

 

[infrequent]

رصد مقارنه زمین با سیاره مشتری در روز دوشنبه/ مقارنه بعدی در 2021

رصد مقارنه زمین با سیاره مشتری در روز دوشنبه/ مقارنه بعدی در 2021

در روز 13آذرماه شاهد حالت مقارنه سیاره مشتری با زمین هستیم و تا سال 2012 این دو جرم آسمانی به این فاصله از یکدیگر نخواهند رسید.

به گزارش خبرنگار مهر، روز دوشنبه 13 آذرماه سیاره برجیس یا مشتری به نقطه مقابله با زمین‌ می ‍‌رسد.

در این پدیده زمین میان خورشید و مشتری قرار می‌گیرد و دو سیاره زمین و مشتری به کوتاه‌ترین فاصله ممکن از یکدیگر می رسند.

این آخرین مقابله مشتری با زمین است و این دو سیاره تا سال 2021 در هیچ مقابله‌ا‌ی به چنین فاصله کمی از یکدیگر نخواهند رسید.

سیاره مشتری بزرگ‌ترین سیاره منظومه خورشیدی است. این سیاره در یک مدار بیضی مانند به دور خورشید می‌چرخد. هر دور 12 سال زمینی طول می‌کشد. همچنان که سیاره به دور خورشید می‌گردد، به دور محور فرضی خود نیز می‌گردد. چرخش سیاره برجیس به دور خود سریع‌تر از هر سیاره دیگری در سامانه خورشیدی است.

خبرگزاری مهر

 

[infrequent]

فرضیه های وجود یخ در سیاره عطارد تایید شد

فرضیه های وجود یخ در سیاره عطارد تایید شد

نتایج بررسی دانشمندان از اطلاعات ارسال شده از کاوشگر فضایی «مسنجر» به زمین نشان می دهد به رغم آنکه عطارد نزدیک ترین سیاره منظومه شمسی به خورشید است، مقادیر فراوانی یخ در این سیاره وجود دارد.

به گزارش علم پرس؛ دانشمندان آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز آمریکا می گویند با در نظر گرفتن اینکه عطارد نزدیک ترین سیاره منظومه شمسی به خورشید است و دمای متوسط سطح این سیاره به یکصد و شصت و نه درجه سانتی گراد می رسد، تحقیقات اخیر آنها نشان می دهد مقادیر زیادی آب یخ زده در مناطق قطبی آن وجود دارد و به نظر می رسد آخرین مکان وجود یخ در منظومه شمسی قبل از خورشید باشد.

​

اخترشناسان بر این باورند انحراف تنها یک درجه ای محور چرخش این سیاره باعث می شود که نور خورشید هیچگاه به مناطق قطبی آن نتابد و دمای این مناطق بسیار سرد باشد.

به گزارش خبرگزاری فرانسه از واشنگتن، فرضیه وجود آب یخ زده در عطارد چند دهه پیش مطرح و در سال هزار و نهصد و نود و یک با مشاهده تصاویری از صفحات سفید رنگ براق بر روی مناطق قطبی این سیاره با استفاده از رادیو تلسکوپ «آرسیبو Arecibo » در پورتو ریکو، این فرضیه تقویت شد.

در نهایت، تصاویری که کاوشگر فضایی مسنجر در سال دو هزار و یازده و اوایل امسال به زمین ارسال کرد، بر همه اکتشافات پیشین در مورد این صفحات کمابیش براق در نقاط تاریک قطب های سیاره عطارد مهر تایید زد.

علاوه بر این تصاویر، با استفاده از ابزار موجود بر روی کاوشگر مسنجر از جمله یک طیف سنج نوترونی بسیار پیشرفته، مشخص شد بر روی عطارد آب وجود دارد و می توان حجم این آب یخ زده را با دقت اندازه گیری کرد.

علم پرس

 

[infrequent]

کشف سیاهچاله غول‌پیکر عجیب و بی‌همتا!

کشف سیاهچاله غول‌پیکر عجیب و بی‌همتا!

دانشمندان سیاهچاله عظیمی با جرمی معادل 17 میلیارد ستاره در فاصله 220 میلیون سال نوری شناسایی کرده‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کهکشان کوچک و مسطح NGC1277 میزبان یکی از عظیم‌ترین و پرجرم‌ترین سیاهچاله‌هایی است که تاکنون کشف شده است.

این سیاهچاله غول‌پیکر با رنگ نارنجی درخشان، 14 درصد جرم کلی کهکشان را تشکیل می‌دهد، درحالی که سیاهچاله‌های کشف شده در مرکز کهکشان‌های دیگر تنها 0.1 درصد جرم کهکشان را به خود اختصاص می دهند.

پهنای این سیاهچاله غول پیکر 11 برابر بزرگتر از مدار سیاره نپتون است که در صورت فلکی برساووش در فاصله 220 میلیون سال نوری واقع شده است.

دکتر «کارل گبهارت» سرپرست تیم تحقیقاتی از دانشگاه تگزاس تأکید می کند: کهکشان NGC1277 ساختاری بسیار عجیب و پیچیده دارد و تقریبا تماما سیاهچاله است که می تواند نخستین نمونه در کلاس جدید سیستم های کهکشان- سیاهچاله محسوب شود.

کشف این سیاهچاله عظیم می تواند فرضیه های شکل گیری و تکامل سیاهچاله و کهکشان ها را دستخوش تغییرات کند.

این سیاهچاله عظیم با استفاده از تلسکوپ 9 متری Hobby-Eberly‌ در تگزاس شناسایی و جزئیات این کشف نیز در مجله Nature‌ منتشر شده است.

​

قطر سیاهچاله غول پیکر در قلب کهکشان در مقایسه با مدار زمین و نپتون
​

ایسنا

 

[infrequent]

خورشید به ایستگاه فضایی می رود

خورشید به ایستگاه فضایی می رود

ایستگاه فضایی در طول 21 روز یک دور کامل به دور خورشید خواهد زد.

به نقل از خبرگزاری ANSA ایتالیا بخش علم و تکنولوژی ،ایستگاه فضایی بین المللی در مانوری پیچیده بهترین موقعیت را برای رصد خورشید خواهد داشت.

بر اساس این گزارش، آژانس فضایی اروپا توضیح داد که ایستگاه فضایی بین المللی برای مطالعات علمی بیشتر رصدی کامل را از خورشید انجام خواهد داد.

سخنگوی آژانس فضایی اروپا اضافه کرد به منظور رصدی کامل به دور خورشید خواهد زد که 25 روز به طول خواهد انجامید.

نادیا تیس یکی از مسئولین کنترل خورشیدی ( نظارت مانیتورینگ خورشیدی) گفت: برای بدست آوردن این داده ها ایستگاه فضایی الزاماً باید به دور مدار طبیعی خورشید بچرخد که این امر نیاز به صرف مدت زمانی به اندازه حداقل 2 هفته می باشد.

این مانور شامل جا به جایی 450 تن از ملزومات ایستگاه فضایی است که به نوبه خود کاری ساده به نظر نمی رسد.

آغاز این عملیات برای امروز اول دسامبر سال 2012 برنامه ریزی شده که با جا به جایی هفت درجه ای ایستگاه فضایی که حدود 2 ساعت به طول خواهد انجامید، آغاز می شود، مطالعه خورشید و افزایش دانش نسبت به این ستاره به دانشمندان اجازه می دهد تا با مدل سازی های دقیق تر پیش بینی بهتری را از فعالیت های این ستاره داشته باشند.

این برنامه یکی از برنامه های بزرگی است که در 5 سال اخیر انجام شده و باعث می شود اطلاعات کسب شده از خورشید تا سال 2013 به اوج خود برسد و این به نوبه خود پیروزی عظیمی است.

کنجکاو

 

[infrequent]

ثبت تغییرات فصول در قمر «تیتان» زحل

ثبت تغییرات فصول در قمر «تیتان» زحل

کاوشگر «کاسینی» برای نخستین بار موفق به ثبت تأثیر تغییرات فصول بر روی قمر «تیتان» شد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «تیتان» دومین قمر بزرگ در منظومه شمسی و تنها نمونه دارای اتمسفر مشابه زمین محسوب می شود. طول یک سال در این قمر 29.5 سال زمینی است.

کاوشگر «کاسینی» ناسا با استفاده از دوربین ISS برای نخستین بار تغییرات صورت گرفته در گردش جوی تیتان را که هر 15 سال یکبار روی داده و از زمین قابل مشاهده نیست به تصویر کشیده است.

«نیک تینبی» سرپرست تیم تحقیقاتی در دانشگاه بریستول تأکید می کند: رصد نمای نزدیک کاسینی از قمر «تیتان» برای نخستین بار تغییرات سریعی را نشان می‌دهد که معمولا به ندرت روی می‌دهد.

تغییرات فصلی در قطب جنوب تیتان روی داده و ورود آن به زمستان را نشان می دهد. این تغییرات فصلی با توجه به انحراف محور تیتان از خورشید که مشابه زاویه زمین با خورشید است با تغییر فصول بر روی زمین قابل مقایسه است.

محققان با ردیابی تغییرات شیمیایی و اندازه گیری دمای جوی «تیتان» با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز، موفق به ثبت جزئیات دقیق تغییرات فصلی در این قمر شدند.

نتایج یافته جدید محققان در خصوص تغییرات فصلی قمر «تیتان» در شماره جدید مجله Nature‌ منتشر شده است.

ایسنا

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] ناسا آب پاکی را روی دست شایعه‌سازان ریخت

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91091306683
دوشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۱ - ۱۰:۵۲



ناسا قصد دارد نتایج آخرین اکتشافات مریخ نورد «کنجکاوی» بر سطح سیاره سرخ را روز دوشنبه اعلام کند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کنفرانس خبری ناسا روز دوشنبه سوم دسامبر (13 آذر) ساعت 17 به وقت گرینویچ (20:30 به وقت تهران) در انجمن ژئوفیزیک آمریکا در سانفرانسیسکو برگزار می شود، اما به نظر نمی‌رسد که جزئیات قابل توجه و چشمگیری در این نشست ارائه شود.

مقامات آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL)‌ ناسا تأکید می کنند، شایعات و گمانه زنی های مختلف درخصوص یافته های جدید در این مرحله از مأموریت دو ساله «کنجکاوی» صحت ندارد.

ناسا با رد تمامی شایعات اعلام کرده که تا این مرحله و با گذشت چهار ماه از مأموریت دوساله «کنجکاوی»، هیچ شواهدی از ترکیبات ارگانیک بر سطح سیاره سرخ به دست نیامده است.

بر اساس اعلام ناسا، این کنفرانس با هدف اعلام نتایج نخستین استفاده از تمامی تجهیزات علمی آنالیز «کنجکاوی» برای بررسی نمونه های جامد و خاک مریخ صورت می گیرد.

اصلی ترین شایعه در خصوص یافته های مریخ نورد از دو هفته قبل و بر اساس گفته های «جان گروتسینگر»، محقق ارشد مأموریت شکل گرفته است که مدعی شده بود، ابزار آنالیز نمونه در مریخ (SAM) کنجکاوی داده های مهمی برای «کتاب های تاریخ» جمع آوری کرده است.

ابزار SAM قادر به شناسایی ترکیبات ارگانیک شامل بلوک های شکل دهنده حیات حاوی کربن است و بسیاری از مردم متقاعد شده اند که «کنجکاوی» ترکیبات ارگانیک پیچیده ای در نمونه خاک مریخ یافته است.

مریخ نورد «کنجکاوی» شامل 10 ابزار علمی بسیار پیشرفته با هزینه 2.5 میلیارد دلاری ساخته شده و پنجم آگوست (15 مرداد) بر سطح سیاره سرخ فرود آمد.

 

[infrequent]

خورشید چند سال دیگر می میرد

خورشید چند سال دیگر می میرد

وقتی صحبت از مرگ یک ستاره می‌شود بیان‌گر این است که مراحل دیگری هم برای زندگی آن قابل تصور است؛ ستاره‌ها متولد می‌شوند، زندگی می‌کنند، جوانی و میان‌سالی خود را طی می‌کنند و سپس قدم در کهن‌سالی می‌گذارند، پیر می‌شوند و می‌میرند. نکته‌ی مهمی که وجود دارد این است که گذران همه‌ی این مراحل بسیار زمان‌بر است و عمر ستاره‌ها خیلی طولانی است. هنگامی که ستاره‌ای مثل خورشید که ۴/۵ میلیارد سال پیش شکل گرفته است، به فاز پایدار تولید انرژی از طریق فرآیندهای هسته‌ای تبدیل هیدروژن به هلیوم می‌رسد و اصطلاحاً در تعادل هیدرواستاتیکی قرار می‌گیرد در مرحله‌ای از عمر خود واقع می‌شود که به مرحله‌ی «رشته‌ی اصلی» معروف است و اتفاقاً بیشتر عمر خود را هم در همین بخش سپری می‌کند. حضور ستاره در رشته‌ی اصلی تا زمانی ادامه می‌یابد که سوخت هیدروژنی موجود در هسته‌ی آن کم‌کم رو به پایان می‌رود و ستاره به مرور با نزدیک شدن به پایان عمرش از رشته‌ی اصلی خارج می‌شود. در این مرحله بسته به جرم و ترکیب شیمیاییِ ستاره پدیده‌های مختلفی امکان وقوع می‌یابند. انفجار ابرنواختری، منبسط شدن و تبدیل‌شدن به غول سرخ و … از جمله این رویدادهاست که در واقع شیوه‌های مختلف مرگ یک ستاره هستند.
در مورد خورشید آغاز این نابودی زودتر از ۵ میلیارد سال آینده نخواهد بود. خورشید تا آن زمان در رشته‌ی اصلی می‌ماند و کمابیش به همین صورت و با همین میزانِ تولید انرژی به حیات خود ادامه می‌دهد. بعد از آن در مدت زمان نسبتاً کوتاهی تبدیل به غول سرخ عظیمی می‌شود که شعاع آن حتی مدار زمین را نیز در برمی‌گیرد. خورشید به اندازه‌ی کافی پرجرم نیست که به‌صورت یک ابرنواختر منفجر شود و مرگی تدریجی و آرام خواهد داشت.


حامد الطافی، کارشناس ارشد اخترفیزیک
منبع : پرسش و پاسخ کانوت

 

[infrequent]

سه پیروزی برای کیهان‌شناسی

سه پیروزی برای کیهان‌شناسی

کیهانشناسان توانسته‌اند با پیشنهاد یک ذره‌ی فرضی بسیار سبک که حامل برهمکنش‌های بلندبرد بین ذرات ماده تاریک ونوترینوها هستند، سه مشکل حال حاضر کیهانشناسی را حل کنند.

به نظر می‌رسد اخترفیزیک‌دانان در تلاش برای درک 95% کائنات که از ماده معمولی ساخته نشده است، به مدلی از انرژی و جرم نامرئی به نام مدل لاندا سی دی ام (کوتاه شده عبارت ثابت کیهان شناسی به اضافه ماده تاریک سرد) روی آورده‌اند. این مدل در مقیاس‌های بالای کیهانی بسیار موفق عمل می‌کند، اما در مقیاس‌های کوچکتر دارای سه نقص اساسی است: نخست اینکه طبق مشاهدات انجام شده، تعداد نواحی کوچکی که در آن‌ها کهکشان‌ها در حال شکل‌گیری‌اند بسیار کمتر از چیزی است که مدل پیش‌بینی می‌کند. دوم اینکه مدل لاندا سی دی ام چگونگی توزیع ماده تاریک در نواحی بین کهکشانی را متفاوت با آنچه که مشاهده می‌کنیم پیش‌بینی می‌کند، و سوم اینکه بزرگترین و چگال‌ترین قمرهای راه شیری که توسط شبیه‌سازی‌ها پیش‌بینی شده‌اند تاکنون مشاهده نشده‌اند. لائورا وان دن آرسن (Laura van den Aarssen) و همکارانش از دانشگاه هامبورگ آلمان، به تازگی در مقاله‌ای که درمجله‌ی Physical Review Letters چاپ کرده‌اند، نوع جدیدی از برهمکنش‌های دور برد را میان ذرات ماده تاریک پیشنهاد می‌کنند که هر سه مشکل نام‌برده را حل می‌کند.

​

هسته‌ی اصلی فرضیه گروه آرسن، پیشنهاد یک ذره ناشناخته‌ی بسیار سبک به عنوان واسطه‌ی برهمکنش‌های دور برد است که می‌تواند هم با ذرات ماده تاریک و هم با نوترینوها جفت شود. در واقع آن‌طور که گروه آرسن می‌گوید، چنین ذراتی برهمکنش‌های وابسته به سرعتی را بین ذرات ماده تاریک القا می‌کنند که ماده‌ی تاریک بیشتری را از مرکز کهکشان خارج می‌کند. این پیشنهاد کاملا با مشاهدات ما سازگاری دارد و چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌های کوچکتر را نیز به خوبی توضیح می‌دهد.

اگرچه تقویت این دیدگاه تلاش بیشتری را می‌طلبد، اما مطرح‌کنندگان آن معتقدند که ذرات فرضی مطرح شده ممکن است به نوترینوهایی با انرژی حدود 1 ترا الکترون ولت تبدیل شوند، و اگر این فرض درست باشد، ما قادر خواهیم بودیم ردپایی از این ذرات را در مشاهدات آینده‌مان از کهکشان راه شیری توسط آشکارساز نوترینوی آیس کیوب (IceCube) در قطب جنوب مشاهده کنیم.

psi.ir

 

[infrequent]

ناسا در نظر دارد روبات کاوشگر جدیدی را به مریخ ارسال کند

ناسا در نظر دارد روبات کاوشگر جدیدی را به مریخ ارسال کند

ناسا،آژانس فضایی آمریکا می‌گوید در سال ۲۰۲۰ روبات اینسایت را به مریخ می‌فرستد.

​

به گزارش علم پرس به نقل از بی بی سی؛ این کاوشگر براساس کاوشگر دیگر این آژانس که «کنجکاوی» نام گرفته ساخته می‌شود.

«کنجکاوی» در مرداد ماه امسال بر مریخ فرود آمد.

ناسا امیدوار است بتواند از تکنولوژی‌های موفقی استفاده کند که در فرود آوردن این ماشین فضایی یک تنی بر دهانه عظیم موسوم به «گیل» در مریخ به کار رفتند.

یکی از این تکنولوژی‌ها استفاده از نقاله‌ای با موتور موشکی است که برای نشاندن کاوشگر «کنجکاوی» بر مریخ با طناب‌های نایلونی به کار رفت.

این خبر در بزرگ‌ترین همایش سالانه دانشمندان نجوم در سانفرانسیسکو توسط جان گرانسفلد مدیر بخش علمی ناسا اعلام شد.

صرفه جویی برای تحقیق

بودجه ناسا برای تحقیقات ستاره‌شناسی و به ویژه مریخ اخیرا کاهش پیدا کرده و باعث شده آمریکا از دو تعهد پیشین خود برای ماموریت‌های تحقیقاتی در ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸ کنار بکشد.

با این همه آقای گرانسفلد گفت چشم انداز بودجه ناسا برای یک ماموریت قابل توجه در پایان دهه جاری مثبت است. استفاده مجدد از تکنولوژی‌های استفاده شده در کنجکاوی باعث می‌شود این ماموریت از نظر مالی قابل انجام باشد.

طراحی کاوشگر سال ۲۰۲۰ در بسیاری از جهات شبیه به «کنجکاوی» خواهد بود.ابزاری که بر این کاوشگر سوار می شوند احتمالا با وجود شباهت ظاهری زیاد تفاوت زیادی با ابزار فعلی خواهند داشت.

کاوشگر کنجکاوی که ششم ماه اوت بر مریخ نشست به دنبال بررسی حفره گیل به جستجوی نشانه‌های حیات در گذشته مریخ است.

تا اینجای کار مشخص شده که کنجکاوری بر بستری کهن از رودخانه‌ای فرود آمده که زمانی آب تا عمقی به بلندای کمر انسان در آن جریان داشته است.
کنجکاوی مجهز به باتری پلوتونیوم از که انرژی قابل توجهی را برای ادامه ماموریت در اختیار کاوشگر می‌گذارد.

انتظار می‌رود تا هشت سال دیگر که کاوشگر تازه ناسا و نسخه شبیه به کنجکاوی آماده باشد این ماشین فضایی یک تنی به ماموریت خود ادامه دهد.
آقای گرانسفلد گفت بودجه ماموریت کنجکاوری را از دوره دو ساله فعلی به پنج سال خواهد رساند.

علم پرس

 

[infrequent]

کشف پرانرژی‌ترین شیء جهان

کشف پرانرژی‌ترین شیء جهان

منجمان موفق به کشف کهکشانی شده‌اند که هسته فوق درخشان آن کوازاری است که 100 برابر کل کهکشان راه شیری انرژی می‌سوزاند.

اگرچه بر اساس نظریات علمی چنین اخترنماهایی باید وجود داشته باشند، اما اخترنمای تازه کشف شده موسوم به SDSS J1106+1939 پرانرژی‌ترین شیء عالم لقب گرفته است.

انرژی این کوازار از یک سیاه‌چاله فوق عظیم تامین می‌شود که در مرکز آن جای گرفته است.

دانشمندان کشف بزرگ خود را از طریق ابزار طیف‌نگار شلیک‌کننده ایکس متصل به «تلسکوپ بسیار بزرگ» متعلق به سازمان تحقیقات نجومی اروپا صورت دادند.

این طیف‌نگار، نور حاصل از کوازار را به طول موج‌های جزئی تفکیک می‌کند و در نتیجه به منجمان امکان مشاهده حرکت ماده نزدیک آن را می‌دهد.

محاسبات تیم علمی نشان می‌دهد که معادل 400 خورشید سالانه حاوی گاز و غبار با سرعتی برابر پنج هزار مایل بر ثانیه از این کوازار فوران می‌کنند.

چنین فوران‌هایی ممکن است پاسخگوی تعدادی از اسرار بزرگ کیهان باشند. پرسش‌هایی از قبیل این که سیاه‌چاله‌های واقع در مرکز کهکشان‌ها چگونه بر اندازه آن‌ها اثر می‌گذارند و این که چرا تعداد کهکشان‌های اندکی در عالم وجود دارند.

کنجکاو

 

[infrequent]

مشاهده صدها کهکشان‌ انفجاری با تلسکوپ هرشل

مشاهده صدها کهکشان‌ انفجاری با تلسکوپ هرشل

اخترشناسان اروپایی از مشاهده صدها کهکشان پنهان با استفاده از تلسکوپ فضایی «هرشل» خبر می‌دهند که میزان بسیار بالایی از شکل گیری ستارگان در تاریخچه کائنات را به تصویر می‌کشد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تلسکوپ فضایی مادون قرمز «هرشل» آژانس فضایی اروپا (ESA)‌ موفق به رصد دقیق و تهیه تصاویری از صدها کهکشان موسوم به «کهکشان‌های انفجاری» (starburst galaxies) شده است.

کهکشان انفجاری هر ساله و در یک دوره زمانی کوتاه قادر به تولید ستارگانی با جرم چند برابر خورشید است؛ این درحالیست که کهکشان راه شیری بطور متوسط تنها قادر به تولید یک ستاره با جرم شبه خورشیدی در هر سال است.

«سب اولیور» از محققان دانشگاه ا*** انگلیس تأکید می کند: داده های تلسکوپ فضایی هرشل، توانایی زایش و قدرت این کهکشان ها در تولید ستارگان جدید را نشان می‌دهد.

داده‌های رصدی تلسکوپ هرشل با اطلاعات تلسکوپ کک در هاوایی ترکیب شده اند که می تواند سهم کهکشان های انفجاری در مقدار کل تولید ستارگان در تاریخچه کائنات را مشخص کند.

بر اساس مشاهدات رصدی تلسکوپ هرشل، سفر نور مادون قرمز برخی از این کهکشان های انفجاری بسوی زمین زمانی آغاز شده است که از عمر کائنات تنها یک تا سه میلیارد سال می گذشت.

«گوران پیلبرات» از محققان پروژه تلسکوپ هرشل خاطرنشان می‌کند: پیش از این بزرگترین نقشه برداری و بررسی کهکشان های انفجاری دور دست شامل 73 کهکشان تنها یکی از 10 فاکتور قابل تعیین توسط ترکیب داده های تلسکوپ هرشل و کک را در اختیار محققان قرار داده بود.

ایسنا

 

[infrequent]

نشانه‌ای از حیات در مریخ یافت نشد

نشانه‌ای از حیات در مریخ یافت نشد

با اتمام نخستین آزمایش شیمیایی کاوشگر کنجکاوی از خاک سیاره سرخ دانشمندان اعلام کردند هیچ نشانه ای از حیات یافت نشده است.

این کاوشگر در حال جستجوی مواد تشکیل دهنده خاک و سنگهای مریخ است که ممکن است از حیات پشتیبانی کنند.

اما در نخستین روند بررسی از خاک تحلیل شده، هیچ نشانه قطعی از اجزای سازنده شیمیایی حیات یافت نشده است.

پاول ماهافی از مرکز پرواز فضایی گادارد ناسا گفت: هیچ تشخیص قطعی از مواد ارگانیک و آلی در مریخ در این نقطه نیافته ایم اما به جستجوی خود در محیط های مختلف منطقه گودال گیل ادامه خواهیم داد.

این در حالی است که این کاوشگر شش چرخ، آب و مخلوطی از مواد شیمیایی دیگر را کشف کرده است.

نتایج این تحقیقات در نشست اتحادیه زمین فیزیکی آمریکا در سان فرانسیسکو ارائه شده است.

اظهار نظر یکی از دانشمندان ارشد پروژه کنجکاوی در دو هفته پیش، به گمانه زنی هایی مبنی بر اینکه کنجکاوی مواد آلی برپایه کربن یافته است منجر شد. کربن یکی از مهمترین و ضرورتی ترین مولفه ها برای حیات است.

اگرچه گفته می شود تجهیزات کاوشگر کنجکاوی نشانه هایی از ترکیبات آلی را بر روی مریخ یافته اما ناسا از تایید آنها سرباز زده است.

آزمایشگاه کنجکاوی با نمونه برداری از خاک مریخ موفق شده است مواد حاوی آب، سولفور و کلرین را تشخیص دهد.

منطقه گودال گیل که کنجکاوی در حال بررسی آن است در واقع منطقه مسطحی است که هنوز چندین کیلومتر از مقصد و هدف اصلی کنجکاوی برای جستجو، فاصله دارد. کنجکاوی قصد دارد به زودی روانه منطقه کوهستانی ماونت شارپ برود و رد حیات را در آن جستجو کند.

کنجکاو

 

[infrequent]

با کهکشان جدید راه شیری آشنا شوید

با کهکشان جدید راه شیری آشنا شوید

چشم‌انداز تازه کهکشان راه شیری، گذشته‌ای پر آشوب و پایانی سخت را به تصویر می‌کشد. چشم‌اندازی که کاملا بر خلاف تصور قبلی اخترشناسان است که کهکشان‌ها را مکان‌هایی نسبتا آرام و ساکت می‌دانستند.

نواری رنگ پریده از نور در آسمان شبانگاهی پل زده است، قوسی که رومیان باستان آن را به نام via lactea می‌خواندند: راه شیری. اخترشناسان از دهه 1920 / 1300 می‌دانستند که این نوار کم‌رنگ، نمای از پهلوی کهکشانی است که ما در آن زندگی می‌کنیم: فرفره وسیعی سرشار از سحابی‌ها، ابرهای گازی و میلیاردها ستاره. برای بخش اعظم 9 دهه‌ای که از آن زمان سپری می‌شود، اخترشناسان همچنین تصور می‌کردند کهکشان ما و سایر کهکشان‌های شبیه آن مکان‌هایی نسبتا آرام و ساکت هستند؛ ساختارهای سنگین و آهسته چرخانی که مدت‌های طولانی قبل شکل گرفته‌اند و در حال گذراندن نیمه‌های عمر بی‌حادثه خویش هستند.
به گزارش نیچر، اما از چندی قبل اخترشناسان شروع کردند تا با نگاه تازه‌ای سیمای راه شیری را بنگرند. از اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 / 1350 و 1360، نسل جدید تلسکوپ‌های زمینی و فضایی شروع کردند تا از کهکشان راه شیری در طول موج‌های گوناگون، از مایکروویو تا اشعه ایکس نقشه‌برداری کنند که دانش غیر قابل تصوری را در اختیار اخترشناسان قرار داد. برنامه‌های مشاهده سیستماتیک تا دهه 2000 / 1380، ساختارهای کهکشانی را ترسیم کردند که بخش اعظم آسمان‌ها را پوشانده و آنقدر بزرگ هستند که پیش از آن کسی متوجه آنها نشده بود. تا دهه کنونی، گروه‌های مختلفی از اخترشناسان در حال رقابت برای انجام شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای هر چه قدرتمندتری بودند تا بتواند منشاء کهکشان‌ها را در هر مقیاسی، از ابعاد کیهانی گرفته تا اندازه خوشه‌های ستاره‌ای مدل‌سازی کند. و تا سال آینده، آرایه بزرگ میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در شیلی نقشه‌برداری از کهکشان راه شیری با جزئیات بی‌نظیری را به پایان خواهد رساند.
اخترشناسان هنوز در حال تقلا و کشمکش برای یکسان‌سازی این اطلاعات جدید هستند. ناسازگاری‌ها، عدم قطعیت‌ها و سوالات بی‌جواب فراوانی وجود دارد؛ اما هیچ کس در این خصوص بحثی ندارد که خانه کیهانی ما یک مرداب دورافتاده و ساکت است. تصویر پدیدار شده از راه شیری نشان می‌دهد که کهکشان ما در آشوب متولد شده است و با سختی و خشونت شکل گرفته است، خاستگاهی که باعث شده است تا در یک وضعیت آشفتگی به سر برد و آینده آن را یک فاجعه مسلم شکل دهد.

​

هاله ماده تاریک
اخترشناسان هنوز در حال بحث و جدل در خصوص توالی دقیق رخدادهایی هستند که طی تولد راه شیری به وقوع پیوسته‌اند، اما همگی قبول دارند که ماجرا با ماده تاریک آغاز می‌شود: چیزی که همه جا هست، اگرچه نامرئی است و هیچ کس نمی‌داند که دقیقا چیست. ماده تاریک به نسبت پنج برابر فراوان‌تر از ماده معمولی است -ستارگان، گازها و هر چیز دیگری که از اتم‌ها ساخته شده باشد- و هنوز تنها از طریق کشش گرانشی آن بر روی ستارگان و کهکشان‌های مرئی قابل تشخیص است. اخترشناسان از دهه 1970 / 1350 می‌دانند که راه شیری -همانند سایر کهکشان‌ها- در پیله عظیمی از ماده تاریک پیچیده شده که بدون آن، گرانش ایجاد شده توسط ماده معمولی حتی نزدیک به میزان لازم برای کنار هم نگاه داشتن اجزای کهکشان نیست.
در لحظات نخستین پس از مهبانگ، زمانی حدود 13.7 میلیارد سال قبل، گرانش باعث شد تا بی‌نظمی‌های ریزی در ماده تاریک رشد کند، که خوشه‌های متراکم‌تر و متراکم‌تری را در مقیاس‌های گوناگون شکل داد. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که این فرایند خوشه‌سازی همواره به آشوبی از برخوردها و ادغام‌ها مبدل شود. اما طی یک میلیارد سال پس از مهبانگ همه چیز به آرامی فرو نشست، و بخشی از خوشه‌های ماده تاریک تحولی را شروع کرد تا بیشتر شبیه به چیزی شود که راه شیری را احاطه کرده است: هاله‌ای تقریبا کروی که صدها کیلوپارسک قطر (هر کیلوپارسک حدود 3260 سال نوری است) و حدود 10 به توان 12 برابر خورشید (معادل هزار میلیارد برابر خورشید) جرم دارد؛ و تعداد کثیری زیرهاله با جرمی معادل زمین که در هر گوشه‌ای از کهکشان پخش شده است.

خبر آنلاین

 

[infrequent]

«کنجکاوی» به نشانه‌های کربن در مریخ دست یافت

«کنجکاوی» به نشانه‌های کربن در مریخ دست یافت

دانشمندان ناسا در نشست اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا اعلام کردند که کاوشگر کنجکاوی که به منظور بررسی امکان وجود مواد شیمیایی و محیطی برای حیات میکروبی به سیاره مریخ ارسال شده، در بررسی‌های خود موفق به شناسایی نشانه‌هایی از کربن شده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته این دانشمندان، البته هنوز این که این ماده که از پایه‌های حیات در زمین بوده، می‌تواند از نقش مشابهی در سیاره مریخ نیز برخوردار باشد، مشخص نیست.

حتی با وجود آب و کربن نیز، حیات به مواد شیمیایی دیگر مانند سولفور، اکسیژن، فسفر و نیتروژن برای شکل‌گیری و تکامل نیاز دارد.

به گفته دانشمندان، انتظار نمی‌رود که با توجه به محیط شدید و سخت مریخی، ماسه‌های این سیاره از مواد آلی زیادی برخوردار باشد.

کنجکاوی که در ماه اوت درون دهانه برخوردی 150 کیلومتری گیل فرود آمده، تا کنون شواهدی را مبنی بر وجود آب در گذشته در این محل بدست آورده است.

دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا این ترکیبات کربنی از زمین به این سیاره منتقل شده، توسط سیارکها و دنباله‌دارها بر روی سطح مریخ قرار گرفته یا بطور طبیعی در آن در اثر فعالیت‌های زمینی یا زیستی بوجود آمده‌اند.

کنجکاوی قرار است سال آینده با بررسی لایه‌های رسوب موجود در کوه شارپ در میانه دهانه برخوردی به یک بخش غنی‌تر از تاریخ مریخ دست یابد.

این مریخ‌نورد همچنین از یک آشکارساز پرتو برخوردار بوده که به ناسا در بررسی سپرهای محافظتی مورد نیاز برای ماموریتهای انسانی آینده به مریخ و میزان آنها کمک خواهد کرد.

اطلاعات بدست آمده در طول این چهار ماه از ورود کنجکاوی به مریخ نشان داده که فضانوردان ممکن است با میزان پرتو مشابه مدار زمین در این سیاره مواجه شوند. اگرچه این سطوح ممکن است با ورود خورشید به مراحل فعال‌تر دوره 11 ساله خود افزایش یابند.

ماموریت 2.5 میلیارد دلاری کنجکاوی که قرار است برای دو سال ادامه داشته باشد، اولین ماموریت زیست‌اخترشناسی ناسا از زمان کاوشگرهای وایکینگ در دهه 1970 محسوب می‌شود.

​

محل نمونه‌برداری کاوشگر کنجکاوی از خاک مریخ

​

ایسنا

 

[infrequent]

کوچک‌ترین سفینه فضایی جهان

کوچک‌ترین سفینه فضایی جهان

محققان دانشگاه هاروارد موفق به ساخت کوچک‌ترین سفینه فضایی جهان با استفاده از رشته‌های DNA شدند

به گزارش ایرنا، یکی از مهمترین سرگرمی‌های تمام افراد در کودکی، ساختن حجم‌های مختلف توسط ˈلِگوˈ بوده است.

در ساخت این سفینه کوچک هم از همان ایده استفاده شده است و رشته‌های بسیار کوچک DNA مانند آجرهای ساختمان به طور منظم روی هم چیده شده‌اند.

ضخامت یک رشته DNA حدود 60 هزار بار کمتر از ضخامت یک تار موی انسان است.

محققان نانو موفق شده‌اند که با استفاده از این روش 102 حجم مختلف را شبیه سازی کنند.

یکی دیگر از مهمترین دستاوردهای محققان در این راستا، نوشتن حروف الفبای انگلیسی روی این ساختارهای نانو بوده است.

اینکه حیات روی زمین چگونه شکل گرفته و چگونه طبیعت قادر به ترمیم خود بوده نیز در حین این تحقیقات جواب داده شده است.

این تکنولوژی روش‌های ارزشمندی را در زمینه دارورسانی در مقیاس نانو و ساخت تجهیزات فوق ریز پیش روی بشر قرار داده است.

همشهری آنلاین

 

[infrequent]

هم‌سایه‌ی خورشید و یخ!

هم‌سایه‌ی خورشید و یخ!

در مجموعه‌ای از بررسی‌های تازه، نقاط روشن و تیره‌ای بر روی سیاره‌ی عطارد دیده شده‌اند که شاید یخ و مواد کربن‌دار باشند. این نقاط باید در مقیاس زمانی حیات سیاره، به تازه‌گی و در بمب‌باران سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها ایجاد شده‌باشند.‌

احتمالا سطح آفتاب‌سوخته‌ی عطارد آخرین جایی‌ست که انتظار دارید در آن یخ پیدا شود. اما مسنجر، فضاپیمای NASA ، شواهدی محکم‌تر از همیشه، بر وجود آب هم‌چنان یخ‌زده –و مواد کربن‌دار- بر روی نزدیک‌ترین هم‌سایه‌ی خورشید یافته‌است.
حیات در خود عطارد نمی‌تواند وجود داشته‌باشد؛ اما در این یافته‌ها، نشانه‌هایی از چه‌گونه‌گی آمدن آب و دیگر مواد زیستی به زمین، احتمالا با شهاب‌سنگ‌ها یا سیارک‌ها، وجود دارد. دیوید پگ دانش‌مندی اقماری از UCLA می‌گوید: «مطالعه‌ی این مواد در هرجای ِ مجموعه‌ی خورشیدی با منشا حیات مرتبط است.»

​

مکان‌سنجی یخ
داده‌های تازه‌ای از فضاپیمای مسنجر ِ NASA نقاط روشنی را در عطارد نشان می‌دهند (با رنگ زرد نشان داده شده‌است) که احتمالا باید یخ باشند.
NASA، دانش‌گاهJohns Hopkins ، آزمایش‌گاه فیزیک کاربردی، موسسه‌یCarnegie واشنگتن، مرکز ملی نجوم و یونوسفر، Arecibo Observatory

در اوایل دهه‌ی ۹۰، در بررسی‌های ِ رادیویی ِ انجام‌شده از روی زمین، نقاط روشن شگفت‌آوری در نزدیکی قطب‌های عطارد دیده‌شدند که نشانی از وجود یخ بودند. بررسی‌های تازه تایید می‌کنند که این نقاط باید آب یخ‌زده باشند. مناطق تیره‌تر می‌توانند موادی با میزان بالای کربن باشند که یخ را پوشانده و از آفتاب محافظت می‌کنند.
آن اسپراگ، یک دانش‌مند اقماری در دانش‌گاه Arizona که در این بررسی‌ها درگیر نبوده‌است، می‌گوید: «مجموع این یافته‌ها نمونه‌ای زیباست از آب‌یخ‌زده در حضور هیدروکربن.»
مشاهدات تازه‌‌ی منطقه‌ی قطب شمال عطارد با ارتفاع‌سنج لیزری مسنجر انجام شده‌ و به برجسته‌نگاری و اندازه‌گیری بازتاب سطح آن می‌پردازند. شبیه‌سازی‌های دمای سطح عطارد با اندازه‌گیری‌های لیزری می‌خوانند. پگ و هم‌کاران گزارش کرده‌اند که در سایه، دمای گودال‌هایی که در پناه دیوارهایی بلندند، زیر ۱۷۳- سلسیوس‌ است؛ بنابراین یخ می‌تواند در آن‌ها وجود داشته‌باشد. مناطق روشن بر جاهایی که پیش‌بینی شده‌بود باید برای پایدار بودن یخ به اندازه‌ی کافی سرد باشند، منطبقند؛ از دیگر سو مناطق تاریک هم با جاهایی که یخ تنها می‌تواند زیر سطح وجود داشته‌باشد تطابق دارند.
پگ می‌گوید: «کاملا جور درمی‌آیند...درواقع یخ‌های روشن را در تمام جاهایی که انتظار داشتیم، می‌بینیم.» مدل‌های دمایی هم‌چنین پیش‌نهاد می‌دهند که زمانی یخ فراوان‌تر بوده اما جابه‌جا شده و رسوب‌های تاریکی برجای گذاشته‌اند.
مجموعه‌ی دیگری از شواهد برای وجود آب یخ‌زده را طیف‌سنج نوترونی مسنجر که میزان هیدروژن (و بنابراین، آب) را می‌سنجد، به دست داده‌است. پرتوهای کیهانی مرتبا سطح عطارد را بمب‌باران کرده ، هسته‌‌های اتمی را شکسته و نوترون پراکنده می‌کنند. دیوید لارنس، دانش‌مندی اقماری از دانش‌گاه Johns Hopkins می‌گوید: آن‌گاه که نوترون‌ها با اتم‌های هیدروژن برخورد می‌کنند، انرژی از دست داده و متوقف می‌شوند مانند یک گوی بیلیارد که به یک توپ بیلیارد می‌خورد.
در واقع میزان پایین شناسایی نوترون‌ در نزدیکی قطب شمال عطارد یعنی در آن حوالی هیدروژن فراوانی زیر سطح سیاره و احتمالا به شکل یخ خالص، وجود دارد. جرم یخ می‌تواند تا یک میلیارد تن باشد.
دانش‌مندان چنین می‌اندیشند که یخ و مواد کربن‌دار احتمالا با بمب‌‌های شهاب‌‌سنگ‌ و سیارک‌ها رسیده‌اند و باید لایه‌ی بالایی پوسته را درهم‌وبرهم کرده باشد. پگ می‌گوید: «مانند آن است که به گروهی بیل‌چه‌ داده و بگویید سطح را بکنند.» این واقعیت که نقاط روشن و تاریک تاکنون ترکیب نشده‌اند نشان از آن است که در مقیاس زمانی حیات سیاره، به تاز‌گی ایجاد شده‌اند.

psi.ir

 

[infrequent]

چینی ها در فضا کشاورزی می کنند !

چینی ها در فضا کشاورزی می کنند !

فضانوردان چینی قصد دارند به منظور فراهم آوری ذخیره غذا و اکسیژن لازم برای فضانوردان، در آینده سبزیجات تازه را در ایستگاه‌های فضایی بر روی ماه یا مریخ رشد دهند.
دنگ یبینگ، معاون مرکز آموزش و تحقیقات فضانوردی چین با اعلام این خبر افزود: اخیرا این کشور آزمایش‌هایی را با تمرکز بر سازوکارهای متعادل پویا اکسیژن، دی اکسید کربن و آب بین انسان و گیاهان در یک سیستم بسته انجام داده است.

به گفته وی، محققان چینی یک کابین 300 متر مربعی ساخته‌اند تا ذخایر پایداری از هوا، آب و غذا را برای دو داوطلب در طول این آزمایش فراهم کند.

یبینگ اظهار داشت: چهار نوع سبزی رشد داده شد. دی اکسید کربن به این کابین وارد و اکسیژن برای دو ساکن این کابین تولید شد. این افراد می‌توانستند سبزیجات تازه برای وعده‌های غذایی خود داشته باشند.

این آزمایش که نخستین مورد از این نوع در چین است برای توسعه بلند مدت برنامه فضایی سرنشین دار چین بسیار با اهمیت قلمداد می‌شود.

این کابین که یک سیستم پشتیبان حیات اکولوژیک کنترل شده (CELSS)است در سال 2011 ساخته شد. این سیستم یک مدل از نسل سوم سیستم‌های پشتیبان حیات فضانوردان چین است که گفته می‌شود در پایگاه‌های فضایی، بر روی مریخ یا ماه استفاده خواهد شد.

هدف از ساخت این سیستم، ارائه ذخیره پایداری از هوا، آب و غذا برای فضانوردان با کمک گیاهان و جلبک است.

این پروژه با همکاری متخصصان آلمانی در حال انجام است.

کنجکاو

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] بروز اشکال در پرتاب موشک حامل روسیه برای سومین بار

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري

کد خبر: 91092011271
دوشنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۱ - ۱۲:۳۴



مقامات روسیه روز گذشته از بروز اشکال در مرحله نهایی موشک بالابر سنگین پروتون Breeze-M این کشور در زمان ارسال یک ماهواره مخابراتی زمین خبر دادند که منجر به قرار گرفتن ماهواره در مدار بسیار پایینتر زمین شد.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته شرکت خدمات بین‌المللی (ILS) و سازمان فضایی روسیه، این موشک برای سومین بار طی 16 ماه اخیر در زمان ارسال ماهواره مخابراتی Yamal 402 به مدار زمین با مشکل روبرو شد.
این پرتاب ناقص باعث مشکلات جدی برای شرکت مکزیکی اپراتور ماهواره Satmex خواهد شد که ماهواره Satmex 8 آن به مرکز پروازی بایکونور در قزاقستان منتقل شده و قرار است اواسط ماه آینده به فضا ارسال شود.
به نظر می‌رسد که این پرتاب امکان‌پذیر نباشد اگرچه شرکتSatmex به شدت نیازمند ارسال این ماهواره برای جایگزینی Satmex 5 است که سوخت آن در ماه مه سال آینده به پایان خواهد رسید.
ماهواره 4600 کیلوگرمی Yamal 402 مانند بسیاری از ماهواره‌های پرتاب شده بر روی موشکهای پروتون با تمام ظرفیت سوخت‌گیری شده و احتمالا می‌تواند برای چندین سال در فضا خدمت‌رسانی کند. اگرچه طول عمر این ماهواره اکنون پس از این عدم موفقیت ناشناخته باقی مانده است.
به گفته سازمان فضایی روسیه این ماهواره که توسط شرکت‌های فرانسوی و ایتالیایی ساخته شده و 46 گیرنده ترانسپوندر باند «Ku» به همراه دارد، اکنون از سلامت خوبی در مدار برخوردار است.
این در حالی است که شرکت گازپروم قصد داشت این ماهواره را در یک شکاف مداری در 55 درجه شرقی قرار دهد.
مقامات روسیه از اعزام یک تیم تحقیق برای بررسی این رویداد خبر داده‌اند.
به گفته آنها، علائم ابتدایی نشان داده که موشک پروتون Breeze-M در آخرین مرحله از حمل Yamal 402 به مدار انتقالی زمین ایست‌ور، حدود چهار دقیقه زودتر از برنامه خاموش شده است. مرحله احتراق چهارم باید حداقل 9 دقیقه به طول می‌انجامید.
پروتون قرار بود این ماهواره را در مداری با اوج 33 هزار و 696 کیلومتر و حضیض 7470 کیلومتر با انحراف 9 درجه نسبت به خط استوا قرار بدهد.
این در حالی است که عدم موفقیت موشک حامل Breeze-M باعث آزادسازی ماهواره در حضیض حدود 3100 کیلومتری با انحراف 26 درجه شده است.
این عدم موفقیت از ماه اوت سال گذشته برای سومین بار در این مرحله موشک پروتون اتفاق افتاده است که همه آنها منجر به تخریب یا کاهش عمر اجرایی ماهواره‌های مخابراتی دولتی و خصوصی روسیه شده است. این در حالی است که در همین دوره چندین ماهواره مخابراتی غیر روسی با موفقیت به فضا پرتاب شده بودند.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] تصویر شامپانزه فضانورد در پرواز 17 دقیقه‌ای

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91092212518
چهارشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۹



یک حراجی در لندن به نمایش تصویر یکی از اولین پستانداران پیشگام در فضا پرداخته که در زمان پرواز در یک کپسول فضایی، ثبت شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در این تصویر که برای اولین بار در مزایده بلومزبری به نمایش درآمده، «هام» در سفر 17 دقیقه‌ای خود به عنوان اولین شامپانزه در فضا به نمایش درآمده است.
در این تصویر هام تنها سه سال داشته و در این سفر تنها از یک پوشک و یک دست لباس برخوردار بود.
دانشمندان با استفاده از یک دوربین خودکار که در فواصل زمانی معین از حیوان عکس می‌گرفت،‌ شرایط آن را تحت نظر داشتند.
به گفته کارشناسان مزایده، این تصویر آرام از هام نشان دهنده شجاعت این حیوان در طول این ماموریت بوده است.
هام اصالتا اهل کامرون آفریقا بود و پیش از ورود به نیروی هوایی آمریکا یکی از جاذبه‌های مشهور باغ‌وحشی در فلوریدا محسوب می‌شد.
نام وی از مرکز پزشکی هوافضای هولومن در نیومکزیکو برداشته شده بود که در آن سکونت داشت.
هام یکی از اولین حیواناتی بود که پس از پرتاب در فضا زنده ماند.
این شامپانزه در روز 31 ژانویه 1961 بر روی موشک MR-2 به فضا پرتاب شد.
هام در شش دقیقه این پرواز‌ در حالت بی‌وزنی بود تا اینکه کپسول حامل آن در اقیانوس اطلس غرق شد.
اما تیم امداد این شامپانزه را زنده یافتند که با قدردانی یک سیب و نصف پرتغال را قبول کرد.
این حیوان بعدها در باغ‌وحش ملی واشنگتن برای 17 سال زندگی کرد و در باغ‌وحش کارولینای شمالی در سن 25 سالگی مرد.
تصویر هام تنها یکی از تصاویر بسیار موجود در حراج تصاویر فضایی و کتابهای ستاره شناسی بلومزبری بوده که شامل مصنوعات باقیمانده در طول تاریخ فضا هستند.
از دیگر کارهای ارائه شده در این مزایده می‌توان به تصاویری از کارهای گالیله و تصاویر ثبت شده از راه رفتن نیل آرمسترانگ بر روی ماه اشاره کرد.
انتهای پیام
شامپانزه هام پس از اولین سفر خود به فضا

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] مته «کنجکاوی» ناسا را با چالش مواجه کرد

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 91092212517
چهارشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۹



درحالی که «کنجکاوی» آماده نخستین مرحله استفاده از مته سوراخ کننده سنگ می‌شود، مهندسان ناسا نسبت به احتمال بروز اختلال در عملکرد دیگر بخش‌های مریخ نورد نگران هستند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مریخ نورد «کنجکاوی» تاکنون از ابزار مته استفاده نکرده است و محققان ناسا بدنبال یافتن سنگ هایی هستند که اهداف مناسبی برای نخستین مأموریت حفاری محسوب می‌شود.
این مته امکان ایجاد حفره‌ای به عمق 2.5 سانتی‌متر را درون سنگ‌های مریخ فراهم می‌کند که عمیق‌تر از عملکرد مته‌های سایر مریخ نوردها محسوب می‌شود.
محققان ناسا قصد دارند پیش از پایان سال جاری میلادی، نخستین مرحله استفاده از ابزار مته «کنجکاوی» را آغاز کنند، اما احتمال بروز اختلال در عملکرد مته می‌تواند باعث بروز اتصال برق شده و عملکرد مریخ نورد را مختل کند.
محققان موفق نشدند پیش از پرتاب مریخ نورد، ایراد احتمالی ابزار مته را بدرستی بر طرف کنند، اما با نصب یک شبکه ایمنی بالقوه امیدوارند که از بروز اتصالی برق پیشگیری کنند.
«راب منینگ» مهندس ارشد کنجکاوی در آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا تأکید می کند: این احتمال وجود دارد که نقص در عملکرد مته باعث بروز لرزش الکتریکی در تمام بخش های مریخ نورد شده و آنها را از کار بیندازد.
«کنجکاوی» با بهره‌مندی از انرژی هسته‌ای می‌تواند تا یک دهه یا بیشتر کارایی داشته باشد، اما بروز هرگونه اشکال می تواند مأموریت دو ساله مریخ نورد 2.5 میلیارد دلاری ناسا را با چالش جدی مواجه سازد.

 

[*** s.mahdi ***]

بامداد جمعه اوج بارش شهابها را در آسمان ببینید/ گذر 200شهاب در هر ساعت

بارش شهابی جوزایی بامداد روز جمعه 24 آذرماه به اوج بارش خود می‌رسد و در صورت ابری نبودن آسمان می‌توان هر ساعت 200 شهاب از این بارش را مشاهده کرد.

به گزارش خبرنگار مهر، زمین در حرکت انتقالی خود به دور خورشید، در چند نقطه، مدار دنباله‌دارها را قطع می‌کند که با ورود ذرات باقی مانده از دنباله‌دارها بر اثر اصطکاک می‌سوزند که از دید رصدگر زمینی به صورت بارش شهابی قابل مشاهده است. بارش شهابی جوزایی یکی از بزرگترین بارش‌های شهابی سالانه است که کانون آن در صورت فلکی جوزا است. صورت فلکی جوزا یا دو پیکر از صورت فلکی منطقه البروج و بهترین زمان برای دیدن این صورت فلکی، فصل زمستان است. جوزا دارای 13ستاره پر نورتر از قدر (درخشمدگی) 4 است. آلفا (کاستور) و بتا (پلوکس) از ستاره‌های پر نور این صورت فلکی و نمایانگر سرهای دو پیکر هستند. این بارش شهابی از روز 14 آذرماه آغاز می شود و در روز جمعه 24 آذرماه به اوج بارش خود می رسد. این بارش از معدود بارش‌های شهابی است که منشا آن دنباله‌دارها نیست و سیارک است. منشا این بارش سیارک 1983tb یا فایتون 3200 است که به نظر برخی اخترشناسان نوعی جرم به نام دنباله‌دار خاموش است. چگونگی تولید شهاب‌ها به دست سیارک‌ها تاکنون به صورت معما باقی مانده‌است. اوج زمان بارش ساعت 3 بامداد جمعه کاظم کوکرم از منجمان فعال کشور در گفتگو با خبرنگار مهر، با تاکید بر اینکه این بارش در روز 24 آذرماه به اوج بارش می رسد، در خصوص اختلاف در اعلام زمان بارش گفت: بر اساس اعلام جهانی بارش شهاب جوزایی 13 دسامبر ساعت 23:20 gmt رخ می دهد که این زمان به وقت ایران مصادف با بامداد روز جمعه 24 آذرماه می‌شود. وی زمان دقیق اوج بارش در ایران را ساعت 3 صبح روز جمعه 24 آذرماه دانست و اظهار داشت: در صورتی که در این روز آسمان تاریک باشد و ابری و دارای آلودگی نوری نباشد، می‌توانیم این بارش شهابی را مشاهده کنیم. 100 تا 200 بارش در هر ساعت کوکرم با اشاره به میزان مشاهده شهابها در هر ساعت (zhr) خاطر نشان کرد: در بهترین حالت می توانیم در هر ساعت 100 تا 200 شهاب را رویت کنیم. منشأ شهاب باران روز جمعه اسدالله قمری نژاد از محققان نجومی با تاکید بر اینکه این بارش منشاء "دنباله دار" ندارد، به مهر گفت: منشا بارش شهابی جوزایی یک سیارک با نام "فایتون 3200" است که در سال 1998 کشف شد. بارش شهابی جوزانی در صورت فلکی جوزا از باقیمانده این سیارک ایجاد می‌شود. وی در خصوص راز شهابسنگ‌های سیارک فایتون توضیح داد: برخی راز شهابسنگ های این سیارک را در پدیده "برخورد" می‌دانند و معتقدند که ممکن است این سیارک در مدار حرکتی خود با سیارک دیگری برخورد کرده باشد. این برخورد می‌تواند منجر به تولید ابری از ذرات غبار و شهابسنگ شود که به دور فایتون 3200 جمع شده و در مدار حرکتی آن در حال جا به جا شدن هستند. وی وجود این برخوردها را زیاد محتمل ندانست و ادامه داد: از سوی دیگر برخی دیگر از اخترشناسان احتمال می‌دهند سیارک فایتون 3200 "دنباله دار" باشند که نمودار حرکتی آن بیشتر بیضوی است. این احتمال زمانی تقویت می‌شود که مشاهده شده است این نمودار بیضی شکل، فایتون را در فاصله بسیار نزدیک به خورشید نگه می‌دارد. رنگ شهابها سفید است قمری‌نژاد رنگ شهاب‌های این سیارک را عموما سفید ذکر کرد و یادآور شد: برخی از شهاب‌های جوزایی دارای درخشندگی زیادی هستند که این امر رصدگران زیادی را تشویق می‌کند که در شبهای سرد آذر ماه به رصد این اجرام آسمانی بپردازند. 35 کیلومتر در ثانیه سرعت ذرات بارش وی با بیان اینکه سرعت این ذرات بارش 35 کیلومتر بر ثانیه است که نسبت به سایر بارشها از سرعت کمتری برخوردار است، خاطرنشان کرد: کانون بارش شهابی جوزایی در صورت فلکی جوزا در دو درجه ستاره "کالستور" که یکی از ستاره‌های این صورت فلکی است، قرار دارد.

 

[infrequent]

رصد نخستین کهکشانهای دور/ امکان مشاهده 24 کهکشان به طور همزمان

رصد نخستین کهکشانهای دور/ امکان مشاهده 24 کهکشان به طور همزمان

یک ابزار رباتیک با فناوری بسیار پیشرفته در تلسکوپ بسیار بزرگ شیلی برای اولین بار به کار افتاد که نتایج آن می تواند نشانه‌های خوبی برای اکتشافهای آینده باشد، این ابزار می تواند روزهای نخستین کهکشانهای بسیار دور را مشاهده کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، این ابزار یک نوع طیف نگار است که با عنوان (K-band Multi-Object Spectrograph) کار می کند و به دستگاه تلسکوپ بسیار بزرگ شیلی در رصدخانه جنوبی اروپا در پارانال متصل شده و به ستاره شناسان کمک می کند که روزهای نخست زندگی کهکشانها را مشاهده کنند.

این ابزار از طول موجهای مادون قرمزی بهره می برد که به مشاهده اجسام بسیار دور که نور آنها از تیررس رصدگران خارج شده کمک می کند.

از سوی دیگر این ابزار از آن جهت خاص است که می تواند 24 جسم کیهانی را در یک زمان مشاهده کند و کار مشاهده و رصد را کوتاه تر کند، کارهایی که پیشتر با استفاده از تلسکوپ نیازمند زمان طولانی بود، اکنون با استفاده از این ابزار کوتاه تر می شود.

​

ابزار جدید KMOS که روی تلکسوپ بزرگ شیلی نصب شده است


​

رالف بندر از دانشگاه استرنوارت موشن و موسسه فیزیک و فیزیک نجومی مک - پلانک طی یک بیانیه اظهار داشت که از نصب این ابزار جدید (KMOS) و فرصتهایی که برای پیشبرد مطالعه دیگر کهکشانها فراهم می کند بسیار هیجان زده است.

وی افزود: امکان مشاهده کردن 24 کهکشان به طور همزمان به ما این امکان را می دهد که نمونه کهکشانها را با اندازه ها و کیفیت بی سابقه بازسازی کنیم. این همکاری به طور کامل و بی نقص انجام شده و من از تمام افرادی که در ساخت ابزار KMOS دست داشتند قدردانی می کنم.

این ابزار از چندین بازوی رباتی استفاده می کند که می تواند در جهتهای مختلفی برای رصد 24 کهشکان در یک زمان تنظیم شود. هرکدام از این بازوها یک شبکه 14 در 14 پیکسلی را در بالای یک کهکشان حرکت می دهد و تمام 196 پیکسل نور را جمع کرده و آن را به طول موجهای تشکیل دهنده تقسیم می کند تا مطالعه ویژگیها و خصوصیتهای این کهکشانها امکان پذیر شود.

​

نمایی از تلسکوپ بسیار بزرگ شیلی



​

این ابزار یک فناوری پیچیده با بیش از 1000 سطح اوپتیکی است که هرکدام از آنها با استانداردهای دقیق و حساس ساخته شده اند.

جف پیرارد از اعضای رصدخانه جنوبی اروپا به عنوان مسئول این ابزار اظهار داشت: هشت سال پیش، وقتی که این پروژه آغاز شد من نسبت به پیچیدگی این ابزار تردید داشتم، اما امروز ما مشاهده می کنیم که این ابزار به طور فوق العاده ای کار می کند.


خبرگزاری مهر