بنظر من قبل ازدواج باید با طرف مقابل حرف زد وگفتگو کرد ولی نه در قالب دوستی
چطوری گفتگو کنن؟.... با خانواده برن خاستگاری بعد برن تو یک اتاق و گفتگو کنن؟..... !!!!
باید بعد از اینکه از قیافه و فرهنگ اون طرف خوششون بیاد یه مدت2-3 هفته ای روبا هم رفت و آمد داشته باشند و گفتگو کنند.. کجا گفتگو کنند؟ تو پارک و کافه و غیره و از خصوصیات هم تا حدودی آشنا بشن بعد برن کلا با خانواده ها صحبت کنند....
خانواده ها از نامزدی و گفتگو و غیره بدشون میاد..تا یه پسر میاد جولو سریع میگن که باید عقد کنین تا مبادا وقتی رفتید بیروون بووووق کنین...
خوب واسه همین یه مدت پسر و دختر یه مدت با هم هستن و اگه از هم خوششون اومد قضیه رو مطرح می کنن.. که شانس بیارن تو اون مدت آشنایی گشت ارشاد و فامیلو خانوادهاشون تو خیابون نبیننشون....
بازم دوس پسر یا دوس دختر داشتن رو تایید میکنید؟
دوست دختر و دوست پسر داشتن خوبه به شرطی که هدفت نیاز جنسی نباشه...به شرطی که سنت تو یه حدی باشه که بدو خوبو از هم تشخیص بدی...مخصوصا اگه 24-26 سالت باشه که خیلی خوبه چون اونموقع بع قصد ازدواج دوست میشید و اگه از هم خوششون اومد ازدواج می کنن
فقط این وسط باید دخترها هواسشونو جمع کنن... و اگه خودشون خواهان نیاز جنسی و دوستی با پسری که قصد ازدواج نداره رو دارن که هیچ..مثل عکسهایی که تو تاپیک گذاشته شد.. اونو تکلیف خودشونو مشخص کردن..دنبال این چیزا هستن...
اما دختری که بخواد با پسری که قصد ازدواج داره دوست بشه باید هواسشو جمع کنه و ببینه اولا اون پسر به سن ازدواج رسیده یا نه.. شغلش چیه و فرهنگش چطوریه و سطح اقتصادیش چطوریه و تحقیق کنه که قبلا با کسی نبوده باشه و با مادرش دوستی اولیشو درمیون بذاره وببینه که دوستای اون پسره چیکاره ان و غیرهتا خدایی نکرده اسیر این پسرایی که دنبال یک عروسک می گردن نشه....
البته اگه فرهنگ خودتون و اطافیانتون و فامیلتون به اینکه با یک پسر آدم و یک پسری که سرش به تنش بیارزه دوست بشی و قصد هیچکدومتون ازدواج و نیاز جنسی نباشه به نظرم اشکال نداره.. که بهتره خانواده ها درجریان باشن چون فرهنگشو دارن...می تونین مثل یک خواهرو برادر دوست باشین
به نظرمن اگر به قصد ازدواج باشه اشکالی نداره. اما بهتره خودمون رو فریب ندیم. چرا که ما جوان ها از همه بهتر می دونیم که اکثر این دوستی ها به قصد ازدواج نیست. خود من وقتی می بینم که موقعیت ازدواج ندارم،ترجیح می دهم به کسی وابسته نشوم. البته خیلی وقت ها خیلی چیزها دیگه دست خود آدم نیست.
بله اکثر این دوستی ها قصد ازدواج نیست..
ولی من نمی خوام با دخترهای داانشگاه و فامیل ازدواج کنم..خیلی ها هم مثل من هستن..خیلیها!!!.. سنشونو به سن ازدواج رسیده...از لحاظ مالی هم مشکلی ندارم... دنبال نیاز جنسی هم نیستم..چون اگه باشم کافیه یه دور بزنم تو خیابون...خیلی راحت یه دختر گیرم میاد.. حتی چند باری هم بهم پیشنهاد شده!!!!!...
خوب من باید چیکار کنم!؟..دوست دارم با اون خانوم که شرایط اونم مثل منه و من ظاهرشو پسندیدم و می خوام بدونم اخلاقشم به من می خوره یا نه!!!!.. باید چیکار کنم که عکس منو اونو نذارن تو سایت و گشت ارشاد منو نگیره با اون و اگه فامیل و دوست و آشنا منو با اون دید چشماش 4 تا نشه؟!......
و یه سوال دیگه.. من چطوری واقعا مطمئن باشم که اون دختر دروغ نمیگه و تا الان دنبال رابطه ی جنسی نبوده؟!.. و اون از کجا می تونه بفهمه... اینا رو هم باید جواب داد.. چون مطمئنم این قضیه واسه من اتفاق میوفته...