مشاعرۀ سنّتی

[seyed*hamid]

ورکنم صبر ،جای پر خطر است
کآفتم زیرو محنتم زبر است!
(نظامی)

تافت بر خوابگه عالم،نور
باز جنبید و به جوش آمد نور

 

[panjkhah]

دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمیگیرد
ز هر سو میدهم پندش ولیکن در نمیگیرد

دل بسته ام به باد ،به بوی شبی که زلف
بگشایی و مشام مرا مشکبو کنی
(هوشنگ ابتهاج)

 

[seyed*hamid]

میکنم بخت بد خویش شریک گنهت
تا نه تنها تو سزاوارملامت باشی!
(هوشنگ ابتهاج)

یا که بنه پا به سرِ دوشِ من
سُر بخور از دوش به آغوش من

 

[panjkhah]

مردم این ملک ز که تا به مه
هیچ ندانند جز احسنت و زه

هان؛کجاست،
پایتخت قرن؟!
مابرای فتح می آییم،
تا که هیچستانش بگشاییم ....
(اخوان ثالث)

 

[seyed*hamid]

دل بسته ام به باد ،به بوی شبی که زلف
بگشایی و مشام مرا مشکبو کنی
(هوشنگ ابتهاج)

یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

 

[panjkhah]

تافت بر خوابگه عالم،نور
باز جنبید و به جوش آمد نور

رسم عاشق کشی و شیوه ی شهرآشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود!
(حافظ)

 

[seyed*hamid]

هان؛کجاست،
پایتخت قرن؟!
مابرای فتح می آییم،
تا که هیچستانش بگشاییم ....
(اخوان ثالث)

مه مرا ای به تو از من درود
بینی و از اسب نیایی فرود؟!

 

[seyed*hamid]

رسم عاشق کشی و شیوه ی شهرآشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود!
(حافظ)

دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

 

[panjkhah]

یا که بنه پا به سرِ دوشِ من
سُر بخور از دوش به آغوش من

نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب میشود؟!
صراحی سیاه دیدگان من؛
به لای لای گرم تو لبالب از شراب خواب میشود!
به گاهواره های شعر من....
نگاه کن!
تو میدمی و؛
آفتاب میشود!
(فروغ فرخزاد)

 

[panjkhah]

مه مرا ای به تو از من درود
بینی و از اسب نیایی فرود؟!

دل گیو شد زان سخن پر زدود
جو اندیشه کرد از گشاد فرود!
(فردوسی)

 

[seyed*hamid]

نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب میشود؟!
صراحی سیاه دیدگان من؛
به لای لای گرم تو لبالب از شراب خواب میشود!
به گاهواره های شعر من....
نگاه کن!
تو میدمی و؛
آفتاب میشود!
(فروغ فرخزاد)

داد که تا بوسه فَشانی همی
گه بدهی گه بِستانی همی

 

[panjkhah]

دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد؟دوست داران را چه شد؟!
(حافظ)

 

[seyed*hamid]

دل گیو شد زان سخن پر زدود
جو اندیشه کرد از گشاد فرود!
(فردوسی)

دید کز آن بوسه فنا میشود
بوالهوس و سر به هوا میشود

 

[panjkhah]

داد که تا بوسه فَشانی همی
گه بدهی گه بِستانی همی

یاران موافق همه از دست شدند
درپای اجل یکان یکان پست شدند
(خیام)

 

[seyed*hamid]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد؟دوست داران را چه شد؟!
(حافظ)

دل به هوای دِگری داشتی؟!
یا لب من بی نمک انگاشتی!

 

[panjkhah]

دید کز آن بوسه فنا میشود
بوالهوس و سر به هوا میشود

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دوهزار کوزه گویا و خموش!
(خیّام)

 

[seyed*hamid]

یاران موافق همه از دست شدند
درپای اجل یکان یکان پست شدند
(خیام)

داد معشوقه به عاشق پیام
که کند مادر تو با من جنگ

 

[seyed*hamid]

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دوهزار کوزه گویا و خموش!
(خیّام)

شیر در بادیه عشق تو روباه شود
آه از این راه که در آن خطری میست که نیست...

 

[panjkhah]

دل به هوای دِگری داشتی؟!
یا لب من بی نمک انگاشتی!

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور
(حافظ)

 

[panjkhah]

شیر در بادیه عشق تو روباه شود
آه از این راه که در آن خطری میست که نیست...

تاج از فرق فلک برداشتن؛جاودان آن تاج بر سر داشتن
برتو ارزانی که مارا خوشتر است؛لذت یک لحظه مادر داشتن!
(فریدون مشیری)

 

[seyed*hamid]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور
(حافظ)

رازِ درونِ دلِ پاچین مپرس
از صفت ناف به پایین مپرس

 

[panjkhah]

داد معشوقه به عاشق پیام
که کند مادر تو با من جنگ

گرنبودی ناله ی نی را ثمر
نی جهان را پر نکردی ازشکر
(مولوی)

 

[seyed*hamid]

تاج از فرق فلک برداشتن؛جاودان آن تاج بر سر داشتن
برتو ارزانی که مارا خوشتر است؛لذت یک لحظه مادر داشتن!
(فریدون مشیری)

نشوم یک دل و یک رنگ تورا
تا نسازی دل او از خون رنگ

 

[seyed*hamid]

گرنبودی ناله ی نی را ثمر
نی نکردی این جهان را پر شکر
(مولوی)

رفت و مادر را افکند به خاک
سینه بدرید دل آورد به چنگ

 

[panjkhah]

رازِ درونِ دلِ پاچین مپرس
از صفت ناف به پایین مپرس

سر آن ندارد امشب که بر آید آفتابی
چه خیال ها گذرکردو گذرنکرد خوابی
(حافظ)

 

[panjkhah]

نشوم یک دل و یک رنگ تورا
تا نسازی دل او از خون رنگ

گذشتنگه است این سرای سپنجی
برو بازجودولت جاودان را!
(پروین اعتصامی)

 

[seyed*hamid]

سر آن ندارد امشب که بر آید آفتابی
چه خیال ها گذرکردو گذرنکرد خوابی
(حافظ)

یا برسد سرخی او را شکست
یا کندش سرخ تر از آنچه هست

 

[panjkhah]

رفت و مادر را افکند به خاک
سینه بدرید دل آورد به چنگ

گزین بزرگان آن شهر بود
زبی کاری ورنج بی بهر بود
(فردوسی)

 

[panjkhah]

یا برسد سرخی او را شکست
یا کندش سرخ تر از آنچه هست

تورا دانش و دین رهاند درست
در رستگاری ببایدت جست
(فردوسی)

 

[seyed*hamid]

سر آن ندارد امشب که بر آید آفتابی
چه خیال ها گذرکردو گذرنکرد خوابی
(حافظ)

یکدم از خیال من نمیروی ای غزال من
دگر چه پرسی ز حال من